Buitenland

Duitschland. Uit den strijd in Hamburg. kerkelljken

Wij deelden reeds mede, dat In Hamburg de kerkelijke strijd ontbrand is naar aanleiding van de bevestiging van den ultramodernen predikant Heydorn. Het gevolg was, dat een vijftigtal predikanten zich „renitent" verklaarden en dat de drie z. g. „kapellengemeenten", die wel tot de Evangelische landskerk behooren, maar finantleel zich zelve onderhouden, uitspraken, dat zij een man, die zich verbonden heeft om zich aan de belijdenis te houden, welke hij tot hiertoe openlijk bestreed, niet m: er voor een predikant der Evangelische kerk kunnen houden.

Men wil nu tot een modus vivendi komen. Eenige Hamburgsche predikanten hebben daarom het volgende voorstel gedaan: De Synode voere een reorganisatie van de Ev. Luthersche kerk In den staat van Hamburg In, zoodat elke medeverantwoordelijkheid van de rechtzinnige en van de vrijzinnige groep in geloofszaken voor elkander uitgesloten Is op een manier, die voor leder duidelijk en verstaanbaar is." Het Hamburgsche Kerkblad voegt daaraan toe, dat de Synode wel geneigd zijn kan tot zulk een reorganisatie te komen, om een einde te maken aan den strijd. Wanneer alles bij het oude blijft, dan blijft het ook bij den ouden strijd. Wanneer de Synode wil, kan zij daaraan een einde maken. De meerderheid van de Hamburgsche Synode bestaat uit vrijzinnigen. Laat ons hopen, dat zij er toe zal besluiten om zulk eene organisatie In bet leven te roepen, waardoor het mogelijk wordt dat zij, die volgens hunne belijdenis bij elkander behooren, zich aaneensluiten en zich zelfstandig kunnen ontwikkelen.

Frankrijk. Meer liturgie.

Op de synode van Parijs der Fransche Luthersche kerk, dle dezer dagen saamkwam, werd van vele zijden de wensch uitgesproken dat men bij de godsdienstoefeningen aan de aanbidding een ruimere plaats zal geven, zoodat de liturgie behoort uitgebreid te worden.

Het is bekend dat de „Ëgllse llbre" voor vele jaren een tamelijk omvangrijke liturgie heeft ingevoerd. De Luthersche Kerken in Frankrijk hebben echter een zeer korte liturgie, evenals de Gereformeerde kerken.

Tegelijkertijd, toen deze wensch In de synode uitgesproken werd, heeft een gewezen Roomsch priester, Bourdery genaamd, die Luthersch predikant werd, een poging gewaagd de verkondiging der Luthersche leer te verbinden met zulke vormen, die Roomschgezlnden bekend en. aangenaam zijn. Bourdery heeft daarmede eerst een welgeslaagde proef genomen te Nantes; hij wil het ook in Parijs beproeven. Een medewerker van Bourdery heeft hetzelfde in Normandie ondernomen. Deie mannen werken In verband met de Inwendige zending der Fransche Lu thersche kerk. Er Is een hulpcomlté gevormd om dezen arbeid te steunen. Men noemt deze missie een „Evangellsch-Galllcaansche". Of zij meer kans van slagen heeft dan de tot dusver gevolgde methode, zal de tijd moeten leeien.

Japan. Eene conferentie van Slntoliten, Boedhlsten en Christenen.

In Japan maakt men zich In regeerlngskringen ongerust over de voortwoekering van bet socialisme, dat trots al de vervolgingen en de terechtstellingen die plaats hadden, niet ten onder gebracht werd. Daarom heeft de regeering op voorstel van den Japanschen onder-mlnlster van binnenlandsche zaken Tokonaml een conferentie saamgeroepen van vertegenwoordigers der drie voornaamste religiën die in Japan gevonden worden: het Sintolsme, het Boedhlsme en het Christendom, ten einde deze drie met betrekking tot de volksopvoeding wat meer dan tot dusver tot overeenstemming en samenwerking te brengen. Vooral verlangt men, dat het volk goddelijke vereering aan de keizerlijke familie zal blijven toebrengen. De Japansche pers bleek met dit pla^ over het algemeen niet zeer ingenomen; als men de religie zou willen gebruiken als middel tot volksopvoeding, zoo schreef de Osaka Asahi, dan diende dit gelijk gesteld te worden met eene poging om de wereld twee of drie eenwen achteruit te zetten. Nu ishet een feit, dat in Japan bijna alle hooggeplaatste ontwikkelden en beschaafden In de religie alleen een middel zien om de groote menigte In toom te houden.

Hetgeen de Japannees Foekoezawa eenmaal uitsprak, geeft het gevoelen weder van de menschen die het meest van de Westersche cultuur hebben overgenomen: „Het spreekt van zelf dat er een godsdienst noodig Is voor de handhaving van orde en veiligheid in de maatschappij, ledere godsdienst kan daarvoor feitelijk gebruikt worden. Er bestaan verschillende godsdiensten. Toch ia er m.l. niet meer onderscheid dan tusschen groene en zwarte thee. Het maakt niet veel verschil uit, of men de eene soort drinkt of de andere. Het is echter de quaestle om degenen die nog nooit thee gedronken hebben, er den smaak van beet te doen krijgen. Zoo gaat het met den godsdienst ook. Religionisten zijn als bet ware theeverkoopers. Ze doen hun best, hun eigen soort van godsdienst aan den man te brengen, en dienen te trachten daarbij hun waar zoo smakelijk en hun prijzen zoo voordeellg mogelijk voor te stellen".

Intusschen heeft de hierboven besproken conferentie reeds te Tokio plaats gehad, In tegenwoordigheid van den onderminister van binnenlandsche zaken. Er waren samen 13 vertegenwoordigers van het Sintolsme, 50 van het Boedhlsme en 6 der Christelijke religie. De Otanlsecte der Boedhisten had te kennen gegeven, dat zij om principleele redenen zich niet met de zaak wilde Inlaten; raoral met de Christenen achtte ze alle vruchtbare samenwerking onmogelijk. De drie groepen hielden afzonderlijke en gezamenlijke besprekingen en stelden leder een eigen conclusie op. Met onderling goedvinden werd uit die conclusies één formule van den volgenden Inhoud getrokken:

„Wij erkennen, dat de Regeering, door 't bijeenroepen eener godsdienstige conferentie, haar eerbied wenschte te kennen te geven voor de Innerlijke waarde van den godsdienst in 't algemeen, en tevens te doen uitkomen, dat politiek, onderwijs en religie leder hun eigen aandeel hebben In de bevordering der volksmoraliteit en de verbetering der sociale ethiek, terwijl hun samenwerking behoort gericht te zijn op 't hooghouden van 't keizerlijk huis en op den vooruitgang der natie. Wij stellen dezen wensch der Regeering op hoogen prijs en constateeren, dat hij in volkomen overeenstemming is met hetgeen wij, religionlsten, sinds lang hebben voorgestaan. Wij verklaren hierbij, dat wij ons met nog verhoogde geestkracht zullen Inspannen tot vervulling onzer roeping met betrekking tot de nationale opvoeding, elk onzer In overeenstemming met de voorschriften van zijn geloof; wij hopen, dat de Regeering ernstige pogingen zal blijven in 't werk stellen tot bereiking van 't gewenschte doel. In verband daarmee besluiten wij:

Onze respectieve godsdienstige gelooven ten volle in dienst te zullen stellen van een bevordering van den algemeenen eerbied voor 't Keizerlijk Huls en den nationalen vooruitgang;

En aan de Regeerlngspersonen te verzoeken, den godsdienst te eerbiedigen, benevens ledere wrijving tusschen politiek, onderwijs en godsdienst weg te nemen, ten einde zoo eveneens bij te dragen tot de bevordering van 't nationale welzijn.

Hoe vaag en algemeen deze eenstemmig aangenomen formule ook moge klinken, de onderminister van binnenlandsche zaken was er mede Ingenomen; hij hoopte dat er In 't vervolg ieder jaar zulk een conferentie zou gehouden worden en dat de deelnemers zouden blijven samenwerken in het belang van dynastie en rijk.

Wij betreuren het, dat Christenen zich op zulk een weg hebben laten lelden. Wij vernamen niet of de zes „Christenen" die aan de conferentie deelnamen, wel met recht afgevaardigden of vertegenwoordigers der Christelijke kerken die in Japan gevonden worden, kunnen genoemd worden.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen