Buitenland.

Engeland. De Anglicaansche geestelijkheid en de oorlog.

De Aartbisschop van York, Long, heeft een bezoek gebracht aan het Engelsche front in Frankrijk en heeft daar de klachten gehoord van veldpredikers welke van ' oordeel zijn dat het aantal hunner ambtsbroeders die zich vrijwillig ten dienste van het leger gesteld hebben, onvoldoende is. Hij schreef daarover aan den aartsbisschop van Canterbury, Davidson, een langen brief, waarin de diensten beschreven worden die de Anglicaansche geestelijkheid van af het begin van den oorlog bewezen heeft. Niet minder dan 2400 Anglicaansche predikers, ongeveer een tiende deel van het geheele kerkelijke personeel, zijn als veldpredikers bij het leger of bij de marine ingedeeld. Van den werden er 55 gedood of stierven aan hunne wonden, terwijl 75 zwaargewond werden. Bovendien kreeg een groot aantal een korter of langer verlof om in de hospitalen, in het kerkleger of in de tehuizen van de Chr. Jongelingsvereenigingen te arbeiden. Tenslotte heeft in Engeland zelf een groot aantal predikanten zich gegeven om in verschillende takken van den vaderlandschen dienst te arbeiden, waarbij dan hunne ambtelijke werkzaamheden door hunne collega's verricht werden. De Anglicaansche predikanten hebben zich dus niet onbetuigd gelaten, maar de aartsbisschop van York heeft laten uitkomen, dat desniettegenstaande de krachten die beschikbaar waren, niet geheel aan de gestelde eischen konden voldoen.

De nieuwe wet op ’s lands weerbaarheid medio April door het parlement aangenomen, bepaalt, dat de predikers der verschillende kerken niet meer geheel vrij van den krijgsdienst zullen zijn, maar als non-combattanten in het leger behooren opgenomen te worden. Den 2 3sten April hebben alle leden der Anglicaansche geestehjkheid, die de in de wet voorgeschreven leeftijd bereikt hebben, hunne oproeping om in het leger te dienen gekregen. De Anglicaansche kerk zal nu door het tijdelijk saamvoegen van predikantsplaatsen trachten te zorgen, dat de kerkedienst niet te groote schade lijdt.

Ukrajine. De ükrajinische geestelijkheid voor vernieuwing der Roomse h-K atholieke en Grieksche Unie.

Aan het Ükrajinische persbureau wordt uit Lemberg het volgende gemeld: „De geestelijkheid van alle drie Galicische Grieksch-Kalholieke eparchieëri (bisdommen) begroette in een groote vergadering te Lemberg met blijdschap het ontstaan van den Ukrajinischen onafhankelijken volksstaat, terwijl zij krachtig protesteerde tegen alle pogingen om Ukrajinisch grondgebied, in het land van Cholm en Podolie te poloniseeren of te latiniseeren. De Grieksch-orthodoxe geestelijkheid wendt zich tot den Roomschen stoel met verzoek, dat de Unie, die in vroegere tijden de Roomsch-Katholieke en de Grieksch-Katho-Ueke (orthodoxe) kerk verbonden heeft, weder hersteld worde.”

Inderdaad heeft zulk een Unie bestaan. In 1847 sloten de Paus en de Keizer van Rusland een ovei eenkomst, volgens welke een nieuw bisdom van Cherson werd gesticht. De keus van de bisschoppen bleef aan den Keizer, hunne kanonieke wijding werd aan den Paus overgelaten.

Overigens werd het bestuur - over de geestelijke aangelegenheden hunner diocese aan de bisschoppen overgelaten, waarbij zij echter afhankelijk bleven van den Paus. Al het andere, waarover men het niet eens kon worden, werd onbepaald aan de toekomst-overgelaten. Wanneer deze Unie weder verbroken werd, is ons niet bekend.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen