Onze groote steden.

Omdat het revolutiegevaar dat ons dreigde, door Gods genade nu is afgewend, mogen we niet aan lichtzinnige zorgeloosheid ons overgeven en meenen, dat we voor de toekomst veilig zijn.

De volksgunst sloeg om. Er kwam weer een krachtige opwaking van. liefde voor onze Koningin. Wie het thans waagde ook maar een hand naar haar lUit te steken, zou door het volk verscheurd worden;

Alleen, wie op die volksgunst bouwen wilde, zou bedrogen uitkomen.

Hetzelfde Jeruzalem, dat den éenen dag Christus het Hosanna toeriep, eischte den volgenden dag zijn kruisdood.

Niet ernstig genoeg kan er daarom op gewezen worden, dat duurzame verbetering alleen dan mogelijk is, wanneer de macht van het ongeloof in onze groote steden wordt gestuit.

Niet in het platteland, maar in onze groote steden schuilt het gevaar.

Hier staat de Christelijke Kerk schier machteloos tegenover den wassenden stroom van het socialisme, dat al meer de arbeiders in beslag neemt en al verder hen van het Christendom afvoert.

Wat daarom dringend noodig isj is tweeërlei. «

Vooreerst, dat er een veel krachtiger actie gevoerd worde dan-dusver, om ook onze groote steden aan voldoend Christelijk onder'wijs te helpen.

De neutrale staatsschool is almecr ge­ bleken de kweekschool van het socialisme te zijn.

Tegengif kan daartegen alleen in de Christelijke volksschool worden geboden.

Moge daarom de. Regeering zoo spoedig ons mogelijk door een ruimere subsidie het mogelijk maken, dat ook in onze groote steden het aantal Christelijke volksscholen niiinsteni verdubbeld wordt.

Het is thans niet meer een quaestie van alleen recht te doen aan de Christelijke ouders, die een Christelijke school voor hun kinderen begeeren.

Het Staatsbelang zelf wordt het best gediend, wanneer de Christelijke School zich almeer uitbreidt en de school van heel het volk wordt.

De geest van' de revolutie kan alleen door het Evangelie worden uitgebannen.

Het woord van Da Costa heeft ook voor' onze dagen zijn beteekenis niet verloren:

Bouwt scholen, in wier schoot het Evangeliezout Uit bij-en ongeloof een dierbre jeugd behoudt.

Om het behoud van ons volk moet het ons Xe doen zijn, wanneer we met een veerkracht en energie als nog nooit getoond is, op de oprichting van Christelijke volksscholen in de steden ons toeleggen.

Maar niet minder is in de tweede plaats noodig, dat onze Christelijke Kerken zelf in de groote steden uit haar lethargie opwaken en eindelijk toonen , te verstaan, wat de nood der tijden eischt.

Dat de Christelijke Kerk in de groote steden geheel haar invloed op het volk verloor en almeer in een hoek gedrongen werd, ligt aan tweeërlei.

Vooreerst daaraan, dat deze Kerken nog altoos vasthouden aan de massale en ongedeelde Kerk. Elke band met het volk zelf ontbreekt daardoor. Er is van herderlijk toezicht op en saamleven met de gemeente geen sprake. Men heeft predikanten, die preeken voor een groote , of kleine schaar, maar een gemeente heeft men niet.

Reeds voorlang is er daarom op gewezen, hoe alleen afdoende hulp kan geboden, wanneer met dit stelsel van de massale stadskerken wordt gebroken, en de stadskerken in parochiekerken verdeeld worden, waardoor toezicht op de gemeenteleden mogelijk wordt en er een band tusschen predikant en gemeente kan ontstaan.

Zal men n« nog langer, uit puur conservatisme, blijven wachten, of zal men den moed hebben om te breken met een stelsel, dat zoo droeve gevolgen voor de Kerk heeft gehad?

En in de tweede plaats mag de Kerk niet langer de oogen sluiten voor het feit, ^ dat zij niet meer staat tegenover eèn Christelijke bevolking, die in haar geheel nog tot het Christendom behoort en vanzelf, onder "xle prediking des Woords komt om daar bearbeid te worden.

Dat nog te wanen, is het voeden der leugen.

Al mag nominaal nog het grootste deel der bevolking tbt de Christelijke Kerk behooren', feitelijk is verreweg het meerder deel geheel van de Kerk afgestorven, denkt aan geen kerkbezoek en leeft in heidendom voort.

De Kerk kan daarom in de groote steden niet volstaan met de gewone prediking des Woords in de kerkgebouwen, maar ze zal den Evangelisatie-arbeid met alle kracht ter hand moeten nemen. Het zal een actie moeten worden die onder vaste leiding staat, die een heirleger van hulpkrachten zal noodig hebben, die heel de stad in deelen zal moeten verdeelen, en aan ieder dan zijn taak in elk deel zal moeten aanwijzen.

Zulk een Evangelisatie-arbeid zal schatten geld kosten, en men kan daarbij niet, als bij de Christelijke scholen, ^op steun van den Staat rekenen. Maar toch mag de Kerk voor deze offers niet terugdeinzen. Anders verspeelt ze haar invloed op het volksleven geheel en laat dit aan de bewerking van socialisme en anarchie over.

Of het nog mogelijk zal wezen de namelooze schade, die de Kerk door haar verzuim teweeggebracht heeft, weer in te halen, weten we niet. Maar in elk geval dringt de nood, om geen oogenblik langer te wachten, maar met krachtige hand aan te grijpen, wat men doen kan om nog erger schade te voorkomen.

Rusland eerst en nu Duitschland doen zien, wat er van de Kerk terecht komt, als het socialisme zegeviert.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen