Buitenland.

N.-Amerika* Een socialistisch predikant bedankt.

Het bestuur van de „Church of the Ascension", wij zouden spreken van den kerkeraad van ds Ascension-kerk te New-York, heeft een tijd lang in den waan verkeerd, dat Christendom en socialisme samen konden gaan. Daarom werd diie jaar geleden de predikant Alexander Irvine, die bekend was door zijn socialistische gevoelens, als hulpprediker in die kerk beroepen. Misschien besloot het bestuur mede daartoe, omdat het optreden van een socialistisch predikant weer iets nieuws was, „a new departure", want in de Ametikaansche kerken hunkert men naar iets nieuws. Of dat nieuwe in overeenstemming is met het wezen der kerk, daarnaar vraagt men niet. Men moet menschen naar de kerk trekken. Maar al zijn er voor eenige malen heel wat hoorders naar het kerkgebouw gestroomd, men houdt ze er niet en daarom wordt er telkens weer wat nieuws uitgedacht, om de aandacht van de menschen te boeien. Het is en blijft echter waar, dat de menschen in de kerk voedsel voor hunne zielen zoeken. Wie daaraan geen behoefte heeft, gaat op den duur niet naar de kerk om er geamuseerd te worden. En wanneer de kerk geen geestelijk voedsel geeft, dan wendt het volk zich van haar af.

Of het bestuur van de Ascensionkerk dit ook ondervonden, heeft werd ons niet gemeld. Wel weten wij, dat na een proefneming van drie jaar het bestuur aan den predikant Irvine te kennen gaf, dat het zijn dienst niet langer begeerde. Het schijnt dat de samenkomsten, die na den Zondagavonddienst gehouden werden en waarop onder leiding van Ds. Irvine sociale vraagstukken besproken werden, de oorzaak geworden zijn, dat de socialistische hulpprediker zijn ontslag tehuis kreeg. Op de door hem geleide meetings waren de socialisten gemeenlijk het sterkst vertegenwoordigd. De ruwheid waarin deze lucht gaven aan hunne gevoelens en het feit jdat vele leden der kerk, als industrieelen, die groote bedrijven hebben, daar dikwijls onaangename dingen moesten hooren, heeft ten slotte het bestuur van de kerk er toe gebracht den heer Irvine mede te deelen, dat zijn diensten niet langer werden begeerd.

Alles ging heel beleefd toe. Na zijn laatste preek sprak de „rector" der kerk. Dr. Grant, hem waardeerend toe, en zeide dat hij nooit iemand als den heer Irvine had ontmoet; hij had succes gehad; alleen was het maar jammer geweest dat bij. Dr. Grant, het bestuur der kerk niet had kunnen overtuigen, dat Irvine moest blijven.

Wanneer het bestuur der kerk den heer Irvine ontsloeg omdat het geen socialistische gevoelens meer wilde laten verkondigen, dan had het ook Dr. Grant moeten laten heengaan, wijl hij zich met Ds. Irvine homogeen verklaarde. Tot welke kerkengroep de Ascension Church van New York behoo, rt vernamen wij niet. Wij leiden uit den naam van „rector", die aan den eersten predikant gegeven wordt, af, dat zij behoort tot de Episcopalen, wellicht tot de Methodistische Episcopalen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen