Buitenland.

Frankrijk. — Reformatie verwacht van Gailicaansche zijde.

Een predikant der Gereformeerde kerk, de heer Bouvier, woonde dezer dagen eene conferentie bij, die de heer Hyacinthe Loyson, gewezen pater der Karmelieterorde, in zijn kerkgebouw in de rue d'Arros te P-irijs hield, waarin hij zijn plan bloot legde om eene rondreis door Frankrijk te doen, ten einde te trachten de oude Gailicaansche kerk te doen herleven, door haar zoodanige wijzigingen te geven, die door de huidige tijdsomstandigheden geboden zijn.

Naar gewoonte sprak de heer Hyacinthe met sympathie en waardeering over het Protestantisme, maar meende dat het niet overeen komt met den geest van het Fransehe volk. Toch is de Reformatie niet uit den vreemde naar Frankrijk overgeplant, maar op Frankrijks bodem geboren en binnen weinige jaren waren menschen van allerlei rang en stand voor haar gewonnen. Maar naar den mensch gesproken, hebben de vreeselijkste vervolgingen, den voortgang der reformatie tegengehouden, vervolgingen die 250 jaren hebben aangehouden, van Frans I tot kort voor het uitbreken van de revolutie. Toch moet men niet denken, dat ten tijde en na de groote revolutie er volledige vrijheid aan de Gereformeerden gegeven werd In 1873, dus na den val van Napoleon III, werden nog twee predikanten voor de rechtbank van Epernay ge> roepen, omdat zij te Troissy geëvangeliseerd hadden. Eerst in 1881 werd een wet uitgevaardigd, waardoor alle beperking van het recht van vergadering weggenomen werd. Sedert 1881 hebben de Gereformeerde kerken vrijheid van propagande verkregen, doch de jammerlijke toestanden die in haar midden heerschen, het ongeloof dat binnen hare muren gedrongen is, verhindert haar om iets duurzaams tot stand te brengen Ja, men kan hier en daar, wanneer de bevolking eenigszins ontevreden geworden is door het doen van de machthebbers der Roorasche hiërarchie een tijdlang eenige menschen ver zamelen, die zelfs met groote geestdrift de predikers van het hedendaagsche protestantisme toejuichen, doch als de heete hoofden wat bekoeld zijn, komt er ve'flauwing, en van nieuwe kerkformatie of reformatie is doorgaans, behoudens enkele uitzonderingen, geen sprake, en slechts hier of daar wint het Protestantisme eenige nieuwe aanhangers, en wordt eene enkele gemeente geformeerd, als eene compensatie voor de verliezen die het lijdt, doordat vele leden in de verstrooiing door gebrek aan geestelijke bearbeiding op den duur er van afvallen.

Nu is het niet te verwonderen, dat sommigen daaronder moedeloos worden en gaan vragen als zij de buitengemeene welsprekendheid vernemen van een man als liyacinthe, en in aanmerking nemen dat hij dichter bij de Roomsche kerk staat, zou deze niet bestemd zijn om reformator van Frankrijk te worden ? Men durft daarop wel geen stellig bevestigend antwoord te geven, maar de heer Bouvier, die de schoone rede van den heer Hyacinthe hoorde, is van oordeel, dat deze, onder den naam van een Gallicaanschen godsdienst, een Christelijken en waarlijk liberalen wil stichten. Daarom stelt hij voor om den arbeid van H. Loyson zedelijk en geldelijk te steunen, Het komt toch op verbreiding der waarheid en op bestrijding van het Ultramontanisme aan, zegt hij. Wij vreezen, dat men geen behoorlijk onderzoek heeft ingesteld naar de belijdenis van den heer H. Loyson of dat men vrede heeft met de gevoelens, die bij [voordraagt. In beide gevallen is het even treu­ rig, want wel bewust of onbewust is men van lieverlede gekomen tot de Pelagiaansche dolingen op leerstellig gebied en tot het collegiale stelsel in het stuk van regeering der kerk.

Amerika. Revisie der Confessie voorloopig verhinderd. De Methodisten in Canada uit Utah. Het schijnt dat er voorloopig van de voorgenomen rivisie der Westminstersche geloofsbelijdenis in de Gereformeerde kerk van Amerika niets komen zal. De beslissing hing in deze af van de Presbyterianen Van deze verklaarden er zich 133 voor en ()^ tegen de voorgenomen herziening, terwijl vijf Presbyteriën hunne stem niet wilden uitbrengen en het Presbyterium van Albany beweerde, dat het noodig was om eene geheel nieuwe geloofsbelijdenis op te stellen. Tot hiertoe hebben vijf Presbyteriën nog niets van zich laten hooren, maar al verklaren deze zich ook voor de herziening, dan is het vereischte twee derde deel nog niet verkregen. Als men alle stemmen, die zich voor of tegen de herziening in de Presbyteriën verklaard hebben, te samen telt, dan komt men tot een getal van 3334 voor en 2332 tegen. Men schijnt er in Amerika niets van te beseffen, dat, wil men veranderingen maken in de Geloofsbelijdenis, alle ware kerken daartoe behooren mede te werken. Wij mogen er ons in verheugen dat een verminking in Remonstrantschen zin van de Westminstersche Geloofsbelijdenis, waarin de leer van de Souvereiniteit Gods in de zaliging van den zondaar zoo stellig mogelijk uitgedrukt staat, voor 's hands voor de Gereformeerde kerk verhoed is.

Maar een treurig teeken is en blijft het, dat de groote meerderheid der Presbyterianen een verandering der confessie wilde om haar te kunnen verwateren en om aldus niet alleen met de daad maar ook formeel van het fundament door de vaderen onder de leiding des Geestes gelegd, te kunnen afgaan. In Canada hebben de Methodisten in de laatste jaren vele leden geworven, zoodat zij tot de grootste kerk of denomination van dat land kunnen gerekend worden, ten minste worden de Zondagscholen, door Methodisten geleid, door het grootst aantal kinderen bezocht. Maar nu begint men er over te spreken om zich te vereenigen met de Presbyterianen, althans er werd op de jongste conferentie van de Methodisten van Canada gezegd: »Er zijn blijde vooruitzichten, dat in Canada ten minste, de leerstellige geschillen die er bestaan tusschen Methodisten en Presbyterianen, van lieverlede verdwijnen, terwijl er eene eenheid van doel en van methode en een geest van toenemende vriendelijkheid enz. openbaar wordt" Wij vreezen dat uit deze woorden - blijkt, dat de Presbyterianen van Canada van de Gereformeerde belijdenis zijn afgeweken. Wanneer zullen we eens kunnen ophouden om van uit het buitenland schier enkel boos gerucht over te brengen? Hoe treurig dit ook zij, mocht het ons dankbaar stemmen, ziende op de vele voorrechten die we in Nederland genieten.

De jammerlijke secte der »Mormonen of heiligen der laatste dagen", gesticht door de zoogenaamde openbaring van een gelukzoeker op geestelijk gebied. Jozef Smith, is reeds lang genoeg een vlek geweest voor Amerika, wijl de veelwijverij als een dogma er in verkondigd werd. De regeering ging sedert jaren met kracht das^rtegen in, zoodat men eindelijk het hoofd in de schoot gelegen heeft; men is bezweken voor den aandrang der publieke opinie en voor het geweld der regeering en daarom heeft men in het leger der Mormonen de belijdenis herzien, en daarbij het leerstelsel dat veelwijverij noodzakelijk zou zijn, om een groote kerk van heiligen te vormen en daarom van God geboden was, laten vervallen. Zekerlijk hebben de leiders der Mormonen dit gedaan, om gelijke rechten met andere burgers der Vereenigde Staten te verkrijgen.

Doch nu is het kenmerkende van de beruchte secte verdwenen. Want de belijdenis der Mormonen is niet anders dan eene samenflansing van Sociniaansche en Remonstrantsche dwalingen. De veelwijverij vormt juist het aantrekkelijke, waardoor de agenten der Mormonen tot in Nederland, Zwitserland, Noorwegen enz. ingang vonden. Er bestaat dus hoop dat deze Synagoge des Satans weldra zal verdwenen zijn

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen