Buitenland.

Zwitserland.

Prof Hadorn over eene geestelijke entente.

Van uit Amerika worden van Christeüjke ijde pogingen in het werk gesteld, om tot vrede e geraken door middel van een «geestelijke ntente.* In de nieuwe werdeld heeft men daarvoor een comité gevormd, waarvan Dr. Mac arland als secretaris optrad. Deze heeft in last, ngeland, Duitschland en Frankrijk te'bezoeen om de groeten der Amerikaansche broeders ver te brengen en daarbij te trachten de hristenen van deze landen te brengen tot eene eestelijke entente. Daartoe moet hij zich in erbinding stellen met leidende persoonlijkheden, m te onderzoeken of eene geestelijke overenstemming tusschen de Christenen der EvanéUsche kerken mogelijk is.

Deze Dr. Mac Farland heeft met den hoogeeraar Hadorn te Bazel een gesprek gehad. aarna werd genoemde hoogleeraar bezocht oor een lid van de «Society of Friends» Kwakers), die met een zelfde missie naar Europa ekomen was. Volgens deze Amerikaansche elijders des Heeren, zou nu mogelijk zijn de it elkander geslagen chistenen in genoemde anden daartoe te brengen, dat zij, met opzijetting van alle politieke beschouwingen, een eestelijke overstemming zoeken, waaruit dan en vredesstemming zou geboren worden.

Hierover schrijft Prof. Hadorn: »Ik gaf hem e verstaan, dat naar mijn oordeel de Cliristenen n Duitschland, in plaats van de groeten van e Christenen in , Amerika, liever de tijding ouden ontvangen dat de Amerikaansche leveing van munitie ophield. Hierop gaf de kwaker en antwoord, dat men het Christelijke en het echterlijke vraagstuk goed moest onderscheiden, n wat het rechterlijke betreft, zoo zou Amerika aarne aan Duitschland oorlogsmateriaal leveren, anneer het die waren maar kon afnemen. Hij eide voorts, dat wanneer Zwitserland met en nabuur oorlog voerde, het bhjde zou zijn, anneer het in het neutrale buitenland munitie oopen kon. Op het denkbeeld van Dr. Mac arland ingaande, beweerde ik, dat niet het uitensluiten van een politieke betrckkbg, maar ist het ter sprake brengen der staatkundige erschillen in een kring van ('hristenen uit e oorlogvoerende landen, uit/iehl geven kan p wegneming van misverstand, waaruit dan ene geestelijke toenadering kan voortspruiten. et is toch teslkens door de ervaring gebleken, at een mondgesprek de menscheu nader tol elkaner brengt, terwijl schriftelijke verhandchngen geoonUjk aanleiding geven tot nieuw misverstand. et schijnt mij echter toe, dat, wanneer het tot ulk een samenspreken kwam, het tot niets eiden zou. Als men de Temps gelcoven mag, erwerpt men in Frankrijk elke gedachte aan en bemiddeling, en wil van eèn vicde, , op en grondslag van een elkander te gemoet omen, niets weten. Men wil den oorlog tot het iterste, om den vrede te kunnen dicteeren, en it schijnt ook de stemming in Engeknd te zijn. aarom doet de Fordsche vredesmissie vereefsche moeite. De voordrachten die de Ameikaansche 'vertegenwoordigers dezer missie in eutrele landen houden, waarover Dr. Mac^ arland niet goed te spreken was, doen duidelijk itkomen, dat het streven van den heer Ford inerdaad ideaal is. Het grootste gebrek dezer actie estaat echter hierin, dat deze voordrachten : «Er s genoeg gedood!* in de kleine neutrale landen an Europa gehouden worden, in plaats van in merika, welk land door het leveren vanmunitie r alleen aan" schuldig is, dat de oorlog nog oortduurt en niet reeds ten einde gebracht erd. Daarom zijn wij in Zwitserland van oofeel, dat deze Amerikaansche vrcdespredicatie, oe schoon zij klinkt, aan het verkeerde adres ericht wordt.«

AA'lNCKEL. ;

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen