1943 Orgaan van de Christelijke Vereeniging van Natuur- en Geneeskundigen in Nederland - pagina 36

32 instemming als ik beweer, dat de kliniek van het sterfbed een eigen plaats verdient onder de vele hoofdstukken, waarin de interne kliniek zich laat bespreken Er is een kliniek van het sterfbed, door ons allen wellicht te veel verwaarloosd Het Grieksche werkwoord klinem, waarvan kliniek afstamt, heeft vele beteekenissen Een daarvan is leunen tegen gesteund, geschraagd, gedragen worden door Meer nog dan in andere oogenbhkken van het ziekbed, heeft de stervende mensch het dan noodig te kunnen leunen, gedragen te worden Ook door zijn besten vertrouwensman m deze dagen en uren en oogenbhkken den deskundigen klinicus Doen we het? Zijn we ook dan zijn meest deskundige khnicus' En als er in de klinische handboeken der ziekteleer over het sterven zoo bitter •wemig gesproken wordt ik bedoel nu over de kliniek van het sterven, de klinische bemoeienis met den stervenden patient, naar diens lichamelijke behoeften en diens phychologische — neen, nu eens niet theologische of pastorale of religieuze, zielenooden, is dit dan toch eigenlijk geen brevet van onvermogen, zichzelf daarin verstrekt en, mijns inziens uit onachtzame onbekendheid te vroeg aan zichzelf uitgereikt'' Let wel, ik heb het nu niet over de oppervlakkigere of diepere wijsqeenge bezinning op het sterven en op den dood (de theologisch-dogmatische heb ik al uitgeschakeld), tot welke bezinning WIJ, geneeskundigen telkens weer, worstelende met dien dood, nog wel iets meer aanleiding hebben te komen, dan de leek, met wien WIJ echter allen hoe een bekwaam en hoe een voortreffelijk khnicus WIJ ook mogen zijn, deelen en gemeen hebben dat het sterven ons onafwijsbaar beschoren is, dat de dood ook ons einde IS, dat het heengaan ons allen, hoofdelijk (en juist dat strikt mdividueele is het moeilijke) wacht, dat wij allen, stuk voor stuk — als gold het den, bij groot gedrang geforceerden doorgang tusschen scheiding makende staketsels door —, alleen, heelemaal alleen die nauwe poort (en ik wil nu niet eens de voorkeur geven aan donkere of lichte), die nauwe poort moeten binnentreden en doorgaan, welke zeker naar een bestemming leidt waarvin niemand met zekerheid iets weet anders dan als een geloofsovertuiging een credo W a t IS het, behoudens heel enkele uitzonderingen, voor al'e stervenden (nu m het concrete geval, —• waarbij wij geroepen worden, en waartegenover wij, hier vandaan gaande, misschien wel hier weggeroepen weer onmiddellijk zullen staan, na onze gemeenschappelijke bezinning op het sterven en op den dood), moeilijk om te verwerken, en er zich geestelijk bij neer te leggen en mee

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen