DE GROOTSTE LIEFDEDAAD.

Nog eens: die mens zal met verbazing bemerken, dat de grootste liefdedaad onder de mensen was: niet ons gedenken aan onze doden, maar het gedenken van onze doden aan ons.

Want onze doden kennen de wegen van ziel en geest; de laagten, de lagen, de listen, de halfheid en de traagheid, dus ook van onze ziel, die kennen ze, nu ze heengegaan zijn, beter dan toen ze nog bij ons waren, beter ook dan wijzelf, die nog niet in hun school-van-volleerden zijn toegelaten. Het gestrenge ontdekken van eigen zielediepten, de eer- • lijke opening van de binnenkameren van eigen hart bij goddelijk licht, heeft na hun verscheiden de doden niet alleen over hen zelf, maar ook over onze ziel heel veel geleerd. De lijders, die wij heden -strelen, weten morgen in Abraham's schoot, hoeveel zelfzucht, hoeveel zelfstreling er was in ons vriendelijk gebaar, 't Gehalte van ons liefdewerk moet wel in hun schatting dalen; keuren zij niet met de gestrengheid Gods?

En toch •—• toch zijn zij de eersten, om te begroeten in d-e. eeuwige tabernakelen? Mens, dat is niet om „uw" liefde; het is om Gods werk in uw liefde, dat zij zien en bewonderen. Zij groeten niet u, maar Gods werk in u.

Wilt gij gegroet eens zijn, een gebenedijde van de hemel, maak, schep, bereid, vind dan voor u de van u gezegenden op aarde, doch doe het alleen in blanke oprechtheid; doet het als een kind.

(Uit: Licht in den rook, 2e druk, p. 54).

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen