EVEN PARKEEREN.

Advent

„Abraham, uw vader, heeft met verheuging verlangd opdat hij Mijn Dag zo-u Zien en hij heeft hem gezien en i."? verblijd geweest".

De Joden liadden dat in Abrahams geschiedenis nooit gelezen, wij ook liehben mo'eile dat in de hoofdstukken van Genesis te ontdekken. De eiscli van CHRISTOLOGISCHE prediking stelt ons m het Oude Testament immer voor moeilijkheden. Moeten wij op grond van dit vers een uitgewerkte christologie in het Boek der Geboorten indragen? Overwoog de Aartsvader onder liet liclit der sterren als een oudere Anselmus de vraag: Cur Deus Homo'? Waarom werd God mensch? Mag ik tot de geloofskennis van Abraham ook den inhoud van Zondag 5 en 6 rekenen? Krijg ik dan eigenlijk niet een onhistoriscli portret: Ahraliam, docent Ie Kampen? Welken kant moet ik anders met dit mj'sterieuze woord der Schrift uit? Zou het niet zóó zijn: Abraham, onze vader, verwachtte een openbaring Gods in liet vLeescli? Daarmede heeft hij liet bij alle „vrome" menschen verbruid, als zij hem „door" hebben, lieeft de Vader der Geloovigen voor lien afgedaan. Want wij zijn van nature geneigd een vleeschehjlie verwachting der geestelijke dingen verre te stellen boven ©en geestelijke verwachting der vleeschelijke dingen! Maar in deze verwachting was hij een Vriend Gods, Die een Heere van hemel en aarde wil genaamd worden en aldus van ons wil aangebeden zijn.

Abraliam, uw vader!

Zie dat wonderlïare leven des geloofs! Zijn pelgrimspad loopt van een concrete stad Ur do'or reëele woestijnen naar een werkelijk land Kanaan. Hij gaat niet van den eenen toestand over in den anderen, doch hij verlaat zijn land en zijn maagschap om te trekken naar het land van Immanuël. Hij mag daar niet het lied aanheffen: hier beneden is het niet! docli Iiij moet steppen en steden verwachten tot een erfbezitling. Deze hoop moet hij vasthouden gedurende twee crisissen, ja, zoo sterk is zijn verwacliiing van Gods genade iin dit ons vleesch, dat hij met zijn herders te wapen snelt in een wereldoorlog.

Abraham, uw vader!

Ergens in liet veld is de tent opgeslagen van het vreemde stamhoofd. Agressie bedreigt hem van allen kant, door broedertwist is zijn manschap gehalveerd. Wat zal er in zijn gemoed omgaan? Vraag het hem maar! Hij zal antwoorden: ik verlang met verheuging! Zijn oog dwaalt over de steppen, waar de poema huilt en de jakhals rondsluipt. Maar zijn geloof ziet de muren van Jeruzalem oprijzen, het gouden tempeldak bUnkenl Een stem uit het verborgene spreekt: Word gebouwd! Het bevel van een Kunstenaar en Bouwlieer weerklinkt: Word gegrond! Sara lacht mogelijk stillekens over haar heer en zegt: Droomer...

Abraliam, uw vader!

Op een leeftijd waarin wij ons koesteren in zelfmedelijden, welke een boezemtrek is der onzuivere godsdienstigheid, waarin wij onszelf beklagen ; wij worden oud... komt tot liem die belofte: Sara zal oen zoon liebben! Hij moet een Z'oon des wonders verwachten uit het verstorven vleesoli van Sara. De grijsaard moet de verwachüng vasthouden aan de lente des levens verbonden. De retrospectieve beschouwingen, waaraan de ouderdom zich gaarne overgeeft, zijn liem ontzegd; de belofte stelt hem onder de verplichting van blijvende jeugd!

Abraham, uw vader.

De eenige grond van dit verlangen is God, is de genadevolle belofte. Dat is het christologischo in Ahraliams geloof. Toen al ZIJN gronden verzakten, lieeft hij gesteund op den vasten grondi der dingen die men hoopt. Hij heeft zich geklemd aan den Heere, Die Zich in genade en trouwe aan dit vleesch verbonden had. Ja, toen zijn vleescli en hart bezweek, heeft hij aan de beloftenis Gods niet getwijfeld door ongeloof, maar is — de belofte omhelzend — in vrede ontslapen.

Abraham, UW vader!

Kent de wereld, in wie bij ieder Kerstfeest kleine vonkjes van een adventsstemming aanglimmen, ons werkelijk aan deze kenmerken Abrahams: met verheuging verlangd? Ach, de kerk die de verwacliting der menschheid bewaart, doet dikwijls niet anders dan die verwachting loochenen. Kent de wereld ons geloof wel als een vasten grond der dingen die men hoopt? Gelooven wij waarlijk Jezus Clirislus, in dit vleesch gekomen en blijvend aan dit vleesch verbonden? De Zoon des Menschen aJs Hij komt — Hij zal kerstboomen vinden, kerstfeesten aantreffen, kerstliederen hooren zondei' tal — maar zal Hij ook gelóóf vinden op de aarde?

O, Sion, gij verkondigster van goede boodschap,

hef uw stem óp met macht!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen