INGEZONDEN STUKKEN.

{Buiten verantwoordelijkheid van de Redactie).

Mijnheer de Redacteur!

Waar ik u dankzeg voor de opname van mijn vorig schrijven en uwe uitvoerige beantwoording, zij het mij nog vergund in het belang van den Diaconalen arbeid eenige opmerkingen te maken. Hoewel mijn vorig schrijven naar aanleiding van het artikel „Sanatoria voor longlijders" opgesteld was, richtte zich dat niet hiertegen, maar tegen het principeele standpunt dat nu werd ingenomen tegenover de taak der Diaconiën.

Daarom sprak ik niet over die ol andere stichtingen, doch over de roeping der Diaconiën, door Ds. Klaarhamer en UEd. thans anders beschouwd dan door wijlen Dr, v. d. Bergh en anderen.

Terecht merkt UEd. op, dat noch het woord van UEd. noch van wijlen Dr.v.d. Bergh voor Diaconiën beslissend moet zijn, maar alleen het Woord van God. En nu, dat Woord van God eischt, volgens Dr. v. d. Bergh en anderen, dat de Diaconale arbeid zich zal uitstrekken tot allen die hulpbehoevend zijn, terwijl anderen meenen, dat alleen armen en weduwen hiervoor in aanmerking komen.

UEd. constateert, dat Dr. v. d. Bergh in Gods hand het instrument is geweest, om het Diaconaat in onze kerken weer op te heffen uit het smadelijk verval waartoe het in de Synodale kerk gekomen was, en hiermede spreekt UEd. dus uit, dat die opheffing een werk Gods was. Moeten wij nu niet zeer voor zichtig zijn, door het inslaan vaneen nieuwen koers ons tegen dit werk Gods te verzetten?

Het Diaconaat staat veel hooger dan gewone armverzorging. Als het dit weder moet worden, komt het weder tot het smadelijke verval, waarin het vóór de doleantie verzonken was.

Uit het optreden van onzen Heiland, waar Hij zich bewoog op het terrein des natuurlijken levens, blijkt dan ook, dat Zijn hulp zich niet bepaalde alléén tot de armen, maar tot allen die hulp noodig hadden en in het geloof tot Hem kwamen. Zelfs die buiten het Verbond stonden, werden door Hem niet afgewezen Mark. 7 : 27, 28.

Handelingen 6 bespreekt in hoofdzaak dan ook, dat niet leeraars en opzieners met dat werk zich meer zouden belasten, maar dat aan Diakenen zouden overlaten.

UEd. schrijft, dat Dr. v. d. Bergh uit reactie te ver ging en aan het Diaconaat eene roeping voorschreef, die van de krachten der Diaconie te veel vergde. Doch wij vragen: die voorge schreven roeping, was die naar de Schrift of niet?

Zoo ja, dan kan deze niet vervallen, al ontbreken op 't oogenblik de krachten om die roeping geheel te vervullen. Dan blijft het ideaal toch vaststaan en prikkelt tot meerdere volmaking.

Wij spreken dan ook hiermede niet uit, dat de diaconie in alle nooden en alle behoeften des natuurlijken levens heeft te voorzien, doch vermeenen dat dit de uitvoering van het beginsel betreft, en dus op zichzelf overwogen moet worden.

Alléén meenen wij er tegen te moeten opkomen dat, waar Dr, v. d. Bergh en anderen getracht hebben het diaconaat weder op te heffen, nu reeds, na een i8tal jaren, dat heilige beginsel weder losgelaten wordt en gewone armenverzorging in de plaats zou treden van bediening der barmhartigheid.

Hiertegen moeten wij elkander steeds waarschuwen.

En nu, W.Ed. heer, voor ditmaal nog eens opname dezer regelep verzoekende, blijf ik met verschuldigde hoogachting,

UEd. dw. dienaar, J. A. C. GROOTVELD,

Diaken der Geref. Kerk v. Rotterdam B.

[In plaats dat br. Grootveld principieel op de quaestie ingaat, wordt Dr. van den Bergh nogmaals tegen óns gevoelen opgeroepen.

Zoo vordert het debat niet.

We meenen daarom veilig deze discussie te kunnen sluiten.

RED

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen