1943 Orgaan van de Christelijke Vereeniging van Natuur- en Geneeskundigen in Nederland - pagina 26

22 teekenis zullen hebben. En zoo zal ook de zielestemming der stervenden naar den aard der ziekte, naar den aanleg en naar den ouderdom van den doodzieke, een heel verschillende zijn Typisch IS, dat menschen, die hun heele leven, zonder nu bepaald thanatophoob (bevreesd voor den dood) te zijn geweest, toch onder een stille doodsvreeze geleden hebben, •— wanneer zij werkelijk doodziek zijn — zich geheel anders gedragen kunnen Juist zij trachten dan wel eens zichzelf, hun omgeving, hun dokters omtient den ernst hunner ziekte te misleiden. Zelfs dokters kan dit gebeuren En even vaak geschiedt het, dat wij getroffen worden door een door niets gerechtvaardigde euphone vooral bij langdurig zieken, ik denk in het bijzonder aan de tuberculeuze patiënten De physiologische dood zal het schamele levenslicht van den grijsaard menigmaal uitdooven, zonder dat deze tegen het doodgaan op ziet, en tegen zijn lot m opstand is, — levensmoe En bij die ouden van dagen die nog wel zouden willen blijven leven is toch de bereidheid om den levensstrijd te strijden verdwenen, zi) zijn meestal strijdensmoe Maar met uitzonderingen' Zelfs van felle opstandigheid tegen het stervenslot' Hoe geheel anders is het bij de meeste jonge menschen Het meerendeel van deze gelijkt op de kleme groep der ouden van dagen het laatst genoemd Een fel verzet tegen dit onbegrepene en als onbillijk beleefde, nu reeds te moeten scheiden, is het meest voorkomende verschijnsel, en het is maar zelden dat een jonqe man of jonge vrouw verzoend met het sterven, en berustend in zijn of haar lot, van het leven scheidt. Ik ben nog zoo jong, ik wil niet sterven", wie onzer heeft het niet wel eens moeten verwerken. Het kleine kmd kan als in Erlkonig wel bang zijn voor het sterven, en toch gemakkelijk getroost sterven. In het algemeen beteekent de dood m het kinderleven ') toch wel heel iets anders dan bij de ouden van dagen En voor de ouders' Het spreekt wel haast vanzelf, dat de aard van het sterven de zielestemming der overlijdenden, wisselt al naar den aard der ziekte Chronisch zieken hebben meestal ruim tijd gehad, om zich op het sterven, aleer het er werkelijk is, in te stellen Als zij daar werkelijk aan toe komen' Het is wonderlijk, zoolang als chronisch zieken, nog tot het laatst euphonsch, de werkelijkheid niet zien Worden zij op het einde tegen het sterven lichamelijk heel ^) Zie Dons Joehver angew Psychol 45 (1933)

Ueber Einstellung des Kleinkindes zum Tode Z f 262—288

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen