Barthianisme en katholicisme - pagina 31

lijke prediking, die ervoor gebruikt worden om kerk en wereld te verzekeren, "dasz endlich und zuletzt in die Mitte genommen zwischen das Gericht und die Gnade des Wartes Gottes, in der Gestalt des Christlichen Menschen, doch auch der Mensch als solcher ein anderer, nämlich ein für Gott bereiter Mensch werde und sei" 102). Dit pathos berust op een grandiose illusie. De hier door kerkelijke prediking en theologie bevochten overwinning is een Pyrrhusoverwinning. Het probleem van de bereidheid van den mensch voor de openbaring is niet anthropologisch, ecclesiologisch, maar slechts christologisch op te lossen. Barth wijst hier op Jezus Christus, den nieuwen mensch, we kunnen ook zeggen: de kenbaarheid Gods "von uns her" . In Hem kent ons vleesch God 103). Maar deze nieuwe mensch in Christus is niet identiek met den Christelijken mensch. De Neuschöpfung, die plaats heeft, geschiedt in Christus 10 4). Wel spreekt Barth hier van het werk van den Heiligen Geest, maar nog in 1940 spreekt Barth van dit werk in de oude kategoriëen. Het is nog steeds de probleemstelling van het dualisme. "Das Sein, dasz wir als unser eigenes in uns selber finden, wird immer das Sein in der Feindschaft ge gen Gott sein." Hier grijpt Barth altijd weer naar kategoriëen, die buiten de humaniteit vallen: "Glauben ist also kein Stehen, sondern ein Aufgehobensein und Hangen ohne Boden unter den Füszen" 105). Hier staan we wel in het centrum van Barth's strijd tegen de natuurlijke theologie. Wie hier niet luistert naar de boodschap der genade en vanuit den mensch en dan vooral vanuit den Christelijken mensch een openheid voor de openbaring construeert, heeft volgens Barth verraad gepleegd tegenover het Christelijk geloof. Hier is z. i. de natuurlijke theologie in haar diepsten oorsprong onderkend. Dáárom is ze zoo vitaal in de geschiedenis der Christelijke kerk 106), omdat ze de openbaring is van het niet willen erkennen van de genàde. Het probleem van de natuurlijke theologie is niet in de eerste plaats een probleem van de Roomsche kerk of van de modern-protestantsche theologie, maar onthult plotseling den farizeër binnen de muren der kerk in al zijn raffinement. Dat is wel zeer merkwaardig: de kritiek op het Vaticanum mondt uit in een kritiek op den "Christelijken" mensch. Midden in de uiteenzettingen over de analogia entis, herinneren we ons plotseling de felle kritiek, die door Barth in zijn commentaar op den brief aan de Philippensen was uitgebracht op den Christelijken

29

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen