PERSSCHOUW

Scheurmakerg op Texel.

Ds H. V. Tongeren schreef in Geref. Kerkblad Overijsel en Gelderland:

Waimeer Iemand een verre reis moet doen, brengt liij nog wel eens verhalen mee naar huis. Vrolijke en sombere.

Maar het hier volgende is al héél somber.

In. het dorp Oosterend op Texel staat een ten tijde van Ds Buskes opgetrokken kerkgebouw, waarin heden, n& de liquidatie van het „Hersteld Verband" als groep, van tijd tot tijd de daar nog overgebleven gemeenschap vergadert, die bezig is zich zelfstandig op de H. V. basis te continueren onder de titel: „Vrije Geref. Kerk voorheen H. V.".

In een Texels blad verscheen de aankondiging, dat de 'gemeenschap voornoemd d.d. 12 Deo. 1948 het Avondmaal hoopt te vieren. '

Alles somber genoeg', maar toch ook weer gewoon. Maar héél verschrikkelijk wordt het, ' wanneer vervolgeus de syn. predikant-in-volle-rechten Ds Middelkoop van St. Pancras op het eiland arriveert, naar Oosterend koerst, de H. V. kerk binnengaat, daar des Heeren Heilig Avondmaal bedient en het Sacrament van de doop aan enkele kinderen. Eén van de „doopvaders" gerenommeerd vuur-en-vlam-lid van de P. van de A.

De syuodocr. pastor loei van Oosterend Ds M. N. de Wolf ondernam dit stuk niet. Zoiets loopt te veel in het oog. Hij beperkt üich tot het doorwandelen van zijn parochie met een stapel Roepers onder zijn arm, ter kwistige openbare uitdeling aan zijn gemeenteleden: , , Dat moet je lezenl"

Feiten die los naast elkaar staan? Weineen. Toen ae ciassisgenoten Middelkoop en De 'Wolf elkaar op die bewuste Zondag op straat de hand stonden te schudden was dat a.h.w. symbolisch.

Daar stonden twee mensen die zichzelf niet meer serieus kunnen nemen omdat ze de papieren van de Koning, der Kerk niet meer serieus kunnen nemen, waarvan het, èn in Assen-1926 èn in tJtrecht-1942 nog gold: Zijn Naam staat er onder en Zijn Kroon staat er boven.

Dat Is zo vreselijk: Assen-'26 — met lied'ren en gebeden. Utrecht vanaf '42 idem.

De HBERB wilde het.

Om dan daamé, te doen of er niets gebeurd is. Sacramenten bedienen In 'n H. V. Kerk. Die mensen helpen om de kunst-van-de-dag te leren, over zonde heenpraten.

Oosterend — Oosterbeek — het is een héle trip, volgens de kaart. Maar hier liggen ze vlak bij elkaar. Want wat is Oosterbeek mmder dan een pog'tag om elkander te helpen langs bloedpapieren héén te praten — waaronder Gods Naam stond en Zijn Kroon erboven, volgens het zeggen, en volgens het bidden en volgens het zingen en volgens het van het Avondmaal afhouden. Hier kan maar één ding helpen: het recht des Heeren HEBREN bedtenen.

Het zéggen: Dit is GODS HEILIGE NAAM DASTB-REïN. Want de HEERE is niet ja en niet neen tegelijk. Zó alleen wordt de kerk gebouwd als wij roepers zijn van deze boodschap:

Geeft Gode de eer. Want onze God is een verterend vuur!

Kom, dr Ridderbos, dr Nauta, dr den Hartogh, dr Groshelde, u hebt het woord scheurmaker gebruikt. Mogen we u herirjieren aan art. 3 der K.O. ? Daar staat: „Het zal niemand'. geoorloofd zQn den dienst des Woords en der Sacramenten te betreden, zonder wettelijk daartoe beroepen te zijn. En wanneer iemand daar tegen doet en meermalen vermaand zijnde niet aflaat, zal de classis oordelen of men hem voor een scheurmaker verklaren of op eenige andere wijze straffen zal". En hoe staat .'t met het „kerkverbamd'-' ? En met het „alles eerlijk en met orde" ? En met het „erger dan vóór Assen" ? K. S.

Er komt situaüeteekening.

Ds J. J. Verleur schrijft in zijn kerkbode:

Weten we het nog, waar 'tm 1942 tot 1944 om ging? Het is niet mijn bedoeling, deze vraag hier breed op te halen. Maar het is interessant en leerzaam, welk antwoord Ds J. H. Meuleman te Steenwijk, Syn. pred. aldaar, op deze vraag geeft, omdat hij het hoogst nodig vindt, elkaar daar weer eens aan te herinneren, terwijl hij verwerpt, wat „Oosterbeek" daarvan zegt. Het „Geref. Weekblad" van 4 Maart j.l. citeert een artikel van hem uit het „Geref. kerkblad voor Drente en Overijssel".

Men kan zich slechts verbazen over wat m dit artikel wordt gezegd over verschillende leringen, die in onze kerken zouden Zijn opgekomen en waar het dus ' in de leergeschillen om ging.

O.a. ging het ia. de leergeschillen volgens Ds M. om „de handhaving van de souveremiteit van Gods genade ook in de leer van het Verbond. Om de vraag, of de toesUssmg uiteindelijk lag en ligt bij de mens met zijn geloof of ongeloof óf bij de verkiezende en verwerpende God".

Dus „ter hauidhaving van de souvereiniteit van Gods genade in de leer des Verbonds" is uitgesproken, dat we „de kinderen des Verbonds hebben te houden voor wedergeboren en in Christus geheiligd, 'zolang het te^ geudeel niet blijkt".

Want zou dat niet gehandhaafd èn gebonden zijn — 'dan waren we ia Remonstrantse wateren terecht gekomen, als zou de beslissing uiteindelijk liggen bij de mens met zijn geloof en ongeloof.

Daar ging het dus om, volgens Ds M., in de leergeschillen.

Onthoudt dus: er waren dwalmgen. Ketterijen.

Wie ze leerde, zegt hij niet. Het genade-verbond werd eenzijdig gepredikt ten koste van de. uitverkiezmg, zegt hij. Door wie dat gedaan werd, wordt met gezegd. Dat er geen enkele aanklacht was tegen concrete dwalingen van concrete personen, schijnt niet ter zake tè doen. „Iemand" kwam, volgens Ds M„ zover, dat hij de gehele wedergeboorte loochende. Maar omdat men , , iemand" moeilijk kan aanklagen en veroordelen, scheer je ze allemaal maar over diezelfde kam en veroordeelt ze allen, als ze met aan deze uitspraak; van 1942 gebonden willen zijn.

We stellen dus maar vast, (want daarom gaat het mij thans) de beschuldiging van ketterij wordt vandaag. Maart 1949, onverzwakt gehandhaafd.

Alle formules, conferenties, .stellingen en verzeke» rmgen ten spijt.

Want — en nu laat Ik Ds M. weer spreken: zelfs „als de Synoden onzer kerken 1905 zonder meer hadden opgeheven, hadden de Dordtse leerregels nog tussen ons gelegen".

Te eng gebonden. Ds Schep?

Weineen, de belijdenis gehandhaafd tegenover valse leer.

Misschien heeft 'de Synodèultspraak bij sommigen (onbedoeld, hoor!) de indruk gewekt te veel confessioneel te binden. Oosterbekers?

Weineen, de confessie was juist m gedmg.

Het gmg om de belijdenis.

En om haar handhavtog.

Ketterij is geconstateerd en bestreden, al weet nog vandaag niemand, wie die ketterijen leerde en al waren curatoren der Theol. Hogeschool over het dogmatisch onderwijs best tevreden — ze hadden mets dan lof.

Om ketterij zijn we tenslotte geoordeeld en gebannen.

Maar ook op kerkrechtelijk gebied vraagt Ds Meuleman: waar ging het om?

Welnu, hier hebt U het:

„Onze kerken stonden tenslotte voor de keuze: Handhaving van het gezag van de Heere Jezus Christus, zoals Hij dat door de kerkelijke vergadertagen uitoefent, of buigen voor drelgmgen en voor de dictatuur van Prof. Schilder".

Daar gmg hèt dus om.

Christus of Schilder.

Daarom hadden de synoden het recht gehad, (volgens Ds M. dan) reeds veel eerder ih te grijpen. Dat ze het niet deden, is slechts uiterste lankmoedigheid geweest jegens de kerkscheurder en revolutionair Schilder.

Christus oefent Immers zijn gezag uit door de kerkelijke vergaderingen. Tussen twee haakjes, een generale Synode vergadert ééns per drie jaar een week of vier (is: plm. 25 a 30 dagen, laten we zeggen). Een Part. Syn. 1 of 2 dagen per jaar. Een classis 4 a 5 dagen per jaar. In drie jaar tijd, d.i. 3 x 12 maanden, d.i. plm in 1100 dagen, oefent Christus dus maar ongeveer een dag of veertig met elkaar zijn gezag uit.

De overige dagen mogen de schapen dan schijnbaar doen, wat ze zelf willen en de kerkeraden zijn er dan nog altijd, om uit te voeren, wat van boven af besloten is. Maar dat maar zo terloops. Van ketterij gesproken.

Maar in elk geval, waar het om ging op kerkrechtelijk gebied, dat was: Christus of Schilder. Er was werkelijk wel meer dan de Oosterbeekse beroering van 'n , .wederzijds eenzijdig interpreteren en hanteren van art. 31 K.O.".

Welnu, dat geloof Ik ook.

En het is een verdienste van het artikel van Ds M., dat het dit ook zegt.

•Onthoudt dus: er was dreigende dictatuur.

Kerkelijk oproer, dreigende revolutie.

En anti-revolutionair, (ook kerkelijk) als alle trouwe wachters van Slons muren zijn, Is tegen deze rode vloedgolf een sterke dam opgericht.

Niet Scliilder, maar Christus, hebbeu ze gezegd in Augustus 1944.

Niet Qreijdanus, maar Christus hebben ze volgehouden in 1944.

Al kon er, bij de dood van de laatste, wel een plaatsje in de hemel voor hem af.

Zo eng is het met die binding in het Koninkrijk nu ook weer niet. Ds Schep.

Maar daar ging het om, overigens.

Tegen de revolutie van Schilder het evangelie van Jezus Christus. Al kun je < Jan verder de revolutie van Verkuijl — v. d. Brink — Bavinok — Eindhoven rustig Importeren. Maar dat is Indonesië ook maar en dat is zo ver weg.

Hier handhaven we plm. 40 dagen per jaar het gezag van Christus. Willen de kerkeraden daarna met deze revolutionairen weer wat aanpappen, dat moeten zfl weten.

Als we maar niet vergeten, waar het om ging: na de ketterij van „iemand", tegen de revolutie van K. S. en zijn paladijnen.

Hoort toe, Oosterbekenaren.

Revolutie is nooit éénzijdige Interpretatie. /

Maar nu we, uit de mond van Ds Meuleman hebben gehoord, waarom het ging, weten we ook meteen dit andere:

Er Is sedert 1944 nog niets veranderd.

Wij denken nog net als toen.

En zij ook. Er komt situatietekening!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen