GeheugenvandeVU cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van GeheugenvandeVU te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van GeheugenvandeVU.

Bekijk het origineel

EVEN PARKEEREN.

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

EVEN PARKEEREN.

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

Veel Heil en Zegen!

Ditmaal moet mijn wagentje vele kilometers verslaan om allen Reformaüe-lezers (en - lezeressen!) dien liarligen vader]andsclien nieuwjaarsgroet over te brengen: VEEL heil en zegen!

Ik tuf in gedachte langs de vaarten die het Groningerland doorsnijden, ik doe Friesland, ik snor door het land van Bartje, ik parkeer bij mijn gastheer op Walcheren en bij mijn vriend op den vuurtoren, ik bel bij de pastorieën aan in Zuid- Holland en val binnen bij de candidaten boven het IJ, ik sla geen enkele provincie over en rijd geen verwant hart voorbij: VEEL heil en zegen!

Als jongen heb ik aan een prijsvraag medegedaan, door een clrristelijk weekblad uitgeschreven, welke ten doel had een nieuwe redactie voor den nieuwjaarsgroet te ^^inden. Aan voorstellen beeft het niet ontbroken, ernstige en koddige. Maar het is bij het oude gebleven, wij- spreken nog denzelfden wensch uit, waarmede onze vader ons begroette bij den twaalfden klokkeslag, waarmede moeder ons weenend kuste. En dat is goed! Want welk een blijmoedige levensaanvaarding, welk een verzekerd Godsbetrouwen spreekt zich uit in die weinig© woorden: VEEL heil en zegen!

Of wij die eigenlijk verwachten? Ja, dat is een andere zaak. Het gaat ons weleens als vader en moeder bij het Sint-Nicolaasfeest. De oogen der kleinen glinsteren van verwachting! Maar de ouders weten precies wat zij erin gedaan hebben en wat er voor hen uitkomen zal. Een doosje sigaren, een pakje tabak, een kalender, ja, de goede oude bekenden zijn er weer. Zij veinzen een beetje nieuwsgierigheid, die ouders, om het spel der kinderen niet te bederven, maar zij kennen het klappen van de zweep. Op die manier kijken wij ook het leven aan, wij weten wat er in het leven te koop is. Zeker, het kan altijd erger, wij hopen en bidden voor groote rampen gespaard te blijven. Maai- dat het veel beter kan, dat gclooven wij niet. VEEL heil en zegen, hebben wij daar plaats voor in ons hart, plaats in onze gezinnen, plaats in de kerk? Wij zijn door het leven getemd, wij hopen eigenlijk dat alles bij het oude zal blijven! Dan hebben wij tenminste rust.

Hèèè....

Wat lijkt het eene jaar op hel andere, nietwaar? Heel gewoon en... een ükje vea-velend, laten wij het maar eerlijk uitspreken. Wij' schrijven getallen in een boek of verkoopen biscuit over de toonbank. Wij zetten ons huiselijk leven voort, afwisselend regen en zonneschijn, heel genoeglijk rolt ons leven heen, maar wij kunnen ons niet ontveinzen dat het wat saai is op den duur. Wij gaan ook weer naaide kerk, wij beginnen den catechismus opnieuw met Zondag 1. Dit is een goed gebruik, trouwens het is volgens de Kerkorde. Wij krijgen weer onze vrije stoffen en onzen cyclus van Paschen en Kerstfeest. Heel gewoon en een beetje... Foei, broeder! dat zégt men niet! Wij zullen weer tekorten hebben als andere jaren en zij zullen weer gedekt worden. Maar veel heil en zegen? Neen, daar rekenen wij toch eigenlijk niet op.

Wij zullen opnieuw zoo goed en zoo kwaad als het kan trachten als christenen te leven. Precies als andere jaren. Het zal niet meer dan een klein beginsel worden. Gezegd klein beginsel is helaas bij velen een droevig einde. Men heeft zich' in meer of minder krachtig geloofsélan der jeugd tot een bepaalde, meer of minder consequente, levenshouding opgewerkt en daarop blijven wij: ons verder leven staan. Heel gewoon en... Ons pelgrimspad lijkt in tegenstelling met het door Bunyan geteekende heel veel op onze vaderlandsche wegen, lang, recht, vlak en... eentonig!

Het leven gelijkt op een film, die maar altijd eprolongeerd wordt. Steeds dezelfde episoden. Steeds dezelfde figuren. Al deze dingen worden zoo moede....

VEEL heil en zegen! Jezus Christus leeft en Hij is óns leven. Schudt elkaar de handen en wensdi elkaar het Heil des Heeren. Maar vóór gij ze den ander schudt in ti-ouwe verwantschap naar den geest, vouwt ze eei'st in geloof en BIDT: Veel heil en zegen, mijn God, om Jezus' wil.

Nooit kan 't geloof teveel verwachten!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 5 januari 1940

De Reformatie | 8 Pagina's

EVEN PARKEEREN.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 5 januari 1940

De Reformatie | 8 Pagina's