simon zelotes en levi de tollenaar.

Via het Kerknieuws van Scheps namen i^ij kennis van een artikel van ds W. A. Wiersinga, EvangelisatiepredikaBt „in algemeenen dienst", gepubliceerd in „Belijden en Beleven". Ds Wiersinga vertelt daarin over een bezoek door hem gebracht in Zuid-Limburg in een zestal kampen voor politieke delinquenten en over de moeilijkheden, die deze „verloren zonen" ondervinden op den weg terug van de zijde van hun „oudste broers". En dan sluit het artikel als volgt: „Ik weet wel, dat sommigen hunner u veel pijn hebben gedaan, u misschien onherstelbaar leed hebben berokkend. Maar als uw barmhartigheid en liefde haar grens vindt waar 't uw vroegere vijanden betreft, dan zijt ge een slecht navolger van Hem, die zondaren tot Zich noodigde en met tollenaren onder één dak verkeerde en van één tafel at. Hij nam den collaborateur Levi zelfs op in zijn intiemen discipelenkring. En Simon Zelotes, die nationale ijveraar (illegaal werker zouden wij tegenwoordig zeggen) heeft hem als mede-apostel aanvaard". •

Dat laatste zinnetje bracht ons een beetje aan het mediteeren.

Het wekt bepaalde suggesties.

Deze: die Levi, de collaborateur, was , , fout" en Simon Zelotes, die nationale ijveraar, was „goed". En het is toch van dien Simon, dien illegalen werker, een hééle daad geweest om dien collaborateur te „aanvaarden" als mede-apostel!

De toepassing wordt erbij gegeven: de illegale werkers in de kerk moeten nasir het illustere voorbeeld van Simon Zelotes de N.S.B, collaborateurs als broeders ia de kerk „aanvaarden".

Ik geloof van het heele verhaal niets.

Als ik den Christus niet zag en als het waar was, dat het een heele daad was van Simon Zelotes om Levi den collaborateur als mede-apostel te „aanvaarden", dan zou ik daar rustig tegenover stellen, dat het minstens even grootsch van Levi was om den nationalistischen Zeloot Simon te „aanvaarden" als medeapostel.

Want wanneer het gaat om de overwinning van louter psychische weerstanden en politieke ressentimenten, dan is voor mij de daad van een N.S.B.er, die aan een oud-illegaal van een of andere K.P. de hand der verzoening reikt precies even groot als de daad van een K.P.er, die een oud-N.S.B.er brood en spijze geeft.

Om te beginnen: ook Simon Zelotes was vóór hij tot Jezus kwam „fout". En wel erg „fout". Want de Zeloten waren nationalistische joodsche ijveraars, die met geweld een judaïstischen hemel op aarde wilden stichten, een joodschen heilstaat. Deze menschen hadden hetgeen God de HEERE geopenbaard had omtrent het Koninkrijk Gods genationaliseerd, verwereldlijkt en verburgerlijkt. Zij vereenzelvigden hun fanatiek religieuze nationalistische, puur aardsche idealen brutaal met het Rijk Gods, dat zij met revolutionair geweld desnoods wilden verwerkelijken. En toen onze Heere Jezus Christus Simon den Zeloot tot Zich riep en Simon Zelotes Jezus ging volgen en Zijn discipel werd, toen beteekende dat voor Simon een radicale bekééring. Want toen heeft Simon los moeten laten de partij, wier tendenzen Jezus Christus aan het kruis hebben gebracht: het judaïstische nationalisme.

En-toen Simon onder de twaalve ook den vroegeren tollenaar Levi ontmoette, was Simon géén Zeloot, géén nationale ijveraar, geen „illegale werker" meer, maar bekeerd tot den Heere Jezus Christus.

Evenals trouwens Levi zelf. Maar men vergete geen oogenblik, dat de Schrift nergens het beroep der tollenaren, hun „collaboratie" — om met ds W. te spreken — veroordeeld heeft. Integendeel: oen de tollenaars aan Johannes den Dooper vroegen: Meester, wat zullen wij doen? " heeft Johannes niet van deze , , collaborateurs" geëischt, dat ze het belastingkantoor zouden vaarwel zeggen, maar wel, dat ze hun beroep eerlijk zouden uitoefenen: Eischt niet meer dan hetgeen u gezet is". Luk. 3:12, 13.

Zoo heeft een tot Christus bekeerde Zeloot een tot Christus bekeerden tollenaar als broeder in den Heere aangenomen en zoo heeft een tot Christus bekeerde tollenaar een tot Christus bekeerden Zeloot zijn broeder in Christus genoemd.

Men vergete ook vandaag niet, dat n a t i o n a ­ listische oud-illegalen in de kerk de bekeering even hard van noode hebben als oud-collaborateurs. Kleine en groote!

En men zij voorts met het trekken van parallellen a la Wiersinga dóódvoorzichtig. Met dit slecht-exemplarisch Schriftgebruik staat men licht de bekeeling van het nationalisme in den weg.

Of iemand „goed" of , , fout" was in oorlogs-en bezettings-tijd, dat wordt tenslotte niet beslist door een nationalistischen kijk op de nationale zaak, maar door de Schrift.

Overigens was dit stukje heusch niet uitsluitend bedoeld als een bouquetje polemiek tegen ds Wiersinga.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen