Buitenland.

Rusland. De toestand der Grieksch-Orthodoxe Kerk.

Eenige maanden geleden is van de hand van den opperprocureur van de H. Synode der Russische Staatskerk een verslag uitgekomen over het jaar 1S98. Het blijkt uit dit stuk, dat deze Staatsman nog steeds hetzelfde standpunt inneemt, dat hij sedert jaren innam, nl., dat de orthodoxe Staatskerk door de rsgeering moet gesteund worden, niet enkel door zedelijken invloed, maar ook door hare dwingende macht, om op den duur een zegen voor het Russische volk te kunnen zijn. De Russische Staatskerk is volgens Pobedonoezew „de eenige en ware behoedster en leerares van het verlokkend Christelijk geloof." Leden van andere kerken en belijders van andfere religiën wil hij wel op den Russischen bodem dulden, ja hen vergunnen om hun godsdienst uit te oefenen, doch als zij voor hunne gevoelens trachten propaganda te maken, dan zal dit hun met alle ten dienste staande middelen, zelfs door verbanning naar Siberië, worden belet. Ten opzichte van Finland beklaagt de o; ^erprocureur zich, dat de plaatselijke toestanden aldaar op het succes van de actie der orthodoxe kerk ongunstig werken. Welke die toestanden zijn?

Vooreerst zijn de door orthodoxen bewoonde dorpen te ver v*wijderd van de kerken der gemeente; men sluit daar ook wel gemengde huwelijken, doch in de familiën waarin de moeder Luthersch is, geniet de „orthodoxie" niet de haar toekomende achting; de kinderen worden meest in Lutherschen geest opgevoed, zoodat bij hen, in stede van het slaan van een kruis, de handen gevouwen worden, terwijl er niet voor de heiligen beelden, maar „gebogen op de handen" gebeden wordt; er wordt niet op de „orthodoxe", maar op de Luthersche feestdagen gerust, enz.

Voorts beklaagt Pobedonoszew er zich over dat de nieuwere rationalistische secten steeds meer propaganda maken. Hst schijnt dus dat het niet veel baat, of men de toename dier secten al inet kracht en geweld zoekt tegen te gaan.

In een Russisch blad verklaart graaf Kutusow naar aanleiding van deze klacht, dat het noodzakelijk is, dat de Russische staatskerk zich met de oud-geloovigen gaat vereenigen, om het voortwoekerend materialisme ce wederstaan, en hel Russische volk geestelijk en godsdienstig zedelijk op te voeden.

Welke geestelijke winst zulk eene vereeniging af zou werpen, is ons niet duidelijk. Immers is de kerk van de oud-geloovigen of de Raskol, het in hare belijdenis geheel met de Grieksche staatskerk eens. Alleen zijn de oud geloovigen van het groote lichaam der Staatskerk afgegaan, omdat zij zicTi niet konden vereenigen met enkele veranderingen in den ritus, die in de 17 de eeaw gemaakt werden. Toch verzekert graaf Kutusow : „De Raskol der oud-geloovigen heeft zijn invloed laten gelden buiten zijn eigen kring; deze werd de voorloopster van alle sectenmakerij. Er zijn nog geen drie eeuwen vervlogen, en de vruchten van eenen voor de kerk ongewenschten toestand beginnen, gelijk uit hst „bericht" te zien is, in de niet tegen te houden ontwikkeling 'van de onverschilligheid op godsdienstig gebied en van het anti-christelijk materialisme, openbaar te worden.... De nog half in duisternis levende volksmassa's, die van den weg der oude eenvoudige vroomheid zijn afgebracht, zijn onverhoopt, wat het maatschappelijke en het godsdienstige leven betreft, bij het zoeken naar waarheid en licht, een prooi geworden van vals^ie propheten en leeraars. De maatschappij is in haar ontwikkeling op het papier Russisch orthodox gebleven, maar in der daad is zij anti-Russisch en anti-godsdienstig of volkomen „verlicht Europeesch" geworden. Is in de verzoening met de oud-Russische krachten van de getrouwe zonen, die naar de oude gebruiken God eeren, in de opheffing van den vloek, dien ket Russische concilie over hen heett uitgesproken, in de broederlijke vereeniging met hen, tot bestrijding van het materialisme, niet de weg tot de geestelijk en godsdienstig zedelifxe opvoeding van het volk gewezen ? "

Wij vooï ons kunnen niet begrijpen, welk een zedelijke kracht er van de oud-geloovigen zou uitgaan, die de Russische kerk zoude vernieuwen, wanneer deze in haar boezem opgenomen werden ! Maar het oordeel van graaf Kutusow, die een vurig aanhanger der Staatskerk is, over den toestand dier kerk, heeft daarom des te meer waarde.

Wij verwachten echter geen verbetering, zoolang Pobedonoszew het hoofd is van de Oud Russische partij.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen