Buitenland.

Engeland. E e n b e g i n van waardeering van het Calvinisme in een Methodistisch orgaan.

In een Methodistisch orgaan lazen wij dezer dagen de opmerking, dat er aanwijzingen "zijn. die recht geven tot het constateeren van het feit, dat er wijziging plaats heeft gevonden in de gedachten die men in Engelsche Christelijke kringen koestert omtrent de eigenscliappen Gods.

De menschen, ; zoo lezen wij in het blad dat wij op het oog hebben, zijn zoo gereed geweest om zich te verheugen in het Vaderschap van God, dat zij de söuvereiniteit Gods over het hoofd hebben gezien. Troost vindend in Zijn teederheid, ep liefde, vergat men, dat er heil is in het vertrouwen op den machtigen God, die allen tegenstand breken kan. In een artikel in de Biblical World wordt dat onderwerp besproken onder het hoofd: «Heeft het Calvinisme een toekomst"? , waarbij onder Calvinisme niét de , prëdéstinatieleer - is te verstaan «van dengewonen ffiane, maar het systeem, hetwelk gegrond is op de Evangelische waarheid, dat God het hoogste wezen is. die als onbetvrist Souverein over allen regeert — dat zijn wil geschiedt en zijn Rijk zal komen*. Hier staan wij, zoo wordt voorts betoogd, van aangezicht tót aangezicht tegenover den Almachtigen Heerschër en Beheerscher, met zijn wegen vol mysterie, terwijl de aanschouwing van zijn macht en volmaaktheden wel leiden mag tot' aanbiddende toewijding. Zulk een toewijding werd kennelijk gesymboHseerd door het blazoen van Jan Calvijn zelven, hetwelk onlangs kort beschreven werd als een hand, welke een brandend hart omklemd houdt met het devies: «Ik geef U alles».

Deze uiting in een Methodisch blad geeft veel te denken. De hedendaagsche Schriftcritiek heeft in de kringen van het Methodisme heel wat bedorven; er gingen reeds stemmen op, pleitend voor het gebed ten behoeve van afgestorvenen. Het getal.leden dei Methodistische kerken nam in de laatste jaren onrustbarend af. Zou men nu een redmiddel tegen de kerkontbindende elementen gaan zoeken in het Calvinisme?

Frankrijk. G eb r e k aan geld voor de Zending. Een, verzoek.tot het houden van bidstonden afgewezen.

Dat de «Parijsche Missie* door den oorlog in het gedrang komen zou, is te verstaan. De gaven die uit Frankrijk en uit het buitenland, haar toevloeiden, hielden van lieverlede op. De bankiers dier Zending konden nog slechts kleine uitbetalingen doen. Het waarborgfonds dat nog te Londen aanwezig was voor de beide Zuid-Afrikaansche zendingsvelden, werd reeds opgeteerd. Een Parijsche vriend heeft 5000 francs voor de Zending op Madagascar geleend, Eenige duizenden francs werden door Geneefsche , Zendingsvrienden-verstrekt; Engelsche Christenen hebben op zich genomen eenigermate de Zending te Leonto en aan de Zambesi te steunen., , Maar de Zending in de Congp, Senegal, Tahite en Nieuw-Galedonië is zonder middelen. De organen, der Zending worden niet meer uitgegeven, met uitzondering van de Journal des Missions, dat op acht kleine bladzijden is, teruggebracht. 'De pensioenen der oude Zendelingen, de traetementen van Zendelingen en Zendingsondenvijzers zijn verminderd. Sommige Zendelingen die met verlof in Frankrijk waren, zochten een plaats als predikant.

Op 20 September bedroeg het tekort voor den dienst 1913—1914 nog 75, 589 francs; de inkomsten voor den dienst 1914—1915 bedroegen tot hiertoe 120, 625 francs op een budget, waarop de uitgaven op 960, 000 francs begroot werden. Men kan zich dus voorstellen, hoe groot de finantieele nood op het Fransche Zendingsveld is. Helaas wordt door den oorlog die nood op alle Zendingsvelden gevoeld.

Ook in Frankrijk ontwaakt een nieuwe religieuse geest, al kan men niet zeggen dat op godsdienstig terrein wat men »de publieke opiniec noemt, veranderd is. Volgens de Eclair zou aan de regeering een adres van 180.000 handteekeningen voorzien, gericht zijn, waarin verzocht wordt dat van overheidswege bedestonden zullen uitgeschreven worden voor de zege der Fransche wapenen. De Ministerpresident heeft op dit petitionnement geantwoord, dat het niet kon ingewilligd worden, omdat »de publieke opinie« er tegen was. Te gelijk werd aan alle Staats-en Gemeenteambtenaren verboden, deel te nemen aan de organisatie van bedoelde bidstonden. Nu is het getal van 180.000 op een bevolking van 40 millioeri inwoners niet groot. WelUcht hebben echter velen, juist omdat men weet hoe de publieke opinie in Frankrijk is, er hun naam niet onder durven zetten.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen