KERKNIEUWS

Beroepen te:

Nijkerk, K. J. Kapteyn te Haulerwijk. Sneek, Joh. de Wal te Rijnsburg.

Kijken, H. J. Meijerink te Drogeham. Bunschoten-Spakenburg (3e pred. _pl.), J. v. Bruggen te Assen.

Houwerzijl-Niezijl, G. Boersema te Katwijk aan Zee.

Bedankt voor:

Hoek, H. V. d. Veen te Duurswoude.

— ZWARTSLUIS. Adres Kerkeraad: H. Huls, Wilgehof D 8a, Zomerdijk, post Wanneperveen.

— HARKSTEDE. Adres Kerkeraad: Ds Joh. den Ouden, Pastorie Geref. Kerk.

— ZUIDWOLDE (Dr.). Het was Dinsdag 21 Maart een heugelijke dag voor de Geref. Kerk van Zuidwolde (Dr.). Na drie jaren vacant te zijn geweest werd candidaat J. Verkade als predikant bevestigd door ds W. Raven van Voorthuizen.

Ds Raven hield zijn intreepreek naar aanleiding van Matth. 11 : 27.

Aan de handoplegging werd deelgenomen door ds J. Meijer van Hoogeveen en ds P. van Gurp van Musselkanaal.

Na het beëindigen van dezen dienst beklom de pas bevestigde predikant, ds J. Verkade, den kansel en Meld zijn intreepreek naar aanleiding van Hebr. 10 : 19 en 20. Na het uitspreken van de zegenbede werd de nieuwe predikant toegesproken door den voorzitter, br H. Dorst, namens de gemeente; door ds J. Meijer als afgevaardigde van de classis Hoogeveen en tenslotte door burgemeester H. Jans namens de burgerlijke overheid. Het kleme kerkgebouw kon de schare nauwelijks bevatten.

— DS H. MEULINK. Ds H. MeuUnk te Enschede heeft tegen 1 Juni a.s. emeritaat aangevraagd. Op 6 Mei zal het 50 jaar geleden zijn, dat Ds Meulink als predikant te Mellskerke (Zld.) bevestigd werd. Hij diende daarna te Hendrik-Ido-Ambacht en te Wolvega, en is aan Enschede verbonden sinds 17 Mei 1919. Op 7 April a.s. hoopt hij zijn 75sten verjaardag te vieren.

— ONS PSALMGEZANG. Onder het opschrift: „Schuldige armoede" schreef ds H. J. Schilder in het Utrechtsch Kerkblad een zeer instructief artikel over het psalmgezang in den eeredlenst, wat we hier doorgeven:

„Op een Zondagavond na den dienst mediteerde ik wat na over de (bij de preek over Zondag 12 H.C.) gezongen psalmen. Ik had moeite met de vraag, waar ik zo direct het rechte antwoord niet op wist. Hoe komt het toch, zo dacht ik, dat juist psalmen die zo duidelijk van den Christus spreken, tot de onbekendste behoren? Die vraag hield me te meer bezig, wEinneer Ik dacht aan de voorkeur, die zo vaak is uitgesproken voor het Nieuw-testamentlsche lied, voor het lied der „vervulling", zoals het ook wel is genoemd. Men wil zo graag zingen van den Christus, gelijk Hij ons nu zo rijk is geopenbaard. Doch hoe komt het dan toch, dat wij tegelijkertijd zo vreemd aanzien tegen die wonderschone psalmen, waaria onze rijkdom m den geliomen Christus zó uitbundig wordt gezongen, dat wij ons leven lang de diepte ervan niet peilen ? Welk „gezang" over Jezus_ kan benaderen dien overvloed van heil in den Christus, bezongen bljvoorheeld in Psalm 45? Kunnen we schoner lied vmden over de zalige gemeenschap van Christus en Zijn duurgekochte kerk? En welk lied evenaart uit de verte den jubelenden lof op onzen Priester-Konmg in Zijn heerlijk Koninkrijk van Psalm 110? Het Nieuwe Testament haalt dien llOden Psalm keer op keer aan, als wil het zeggen, dat Gods volk van dezen zang maar niet genoeg kan krijgen. En wat doen wij ermee? Hoeveel kmderen leren zulke psalmen op school? Hoeveel gezinnen zingen deze liederen?

Ik zeg met, dat hiermee alles over de „gezangen-kwestie" zomaar is gezegd. Maar wanneer we over die „gezangen" spreken, mogen we toch eerst met deze dingen ons wel eens heel sterk bezig houden. En dan vooral niet een tegenstelling maken tussen deze en andere psalmen als liederen van belofte èn nieuwere gezangen als die van vervulling. Want waimeer wij deze psalmen zmgen, zingen wij ze als liederen van vervulUng. Die psalmen waren Immers, gelijk zoveel profetieën, „geantedateerd". De inhoud was vaak geschreven op het standpunt van den datum van Christus' komst en verhogmg. Maar de woorden werden Gods volk op de lippen gelegd, als ware het alles reeds werkelijkheid. Natuurlijk m voor hen verstaanbare woorden en vormen. Maar daarom niet mmder werkelijk. Ze „zien" dien heerlijken Koning al en Zijn stralende Bruid. Ze zien den Komng reeds snellen naar den emd-trlomf. Het is dus met zo, dat wij, als wij zulke psalmen zingen, eeuwen terugvallen, een tikje armer worden dan we vandaiag zijn. Maar omgekeerd, toen Israël ze zong, deden zij een groten stap eeuwen vooruit. Zij zongen van wat nog komen moest, als was het er reeds. Daarom moeten wij vooral niet meewarig neerzien op de psalmen van de oude bedeimg. Zonün als wij de „armoede" van die bedeling mogen voorbijzien, mogen wij vergeten, dat het de Geest was die hen in veel gevallen al van volkomen rijkdom zingen deed. Wat wij zmgen, Is maar niet het woord van David, of Asaf, maar het woord van den Geest van Christus. Die Geest kwam in de „armoede" juist den rijkdom tonen. Wij moeten dus maar niet zeggen: wij zingen de liederen der verwachting, en denken nu de vervulling erbij. Maar: wij zmgen de vervulling zelf uit de woorden der oude psalmen. Wat daar bezongen werd, is maar niet een zeker percentage van het heil, waar wij de ontbrekende percenten nu bij tellen. Neen, het was het volle heil. Voller zelfs nog, dan wat wij vandaag al in handen gekregen hebben. Want oolï het heil van Christus' wederkomst, de volle vereniging van den Bruidegom, de laatste overwinning van den Konmg, is m de psalmen al uitgezongen. Het „profetiaal perspectief" geldt ook hier!

Neen, wij vallen psalmzingend met terug. Maar zij waren óns door den Geest al eeuwen (of zijn het nog maar jaren tot Christus' komst? ) vooruit. En wij zijn vaak nog niet veel beter dan de Emmaüsgangers, die van Jezus moesten horen hoe duidelijk op elke bladzij van de Schrift van Hem en Zijn opstanding gesproken werd. Het lag er duidelijk m. Maar zij zagen het niet. Wij zien het ook vaalc niet. En daar hangt veel mee samen. Heel de vraag hangt hiermee samen, hoe wij den Christus zien in de opening der Schriften. Met onze psalmodie hangt samen onze Schriftlezing, en ons horen van de preek. Onze psaJmzang openbaart, wat. wij onder stichting verstaan. En de voorkeur voor den enen psalm boven den anderen doet de vraag rijzen, of wij wel de rechte stichting zoeken en ta het rechte gezicht op den Christus ons oefenen. Want mderdaad, het gaat om den Christus. Maar dan de Christus „m het gewaad der Schriften". Ook in het gewaad der psalmen. En heel vaak in het gewaad der onbekende psalmen. En die onbekendheid Is dan armoede, vrijwillige, en schuldige, van de kerk m de nieuwe bede-Ihig, die vaak wel wat te gemakkelijk op de armoede van de oude bedeling neerziet".

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen