Calvijns invloed op de reformatie in de Nederlanden voor zooveel die door hemzelven is uitgeoefend - pagina 80

72 toutes parts des Anabaptistes, gens d'une nouvelle et dangereuse superstition." Zelf heeft Calvijn te dien aanzien iets medegedeeld, toen hij in zijne afscheidstoespraak aan zijne collega's op 28 April '64 hun ontraadde in de kerkelijk vastgestelde liturgie veranderingen te maken, ook al zou er ten gevolge van de haast waarmede hij ze had moeten opstellen wel iets in te verbeteren zijn, en daarbij over de onderscheidene formulieren sprekende o. a. zeide {Calv. Opp., Vol. 9, p. 894): »Ie fus contrainct aussi de faire Ie formulaire du baptesme, estant a Strasbourg, et qu'on m'apportoit les enfans des Anabaptistes de cinq et de dix lieues h. la ronde pour les baptiser. Ie fis alors ce formulaire rude, mais tant y a que ie ne vous conseille de ne changer" \sic\. Over de bekeering van sommige Anabaptisten, die te Straatsburg door Calvijn zijn terechtgebracht, met name van Herman uit Brabant, die niet alleen in Geneve maar ook elders (b. v. in Metz, volgens Calvijns brief aan Farel van omstreeks 11 Sept. '38) voor de uitbreiding zijner secte zeer geijverd had, heeft Calvijn nog de volgende berichten gegeven in brieven aan Farel: sTamen inter tot mala interdum aliquid dat Dominus quod nos recreet. Hermannus, qui adversus nos Genevae disputavit, diem a me petiit ad colloquendum. In paedobaptismo, in humanitate Christi, in aliis quibusdam se graviter lapsum esse jam fatetur. Sunt alia quaedam in quibus nonnihil haeret. Sed bona spes est tot difficultatibus perruptis. Comes Joannis [een onbekende reisgenoot van Johannes Bomeromenus of van Jean Stordeur] tandem puerum quem habet natu satis grandem obtulit ad baptismum. Ignovi aliquamdiu ejus infirmitati, cum diceret sibi constare optinam rationem dififerendi. Tandem dixit, se non morari eos quorum pervicacia nullo modo frangi queat" (brief van 6 Febr. '40). En kort daarna (brief van 27 Febr. '40): ï Hermannus ad Ecclesiae societatem rediit optima, nisi fallor, fide. Confessus est extra Ecclesiam non esse spem salutis: apud nos veram esse Ecclesiam. Ideo defectionem fuisse quod sectam ab ea separatam habuit. Hujus criminis cujus se reum fatebatur, veniam petiit. De libero arbitrio, de divinitate et humanitate Christi, de regeneratione, de paedobaptismo et aliis passus est se doceri ac nostram doctrinam amplexus est. Tantum in praedestinatione haesitabat, in qua tamen mihi propemodum subscripsit, nisi quod se explicarejnon poterat a differentia praescientiae et providentiae. Deprecatus tamen est, ne ea res impediret, quominus ipse cum liberis in ecclesiae communionem reciperetur. Ego ea qua decuit comitate ilium excepi, petentique veniam manum ecclesiae nomine porrexi. Postea baptisavi ejus filiolam, quae biennium excesserat. Nisi me supra modum fallit opinio, est homo religiosus. Cum ipsum hortarer ad alios in viam reducendos, «minimum", inquit, »est ut non minus laborem in aedificando, quam feci in destruendo." Joannes [Bomeromenus, of Stordeur] etiam qui Ulmae habitat dicitur resipiscere". Bij blz. 8. 28) Wat hierboven in den tekst met enkele woorden over J u s t u s

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen