1943 Orgaan van de Christelijke Vereeniging van Natuur- en Geneeskundigen in Nederland - pagina 46

42 chologie' goden en daemonen, ziel en lichaam, vroegere en latere existentie-vormen, zielsverhuizing en wedergeboorte, — het wordt alles dienstig gemaakt om aan den dood zijn beteekenis als opheffing van het leven te ontnemen' Freud wijst dan op de verkapte doodswenschen- , De duivel haal hem'" J J Rousseau's suppositie m de woorden ,,tuer son mandarin" vereeuwigd, kreeg door de psycho-analyse dieper zin. ja, de schoonste openbaringen van ons eigen liefdeleven, danken WIJ — volgens Freud -— aan onze eigen reactie tegenover dezen herkenden onbewusten vijandigen impuls, dien wij in onszelf ontdekten Toch eindigt zelfs Freud zijn voordracht met de woordenSi VIS vitam para mortem. Wanneer gij het leven wilt doorstaan en volbrengen, richt Uw leven in op den dood. Freuds sexueele duidingen kunnen zeker met zonder meer aanvaard worden Toch wijst hij bijv. met betrekking tot ons onderwerp terecht op een nauw verband tusschen menstruatie i) en doodsvreeze Allerlei, overigens onbegrijpelijke, taboe-voorschriften, in de primitieve maatschappijen juist met betrekking tot de menstrueerende vrouw bestaande, kunnen slechts hieruit verklaard worden, dat het sexueele •— de vrouw, die door de, overigens physiologische, aanduidingen van haar potentieel moederschap m de liefdesbereidheid en in het sexueele begeeren, den man tot toegeven aan zijn driften verlokte, en haast noopte de taboe te overtreden — in die maatschappij zoo'n overheerschende beteekenis had. Maar anderzijds worden deze taboes ook daarom met de vreeze des doods omringd, opdat ze onaantastbaar volgehouden zouden worden en gehandhaafd zouden blijven. Hier bij Freud zou ik ook over de symbolen moeten spreken, voor en bij den dood en het doodgaan van beteekenis: 2) over op het graf gestrooide bloemen, ontstoken kaarsen en gebluschte flambouwen, enz. Het is zeker van beteekenis, maar ik moet eindigen. Ik ben mij bewust, dat ik een oratorische onjuistheid bega, als ik nu het individueele leven vervang door het collectieve leven En toch doe ik het. Luister. Ik begon met te spreken over het leven, dat het aflegt tegenover den dood. Ik emdig met te zeggen, dat de dood het toch altijd nog weer aflegt tegenover het leven Ik bedoel dan het potentieele leven, ge1) C D Daly Der Menstruationskomplex Separat. Wien, 1928 ^) Zie Marie Bonaparte De la mort et des fleurs Almanach der Psychoanalyse 1934 • 7 1 ^ 7 7 .

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen