Leemten in de wet - pagina 16

18 een regeling van onderlinge competentie ontbreekt, dan beteekent dit naast-elkaar en tegenover-elkaar, dan beteekent reehts-orde een rechts-chaos. Zal ik in staat zijn de rechtsorde als een redelijk geheel te begrijpen, dan moet een conflict van rechtsnorm en rechtsplicht, dat rechtskundig ) onoplosbaar is, ondenkbaar zijn. Dit is slechts daardoor mogelijk, dat de nevenordening der rechtsbronnen in een onderschikking wordt verkeerd. Eén dezer rechtsbronnen moet als hoogere autoriteit worden aangemerkt en dus ook aan deze de bevoegdheid worden toegekend te bepalen, in welke verhouding de andere bronnen tot haar en dus ook onderling tot elkaar staan. Kent men dus aan een dezer rechtsbronnen met al zijn deugden en ondeugden met al zijn gebreken en tekortkomingen het recht van grensregeling toe, dan komen de andere bronnen slechts bij wijze van dulden, dus delegatie of verwijzing in aanmerking. De maatstaf is dan niet transcendent, maar is een de rechtsorde immanent criterium, een rechtelijke criterium. 33

Het is nu maar de vraag, welke van deze bronnen die bevoegd­ heid heeft. Het antwoord kan voor ons, nu en voor zoover het er om gaat een gegeven staat van zaken te voegen in de eenheid van het logisch bewustzijn, niet twijfelachtig zijn. Deze bron, die niet ken- maar geldingsbron is, is de wet. In den modernen staat, waarin de rechter nu eenmaal o. a. geroepen is de wet toe te passen, kan logisch slechts de wet als eenige d.w.z. hoogste of eerdere bron in aanmerking komen. W i l men den rechter tot taak stellen naast (niet krachtens) het wettenrecht, ook ander recht toe te passen, dan stelt men hem te eeniger tijd voor een conflict, dat hij als rechter onmogelijk op kan lossen. Dit is het geval als de rechter zich gesteld ziet voor twee normen met verschillenden inhoud en betrekking hebbend op eenzelfde voorwerp. Een der beide beslissingen is dan per se onwettig. Eenheid is de principieele voorwaarde voor alle theoretische kennis. Eenheid van rechtsbegrip in fundamentcele onderstelling voor" alle rechtskundige kennis. Daarom zijn we logisch gedwongen de rechtsorde aan te merken als een redelijk systeem, als een eenheid, die geen logische tegenspraak duldt, maar ook als een

s

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen