EVEN PARKEEREN.

Vrede.

Het liefelijk woord „Vrede" slond wel in ons woordenboek, doch de beteekenis daarvan vérstonden wij weinig. Oorlog was ons een hisloriscli begrip geworden, v/ij daalden af in het sous-terrein van hei Rijksmuseum om ons eenigcn indruk daarvan te vormen. Zoo werd „vrede" voor ons iets, dat vanzelf sprak. Iels waarop wij eenvoudig recht hadden, zooals wij recht meenden te hebben op koffie en thee, op loon en steun. Wij dankten weinig, wij murmureerden veel. Wij lazen van den oorlog, ontbrand in andore gebieden, maar wij realiseerden ons niet wat zulks beteckende, hel was „nieuws" voor ons. Thans hebben wij er iels van ervaren. Op Chassc volgde na een lang vredestijdperk de Grebbe, na Van Speyk kwam Rollerdam! Wij welen nu ecnigszins wat „oorlog" beteekont, hoe verlangen wij naar vrede! Niet sleclits Voor ons en onze kinderen, maar voor alle volkeren. ALLE!

Do mensch moet leeren dat hij de liislorie niet kan beheerschen. De mensch kan de problemen, welke de botsing onder de volkeren teweegbrengen, niet oplossen. Het is ziijn dwaze inbeelding: dal Iiij de dingen wel aankan, die alles telkens in het honderd stuurt! Wij zijn geen vredcmakers, wij zijn geneigd God en den naaste te haten. Dit geldt van ALLE volken en ALLE menschen. Wij kunnen niet anders dan Gods schoone wereld verderven, wij doen niets anders dan hel leven vernietigen. Tenzij de volkeren, doordrongen van aller schuld en van aller onmacht overtuigd, vluchten onder den scepter van Christus, den Vredevorst.

Wij maken geen geschiedenis, niemand van de Idnderen der menschen. De eeuwen zijn bereid door hel spreken Gods, Hij maakt den vrede. Hij sdiept het kwaad. Voor Zijn volk, dat de Heere Zich ten erve verkoren heeft, is deze historie HElLSgeschiedenis. Elk tijdvak, èlk jaartal! In een lijd, waarin andere wereldmachten met elkander streden, waarin beschavingen verrezen en ondergingen, leefde er een veefokker in een tent. Abrailiam! Het was geen man, die hislorie zou maken! In de kabinetten van Ur werd niet over hem gesproken, in den krijgsraad van Kedor Laomer werd hij niet geleld. De Kanaanieten noemden hem „vreemdeling". Terwijl de koppen van dien tijd „geschiedenis maakten", de cultuur bloeide in het oude Morgenland, de armée's aanstormden langs de karavaanwegen, heeft die man zijn tent gespannen iu een boomrijke vallei. Maar een Stem spreekt aan de deur van de bent: Ik ben God de Almachtige! Ik ben hel die de geschiedenis maak! Gezegend zijt gij, wien de menschen vreemdeling noemen, want uw Godgeheiligd zaad zal 't gezegend aardrijk erven!

Wiij moeten niet te veel naar paleizen en ministeries kijken, noch overmatige aandacht schenken aan de boodschappen, die machtige staatshoofden doen uitgaan tot de luisterende halfronden. Hel is niet zoo erg, dal wij oen draadje van de radio hebben moeten losmaken. Het lot van de menschheid wordt niet op aarde beslist. Het ware Hof is boven, daar zetelt het ministerie van oorlog, daar verheft ook hel vredespaleis zijn tinnen. Uit den hemel komt de oorlogsverklaring, door de stem der bazuinen verkond. Van den hemel daalt oolï de liefelijke vrede neder. Wij menschen knoeien met alles, ook met den vrede! Om des lieven vredes wil, in vredesnaam dan maar, sluiten wij een schijnvrede, die altijd weer op hopelooze ellende uitdraait. Daar zijn al wat verhouidingen voorgoed verwrong'en, omdat wij uit gemaki^ zucht de wapens neerleggen zonder dat de tegenstellingen verzoend waren. Dan hebben wij later moeten ervaren wat de Spreukendichler lulsprak: het kromme kan niet recht gemaakt worden. Zulk een schijnvrede geeft de Heiland niet, daar werkt Hij niet aan mede, daar rusl Zijn welgevallen niet op. Hij geeft vrede, omdat Hij de Verzoener is, Die de tegenstellingen in het mensclienleven verzoent. Daar is geen verhouding in hel leven, waarin liet wringt, of Jezus wil die verzoenen.

Het kan in onze ziel zoo bitier zjjn tegen de menschen en tegen ons lot. Wij kunnen dat hart niet tot rust brengen. Maar Jezus spreekt Zijn woord. Niet zooals de wereld dat spreekt: SI!... Maar als de Machthebbende spreekt Hij. Wie zich in het geloof vereenigl mei de beloften en eischen des Heeren — en dat alleen is bidden! — die kan ook in deze wereld op zijn plaats en in zijn wijs een vredemaker zijn. Misschien hebt gij het ook ervaren — wie begint uil gehoorzaamheid voor zijn vijanden te bidden, wie zijn wild bewogen hart vereenigl met den eisch van het Woord Gods, die ervaart weldra, dat hij geen vijanden meer heeft. Wij moeten geen takje gooien op het vuiu- van den haat.

Zalig zijn de vreedzamen, want zij zullen Gods kinderen genaamd worden!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen