KERKNIEUWS

Beroepen te:

Aalten-Doesburg-Doetinchem-Winterswijk, A. JagerSma te IJmuiden.

Bed'an kt voor:

Meppel, R. te Velde te Zalk en Veeeaten. Utrecht—N.W., H. Bouma te Assen.

— PREEKCONSENT. De classis Groningen heeft na gehouden onderzoek, aan de studenten D. Berghuis, Coendersweg 69 4/a, Groningen (Helpman), en W. G, de Vries, Jozef Israelsstraat 54a, Groningen (Tel. 30063), toestemming verleend In de kerken 'n stichtelijk woord te spreken.

— LETHBRIDGE (Canada). Men verzoekt ons, namens den kerkeraad der Free Reformed Church te Lethbridge onderstaand artikel op te nemen in ons blad.

„Van verschillende zijde hebben de kerkeraad verzoeken bereikt om te mogen vernemen hoe de Free Reformed Church (Vrije Geref. Kerk) te Lethbridge is ontstaan.

Ook om legendevorming te voorkomen, volgt hier in het kort de wordingsgeschiedenis.

In Augustus 1949 waren er in Lethbridge 3 Gereformeerde gezinnen woonachtig, die zich hadden aangesloten tot een huisgemeente en geregeld huisgodsdienstoefenlngen hielden, terwijl er ook een gezin te Foremost en een te Iron Springs woonachtig was, die door de afstand niet geregeld met de anderen konden vergaderen, doch met hen geheel eensgeestes waren.

Mede op advies van broeders in Nederland richtten wij ons in September tot de Protestant Reformed Church te Manhattan, de dichtstbijzijnde kerk van dit verbano. mer. het verzoek om nader contact. Na enige correspondentie werd ons in November door de predikant van deze kerk en ouderling M. Flikkema een bezoek van drie dagen gebracht. Tevoren waren ons reeds geschriften van ds Boeksema toegezonden, die we hadden bestudeerd. En juist was in de Standard Bearer verschenen de correspondentie tussen Prof. B. Holwerda en ds G. M. Ophoff, die ons jegens de P.R.C, tamelijk sceptisch stemde. De ontmoeting was echter zeer aangenaam. Uitvoerig en openhartig is gedurende deze dagen alles besproken wat ons verdeelde en wat ons verenigde. De verschillen bleken echter veel kleiner te zijn, dan we aanvankelijk dachten. In elk geval waren ze van dien aard, dat ze naar onze mening geen beletsel mochten zijn, om kerkelijk met hen samen te leven. En toen wij dan ook, nadat do bezoekers waren vertrokken, ons de vraag stelden: „Wat nu? " was er niet een van ons, die er niet van overtuigd was, dat aansluiten bij de P.R.C, eis des Heeren was.

Wij hebben ons toen tot de kerkeraad van Manhattan gewend met het verzoek ons tot de gemeenschap der kerk toe te laten. De kerkeraad antwoordde, dat hij ons verzoek zou doorzenden naar de classis West om advies. Dit bevreemdde ons. Kon een kerkeraad zelve niet beslissen over de al of niet toelating tot de gemeenschap der kerl: van een aantal leden? (Want we hadden ons niet als huisgemeente, doch als individuele leden en gezinnen gemeld). Toen nu in Januari ds P. Vis en broeder M. Flikkema ons weer bezochten was onze eerste vraag aan hen, wat de reden was van het advies vragen aan de classis. De predikant antwoordde ons, dat dit gedaan was om de uitzonderlijke figuur, dat een aantal leden wonende op een 580 km afstand van de kerk (want dit is de afstand Manhattan—Lethbridge) tot de gemeenschap der plaats.elijke kerk zouden behoren. En ook wat betreft de financiële zijde wilde men het advies van de classis invrinnen. Het advies betrof dus louter de „technische" kant van de zaak. En toen wij nog eens nadrukkelijk vroegen, of het verschillend dogmatisch inzicht geen obstakel had gevormd, werd dit stellig ontkend. Wij waren beschaamd, ons wantrouwen was misplaatst gebleken en wij dankten God voor deze tweede ontmoeting.

De classis werd 1 en 2 Maart 19S0 gehouden en op 13 Maart bezochten ds Vis en ouderling H. van Dijken ons en brachten tegelijkertijd het ^dvies van de classis en het besluit van de kerkeraad mede. Dit luidde met. toelating nog te wachten, tot ds A. Cammenga, zendeling predikant, ons eens zou hebben bezocht en daarover aan de zendingscommissie rapport zou hebben uitgebracht. Wederom rezen er vragen in ons, die we ook tot uiting hebben gebracht. Waren wij dan zendingsobject en moesten wij dan eerst onderwezen worden in de leer die in de P.R.C, geleerd wordt, opdat wij dan zo rijp gemaakt moesten worden voor deze kerken? Dit griefde ons wani: virij hadden ter gelegenheid van beide bezoeken van de kerkeraad de dingen uitvoerig besproken en men kon dus weten, dat wij goed Gereformeerd waren. Aan het einde van dit derde bezoek, nadat ds Vis die < Eondag weer 2 keer voor ons had gepreekt, en we weer spraken over ons verlangen om opgenomen te worden in hun gemeenschap, zei de ouderling van Dijken: „Maar dan moeten wij nog eerst eens spreken over jullie verbondsbeschouwing". Uit dit gezegde bleek ons, dat er dus toch dogmatische moeilijkheden waren en niet alleen technische. Eln toen wij, zoals we gevraagd hadden, enkele weken later, in April de schriftelijke bevestiging kregen van dit antwoord, bleek ons nog eens weer, dat het verschil in verbondsbeschouwing, voor de kerkeraad toch een verhindering was ons toe te laten. Ook schreef de kerkeraad, dat het nog wel enige weken duren kon, aleer ds Cammenga zou komen. Gaarne was de kerkeraad dan echter bereid ons nog eens of meerdere malen te bezoeken, opdat ds Vis dan voor ons zou kunnen prediken. Wij stelden dit zeer op prijs, want dat betekende die Zondag(en) voor Manhattan: preeklezen. Maar aan de andere kant bleek ons hier uit, dat het nog wel maanden kon duren, voor deze zaak, die al sinds September 1949 liep, tot een beslissing zou komen.

Daarbij kwam, dat In Maart de eerste emigranten uit Nederland binnen kwamen, ala vrucht van het werk van ons immlgratie-comité. We wilden deze broeders en zusters zo gaarne ontvangen in een eigen kerkelijk tehuis. Toen hebben wij, gezegd : „Wij kunnen nu niet langer wachten. De kerk van Jezus Christus moet ook in Lethbridge tot openbaring worden gebracht. Als de P.R.C, ons niet wil ontvangen als broeders en zusters, dan zullen wij krachtens het ambt aller gelovigen zelf de kerk tot openbaring brengen". En dat hebben wij toen op 16 April j.l. gedaan, hoewel we juist twee dagen te voren van ds Cammenga bericht ontvingen, dat hij 29 April bij ons hoopte te komen. Door de 10 manslidmaten, die de gemeente toen telde, zijn bij vrije stemming 2 ouderlingen en 1 diaken gekozen, die in de namiddagdienst zijn bevestigd. De oudste ouderling bevestigde eerst de belde anderen met het gewone formulier en daarna bevestigde de reeds bevestigde ouderling de oudste.

Toen ds A. Cammenga op 30 April voor ons optrad, werd hem gaarne de gelegenheid gegeven te prediken en wij ontvingen hem in zijn volle ambtsbediening.

Het was anders wel een vreemde figuur, die, zoals ds Cammenga ons zeide, hij nog nooit had aangetroffen, n.l. dat hij door de kerkeraad van een niet tot zijn kerken behorende gemeente toegelaten werd tot de prediking. Wij hebben echter door deze handelwijze willen uitdrukken onze hartelijke begeerte om tot eenheid te komen met de Protestant. Reformed Churches, doch zien de verhinderingen op de weg tot elkander alleen van hun zijde op onze weg gelegd. Wij zullen echter weigeren om ons te laten onderwijzen in de „Prot. Reformed" waarheid, zoals ds Vis zich eens uitdrukte en wij wijzen ook af hetgeen ds Cammenga vlak voor het einde van zijn 3-weeks verblijf ten onzent zeide. Toen we hem mededeelden, dat we met nader contact én met de Gereformeerde kerken in Nederland én met de Prot. Geref. Kerken hier zoudenwachten, totdat deputaten van beide kerkverbanden zouden hebben samengesproken, en de synodes een beslissing dienaangaande zouden hebben genomen, zeide hij: „Dat is jammer, ik durf het zelfs zondig te noemen geen nader contact te zoeken met onze kerken. Want nu gaan jullie natuurlijk weer vrijgemaakte preken lezen en dan groeien jullie van ons af". Deze zienswijze werpen wij verre van ons. Alsof er een Gereformeerde en een Prot. Gereformeerde waarheid is, waar onze kerk zo'n beetje tussen in staat. Er is slechts één Waarheid en wij geloven deze te belijden.

Zo staan wij dan in dit grote land met thans in totaal 133 zielen. Niet veel rijken, niet veel edelen, arm naar de wereld, maar rijk in God. We vergaderen in een schoolgebouw, waar we elke week uitgezet kunnen worden ea hebben geen geld om een kerkje, al is het nog zo eenvoudig, te bouwen.

Gedurende enige weken heeft ds J. Hettinga van Harlingen in ons midden vertoefd. Het was een feestdag, toen hij in onze gemeente 6 kinderen doopte en het H. Avondmaal bediende. Voor sommigen onzer was het bijna twee jaar geleden, dat zij dit voor het laatst hadden genoten en onder de gedoopte kinderen was er een van reeds 1% jaar. En nu ds Hettinga weer is vertrokken, worden wij elke week opnieuw door het lezen van predikaties van Geref. predikanten uit Nederland, gesterkt.

Ook in Edmonton is vorige week de Vrije Geref. Kerk tot openbaring gebracht onder leiding van de kerkeraad te Lethbridge, aanvankelijk met 72 zielen, terwijl de huisgemeente te Vancouver met vijf gezinnen, voorlopig bij Lethbridge gaat inwonen.

„Wij hebben het Profetische Woord, dat zeer vast is". 2 Petr. 1 : 19.

De Raad van de Free Reformed Church te Lethbridge, D. M. BARENDREGT, voorz.

J. DE HAAS, 2e scriba.

Box 270, Lethbridge, Alta, Canada".

(Wij plaatsen dit bericht, zonder daarmee een oordeel uit te spreken over de handelingen, hetzij van deze, hetzij van gene zijde. Ieder weet, hoe ik als redacteur en als deputaat voor de correspondentie met buitenlandsche kerken, denk. En ik vrees, als ik dit stuk lees, dat misverstand niet uitgesloten is. Ds Cammenga, dien Ik goed ken en zeer waardeer, zal allicht iets meer hebben gezegd, dan de uiteraard korte samenvatting zijner woorden tot zijn recht kan doen komen. Met wat geduld en wijsheid komt veel wel weer terecht. K. S.)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen