Buitenland.

Frankrijk. Er zijn in Frankrijk menschen die zich bij de Roomsch-Katholieke Kerk rekenen, die niet tot de Protestanten willen behooren, welke met ijver de Heilige Schrift onderzoeken. Een nieuwe Bijbelvertaling door een Roomschen priester, den abt Crampon, tot stand gebracht, is reeds in 35, 000 exemplaren verspreid, en dit ofschoon de prijs betrekkelijk hoog is (8 francs). Deze vertaling kan in menig opzicht voortreffelijk heeten. De noten onder aan de blad zijden zijn onpartijdig en gematigd. Sommige protestanten stellen deze vertaling even hoog als elke Fransche Protestantsche vertaling. Deze vertaling is uitgegeven door de Société de M. Jean Baptiste, een Roomsche vereeniging tot evangelisatie onder het volk. Dezelfde vereeniging laat nu afzonderlijke evangeliën drukken, die voor een stuiver te koop zijn.

De tijden zijn wel veranderd. Iemand die in Frankrijk het Evangelie verkondigt, de predikant R. Sailleur, schrijft hierover: „Welk een ommekeer, als men weet dat er een tijd was, toen de priesters de huizen hunner parochianen doorzochten, wanneer de Bijbel-colporteur daaruit gegaan was, ten einde Bijbels op te sporen en te vernietigen! Nu verbreiden priesters dikwijls zelf de Heilige Schrift onder hun • volk. Wij houden het er voor dat de vijandige houding, die de Fransche radicalen tegenover Rome aan namen, en de toenemende afval, veler gedragslijn tegenover het Woord Gods veranderd heeft.

Italië. De jongste den paus. encycliek van

De nieuwe encycliek tegen het modernisme gericht, wordt door een vrijzinnig blad, de Giornale d^Italia, gehouden voor het gewichtigste stuk, dat sedert de encycliek „Quanta cura" van Pius IX, van P..ome is uitgegaan Maar, zoo zegt dat blad verder, het zal er niet in slagen het modernisme te dooden, gelijk men op het Vaticaan hoopt. De Katholieke modernen zijn en blijven overtuigd, dat de christelijke, overlevering door hen beter wordt vertegenwoordigd, dan door het oude formalisme van de onverzoenlijke clericale richting".... Men kan hiervan zeggen, dat de Roomsche modernen juist hetzelfde zeggen als de Protestantsche een vijf en twintig jaar geleden. Maar tegenwoordig laten deze zulke woorden niet meer hooren; het is maar al te duidelijk gebleken, dat zij de fundamenten van het Christendom hebben prijsgegeven.

De Tribuna, ook een Italiaansch liberaal blad, gelooft, dat conflicten met een zeer gewichtig deel der „Katholieke wereld" niet kunnen uitblijven, en deelt daarbij mede dat de paus het gedeelte der encycliek, dat over de Kerkelijke tucht handelt, zelf heeft opgesteld. De Fransche Univers, het bekende Roomsche orgaan, is vol lof over het stuk dat den strijd aanbindt tegen een macht, die ook voor de Kerk van Some zoo dreigend zou kunnen worden. Het sprak: „Een enkel woord dringt zich aan ons in dit oogenblik op; het is een woord, dat spontaan opwelt uit onzen geest, verlicht door deze magistrale en souvereine les; uit onze harten, vervuld van dankbaarheid voor deze reddende daad; een woord van kinderlijke en dankbare liefde.

In één slag is liet noodlottige modernisme aangetast in zijn beginsel, veroordeeld in zijn leugen, gestuit in zijn loop. Tegenover het groote kwaad dat de keri dreigde te overweldigen, heeft de Voorzienigheid de waakzaamheid en de energie van een grooten Paus gesteld" ....

Inderdaad was het tijd, dat de Paus zijn woord deed uitgaan tegen het modernisme dat bij menigen Roomschen priester reeds ingang vond. Als bewijs dat wij hierin niet te veel zeggen, kan het volgend dienen. De Duitsche bisschop Dr. V. Keppler had zich wegens zijn strijd tegen het modernisme eenige onaangename artikelen in de „Schwab-Merkur" en de „Beobachter" op den hals gehaald. Eenige vrienden van den bisschop zetten daarop eene beweging op touw, ten einde Dr. von Keppler een votum van vertrouwen te geven, en er werden daarom circulaires verzonden aan alle decombten van het bisdom, om alle priesters der dioceses op te wekken het votum van vertrouwen te onderteekenen. Door de modem-denkende priesters werd dit beschouwd als een manoeuvre om er achter te komen, wie van de priesters modernistisch denken, en deze dan verder te behandelen. Daarom geeft een priester in de „Beobachter" den raad om allen het adres van v. Keppler te onderteekenen. Als men onderteekent, is dit geen gebrek aan moed en onverschrokkenheid, het is slechts een daad uit noodweer. „A la guerre comme a la guerre', zoo heet hel. „Vooral de jongen en weifelenden durven wij niet aanraden, zich bij deze gelegenheid als slachtschapen aan het mes over te leveren. Er is niets tegen om de gelofte van canonieken eerbied en gehoorzaamheid, gelijk verlangd wordt, te herhalen en van ganscher harte te vernieuwen, en dat is tenslotte de hoofdoorzaak — hèt overige wordt de gruwelijkste ironie, waarvan de prikkel diep in de zielen van de ontwerpers steken zal. Op hun zegezang, dien wij reeds hooren weerklinken: „Ziet nu, er is geen zweem van modernisme bij de geestelijkheid te vinden; alles is vuur en vlam voor Keppler — zal dan door den schaterlach den geheele wereld geantwoord worden".

Wij leeren hieruit, dat het niet overbodig was dat de paus zijn getuigenis tegen het modernisme liet uitgaan, en dat de moderne priesters bang zijn om kerkelijk behandeld te worden. Ook blijkt uit het bovenstaande, dat het modernisme des priesters die in dé „Beobachter" schreef, niet gesneden is uit het tiout waaruit men martelaren snijdt.

Rusland. De Czar van Rusland heeft als hoofd der Grieksch orthodoxe kerk de bepalingen gepubliceerd, die gelden voor het samen komen van het oud-Russisch kerkelijk concilie? Volgens deze bepalingen zal de vergadering bestaan lit bisschoppen, geestelijken en leeken. De bisschoppen hebben als zoodanig zitting in het concilie; vicarissen en emeriti verschijnen alleen op uitnoodiging der Heilige Synode; als bisschoppen wettig verhinderd zijn, kunnen zij geestelijken als hunne plaatsvervangers B zittmg, die dan ook stemrecht hebben. Geestelijken en leeken nemen wel aan de beraadslagingen van het concilie deel; de besluiten worden echter alleen door de bisschoppen genomen en onderteekend. Over bijzondere punten kunnen commissiën gevormd worden, die uit bisschoppen, geestelijken en leeken bestaan en bun advies aan de vergadering voorleggen. De Heilige Synode kan vertegenwoordigers van kloosters, geestelijken, academiën en partjiculieren die door geleerdheid en kerkelijken zin uitmunten, uitnoodigen de vergaderingen bij te wonen. Als voorzitter fungeert de president der Heilige Synode, terwijl de beide iindere metropolieten ook vertegenwoordigers zrin.

1 — - •iliiÜ Hieruit blijkt dat de Regeering en ook de Heilige Synode weinig vertrouwen in de Russische geestelijkheid heeft. De bisschoppen en de Heilige Synode moeten tenslotte in alles den boventoon hebben. Dit komt ook uit in een schrijven, dat de Heilige Synode aan al de bestuurders den eparchiën rond. Deze worden daarin uitgenoodigd, tegen de onderde geestelijken bestaande geheime vereeniging gepaste maatregelen te nemen. Die geheime vereeniging heeft volgens het schrijven te doel: lO het organiseeren der geestelijken om de afschaffing der zalving en 'van de biecht te verkrijgen; 20. afschaffing van de bijdragen voor kerkelijke handelingen en vorming van een speciaal fonds om de inkomsten die men dan moet derven, te vergoeden; 30 vereeniging van alle geeste Jken tot verdediging van echt Christelijke den beelden. Het bestaan van zulk eene geheime v. reeniging wordt schadelijk voor de orthodoxe kerk geacht, en de bisschoppen worden met ontzetting uit hun ambt bedreigd, als zij niet de geestelijken die onder hen staan, nauwkeurig nagaan en maatregelen tot onderdrukking der geheime vereeniging nemen.

Wellicht staat met deze geheime vereeniging voor Russische geestelijken in verband het besluit van afgevaardigen van studenten der geestelijke Academie van Rusland. Onder voorzitterschap van een emeritus hoogleeraar besloten de gedelegeerden eene „vrije Theologische Hoogeschool" te stichten, die aanstonds door 182 geestelijken der orthodoxe kerk gesteund worden zou.

Wanneer wij niet wisten dat niet alleen zeer vele Russische studenten, maar ook zelfs leerlingen der Russische seminariën tot opleiding van geestelijken met groote geestdrift voor de revolutie bezield waren, zou dit bericht ons kunnen verblijden, Hoe zou een Vrije Universiteit op positief Christelijken grondslag een zegen kunnen zijn voor het zoo diep geschokte Rusland.

Doch wij vreezen zeer, dat een vrije Theologische Hoogesshool in Rusland dienst zou moeten doen als propagandamiddel voor revolutionaire denkbeelden.

— Reeds deelden wij mede, dat vertegenwoordigers van verschillende Protestantsche kerken in Rusland een conferentie hielden.

In The Quarterly Register, het orgaan van de Presbyteriaansche Alliantie, schrijft A. Palmu over de conferentie van evangelische kerken te St.-Petersburg gehouden, nader het volgende:

„Afgevaardigden uit alle deelen van Rusland waren te St-Petersburg vergaderd. Prinses Lieven had een welingericht vertrek van haar paleis voor de zittingen afgestaan. Ds. Kargel van St.Petersburg presideerde, maar de heer Museafif, de invloedrijke leider van de Russische Baptisten, was de eigenlijke ziel der conferentie.

„Twee zaken waren het vooral waarom men was saamgekomen: i. Om uit onderscheidene evangelische kerken eene commissie te vormen om de inwendige zending te behartigen. 2, Om te overwegen welke veranderingen men de regeering zou voorstellen op te nemen in de nieuwe wet aangaande hen, die tot de Russische staatskerk behooren.

„Vele paragrafen van het wetsvoorstel ging men zonder discussie voorbij, maar over de paragraaf „over de kinderen van hen die niet tot de staatskerk behooren, " werd hevige discussie gevoerd. De vijf afgevaardigden uit Tauris, vertegenwoordigende ongeveer 40 Molokaansche kerken, wenschten, dat ook de kinderen van de leden der kerk als lidmaten zouden beschouwd worden; De Baptisten konden zich hiermee, trouw aan hun beginsel, niet vereenigen en waren in de raeerderheid. Een van het vijftal afgevaardigden verzocht toen, dat hun voorstel toch in de notulen zou worden opgenomen. En toen ook dit geweigerd werd, verlieten genoemde afgevaardigden de conferentie en waren ook later niet te bewegen om aan de besprekingen deel te nemen.

„Toen de conferentie den volgenden dag hare zittingen voortzette, schenen de ledige zetels een woord van beschuldiging te spreken; er was gebrek aan Christelijke liefde en sympathie.

„Nadat de bes arekingen over het wetsvoorstel geëindigd wareU; kwam de vraag ter sprake, onder welken Uiam de conferentie zich bij de regeering zou aar dienen. De heer Musaeff stelde voor: Christelijke Evangelische Baptisten; sommigen wilden: Baptisten en Evangelische Christenen. Ten slotte werd besloten den naam van „Evangelische Christenen" aan te nemen.

„Het was wel te voorzien, dat wijl er over deze punten zoo warme debatten werden gevoerd, er hoegenaamd geen kans bestond om over de zaak der inwendige zending tot eenstemmigheid te komen. Sommige van de voornaamste leden hadden den wensch uitgesproken, om gezamenlijk eene vereeniging op te richten op een algemeen Christelijken grondslag, zoodat alle partijen konden meedoen; maar de heer Musaeff was al eenigen tijd werkzaam geweest om dit plan tegesi te werken. Hij wist bij zijne vrienden het zoo ver te krijgen, dat zij besloten tot de oprichtin-, van een zendingsvereeniging op Baptistischen grondslag. En zoo zullen nu hoogstwaarschijnl k in Rusland werken twee vereenigingen: • e eene uitgaande van de Baptisten, de ndere van de andere vrije kerken."

Hoe men he ook betreute, dat men op deze conferentie iet tot eenstemmigheid komen kon, wij verwonleren ons daarover niet. De Baptisten konden niet toegeven dat de kinderen der gemeente ook als leden der kerk moesten beschouwd worden, zonder hun beginsel prijs te geven. Wèl zal het gaan om uit alle Protestantsche kerken eene vereeniging te stichten tot handhaving der vrijheid van conscientie. Als zulk eene vereeniging dan een politieke kleur had, zouden alle Protestanten in Rusland kunnen

medewerken.

WiNCKit.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen