Calvijns invloed op de reformatie in de Nederlanden voor zooveel die door hemzelven is uitgeoefend - pagina 75

67 verklaart hijzelf in zijnen brief van 28 April 1545 aan de Koningin van Navarra, die door haar ziekelijk mysticisme, en misschien ook nog door andere motieven, er toe gekomen was de beide genoemden aan haar hof te ontvangen en te begunstigen, en die daarom, zeer ontstemd over het boekje dat Calvijn tegen die Libertijnen had uitgegeven, hem daarover haar ongenoegen had doen kennen; maar die daarop een antwoord kreeg in den genoemden brief, inderdaad een model, hoe een Dienaar des Woords eene Koningin kan bestraffen, met de meeste getrouwheid en tevens met den meesten tact, zeer waardiglijk en tevens zeer doeltreffend. Hierin nu schrijft hij o. a. over de twee geïncrimineerde personen {Calv. Ofip., Vol. 12, p. 66): »Si on mallegue que ie pouvois bien escryre contre la meschante doctrine, laissant les personnes la, iay mon excuse plus que raisonnable. Cest que scachant quelle ruyne a faict messgr. Antoyne Pocque au pais d'Artois et de Heinault, selon la relation des freres qui sont expressement icy venuz pour cela, layant ouy mesme icy, scachant que Quintin ne pretend a autre fin que dattirer les pauvres simples ames a caste secte plus que brutalle, et non point par rapport daultruy tant que pour lavoir ouy de mes oreilles, entendant quilz sont tousiours apres pour renverser la saine doctrine, tirer les pauvres ames en perdition, engendrer au monde un contemnement de Dieu, iugez, Madame, sil mestoit licite de dissimuler. Un chien abaye, sil voyt quon assaille son maistre; ie serois bien lasche, si en voyant la verite de Dieu ainsi assallye, ie faisois du muet, sans sonner mot." Uit de onderscheidene ontmoetingen, die Calvijn omstreeks 1534 te Parijs met Quintin gehad heeft, deelt hij in zijn meergenoemd boekje van 1545 het volgende mede. Na gesproken te hebben van Coppin, uit Rijsel in Vlaanderen, zegt hij van Quintin, diens opvolger als hoofd der secte, o. a. {Calv. Ofp., Vol. 7, p. 160): »I1 est du Pays de Hannault [Henegouwen], ou de ces quartiers lè,. Or ne say ie pas combien il y a qu'il vint en France. Mais il y a plus de dix ans que ie l'y ay veu. Alors il estoit accompaigné d'un Bertrand des Moulins, qui puis n'agueres est devenu Dieu ou rien, selon leur opinion: c'est è. dire qu'il est decede de ce monde"', etc. Een weinig verder bericht hij (a. w., p. 169): »I1 me souvient qu'une fois en grande compagnie, Quintin voyant que ie luy rabatois son caquet trop vivement, et voulant decliner la luicte, me dist que ie trouvois son propos mauvais, par faute de l'entendre. A quoy ie luy respondis, que i'en entendoye un peu plus que luy: d'autant qu'il ne savoit du tout qu'il disoit: et moy ie congnossoye pour Ie moins qu'il vouloit embabouiner [d. i. betooveren] Ie monde de follies absurdes et dangereuses." En nog eenmaal (a. w., p. 199): »D'endurer du mal, ils s'en exemptent tant qu'ilz peuvent. Quand les autres sont en affliction ilz font des robustes, disans, que c'est blasphemer de se plaindre, ou de faire semblant d'en rien sentir. Comme une fois i'estois present, quand Quintin diet a un homme fort malade, qui avoit seulement diet: Helas! mon Dieu, que ie sens de mal, ayde moi: Vere dia [d. i., naar het dialect van Quintin, dat in

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen