De opvoedkundige Beteekenis van de N. G. S. V. voor den Gereformeerden Student.

II.

Het vorige artikel eindigde met de opmerking dat* , in de N. C. S. V. de vragen op ops aflcome'n en , ons dwingen tot o'ndérzoek van wat we p e r s o o n 1 y k I gelooven en dat hierin eeii correctief schuilt voon louter verstandelflli: weten.

Ja, een heel typisch bewijls vo0r die. waarheid vajn mijln sfellinjg is wel dit, dat nu juist in. den laatsten tijidi de classes verni'aand worden bi| di© kerkelijke examlens toch vooral te vragen naar die persoonlijke overtuiging en niet alleen naar de kennis der candidaten. Dat is het nu juist. De N. C. S. V. heeft onis ais studenten ook steadsi de vraag geisteld van onze plersoonlijkle overtuiging, heeft harid' gearbeid ooi ons daartoe be brengen en heeft alzoo de Gereformteeride kerken onschatbare 'diensten bewiezien.

Ik erken dajdelijk dat dit niet van 'gievaar ontbloot is, ofschoon ik' het opl zacjhzelf nu niet als eian zoo groot© sohaidle beschouw, wanneer iemand die ziorider p'ersoonlijke overtuiging nog aan de Gereformeerde kerk hangt, nu aan zichzelf ontdekt wordt 'dat hij! niet 'Gereformeerd is, zelfs nooit geweeisjt is. Dit kan voor onze kerken alleen zuiverend werken, hoezeer bet natuurlijk ook te betreuren iS, dat hier geen omkeering plaats v0fn, d tot de Gereformfeerde beginselen.

Maar wanneer de ConimisSie der Synode in haar rapport zegt, dat er voorbeelden zijln van studenten van geloovigen huize (is' Jiier van Gereformeerdein huize bedoeld? ) die door den invloed van het N. C. S. y. milieu jarenlang in twijfel geraakten pf ook het geloof verloren (is hier het geloof aan Jle Gereformeeridiö belijdenis^ beidoeld? ) dan moet ik daartegenover toch de vraag Stellen: Is aan |de Cotalmoissie dan, ook bekend hoeveel studenten en nu niet algemeen, maar uitdrukkelijk van Gereformeerden huize in hun jaien van twijfel en ongeloof juist' door de N. O. S. V. niet alleen vooir Christus, rdaar' ook voor de Gereformeerde' Kierk behouden zijn, ja^ dat er zelfs studenten uit ongeloovige kringen via de N. C. S. V. voor de Gerefo]> mieeifie |K|eik gewonnen zijin? Het zal uiterst moeilijk zijta. iti .dat' öpteicht een Statistiek van verlieis' eta. winst aan te legg|en, maar mij' zijn uit mijn practijk geen gevallen bekend ^Is de Commissie liedoelt en wel tegenovergestelde. In elk geval mag het gevaar niet eenzijfligtgeaooentueerd, maar moet de winst ook genoemd, waar anders eten totaal verkeerde conclusiei zou. gfetéoWlcen worden.

Resumeerend köm ik dus tot de slotsom, dat in de W. O. S. V. voor dien Gereformelerden student een milieu geschapen is^ tot persoonlijke kennisnialcing niet allerlei stroomingen in het Christendom!;

dat hiji hier vindt een vraagstelhng, die hetai, dringt tot betere beginSieistuidie;

dat dé N. Cl. S. V. een sterke prikktel is !o!m tot persoonlijke overtuiging te komen;

en dat de balans van verlies en winst niet tjieo^ retisch noch statistisch is vast te stellen.

Maar er i|S meer. Niet alleen formeel heeft de N. D. S. V. itien gioede gewerkt, ook niateriieel. En dan moet ik er ten eerste op wijden, hoe mted.ed.oor haar arbeid aan' al onze Universiteiten .een geheel anlder milieu is geschapen, zoodat 'de gevaren ze!delijk en geeistelijk, ook voor onze Gereformeerde studenten sterk yerminjderd zijn. Voor vele Gereformeerde Oiuiders en daaronder evengoed piredikanten, schij'nen Öie gevaren idaar, door omgang en studie te weinig gebeld te worden. Andiers is het .tenminste onbegrijpelijk, hoe b.v. Gerefor^ meeride tegenstalnders .jder N. C. S. V. om' allerlei nietige redenen de V. U. voorbijgaan en hun kinderen aan de Openbare universiteiten laten studieeren. Vrij'wel onopgemierkt zijn idan ook tal van GereformeePdie studènibai daar van 't geloof afgeweken of hebben moreel een sterken duw gekregen of hebben den ernst van 't geloof verloren, en 'komien pas weer bij', als ze als gpizeten burgeiHs weer wennen , aan het Gereformeerde milieu. Be-Bchamtenld en verlossend v/as voor hen de directe of iridürecte invloeid der N. C. S. V. Dat het nu 'glemakkelijker is idaar te verkeeren voor Gereformeerde studenten, dat het nu niet zoo - boveimienschelijk zwaar is om het geloof te bewaren, omdat men niet meer eenling 'is', maar een gtoote groep om zich weet; , is mede te danl^en aan de N. C. S. V.

Ja, ook rechtstreeks heeft de N. O. S. V. op hen bewarend gewerkt. Het is toch jninstens onvoorzichtig dit bewarend element te versmaden, zonder er iets , aniders voor in de plaats te stellen.

Voor de vragien en moeiten van 'den 'Gereformeeriden 'studient heeft de (Klerk bij'na geen oog gehad. De N. C. S. V. wel. Laten we haar dit niie; t Vierwijten, maar dankbaar de fes aannemen.

De krachtige Christelijke gelest, die van de voormannen der W. C. S. Y. uitging, heeft niet nagelaten indruk! jbe maken op! bijna allen die mtet hen in aanrakingi kwamen. Niet van de kerken, maar van die N. '0'. 'S. V. ging de luide roepstem' ook tot dfe Gereformeel^de studenten tot meerdere heiligingi defe leveniSj meer ernst, pieer vroomheid. Ik bedoel niet, dat in 't algemeen van de Eerken deae eisch p: olk! niet uitging^ ^aar ze drong niet met 185 bijzondere scherpte in de studentenkringen. Zij^ Idie wellicht.de meeste geestelijke verzorging noodig haididen, om! het vele dat van hen gteëischt zou worden, ontvingen düiwijls het nünste. 't'W.aB geen wonider, dat er bi| sonimigen toen die bijzondere) liefde tot de N. C'. S. V. ontwaakte: zij: haddehj er zooveel ontvanigen, dat hun heele leven een stempel gaf!

Maar één ding mioet ik nog ppeciaal noemen.

Het beginsel, dat Zendingi en Evangfehsaüe van, 'de Kerk moet uitgaan, heeft in de practijk uitetekénd gewerkt, , miaar één 'ding dreigt toch schadlel te lijden, n.l. de pierlsoionlij'ké zendingsdrang. Het wa!s geen wonider, dat Dr van Andel op de piriedik'anten-conferentie weglen aangaf, waardoor de zfenidinjgS, arbeid dichter bijl de plaatselijike kerk kwami te staan^ uit vrees idat .de zten'ding te veel Deputatenzaak werd.

Ook in de Evanigelisati'e-arbeid dreigt de péï^ soonlijke ambitie soms onder te gaan in een stroom van co'nlmissies. Te weinig komt op ieder lid de eiSch aan zelf verkondiger te zijn, zielf allerlei wer gen te zloeken, v^aarop, hij^ zich in dienst kan s.tellen ter uitbreidin'g van Gods Koninkrijk. Daarom! waS 'de N. C. S. V. als ©en bad in heilige gee'sitidrift, een onlderdompeling in vurigen zjendingsijiver.

En naast die zendingsdrang, die we er leerden kennien, .J^ood de N. C. S, V. ons méteen een zendinigSt e r r e i n. Wat is er 'door velen onzer geworsteld, om, zoowel in openlijk' 'debai als in persoonlijke gespreklsen, onze Gereformeerde beginselen te verdedigen I Wat waren het heeïlijké oo'genblikken als b.v. professor Bavinok één zijner niagistrale reidevoeringten hield, waardoor hij' aller gedachten bezig hield met ide diepte en wijdte onzer overtuiging!

De Comimissie meendie, dat iielder .Gerefolrmeieridl student 'door persoonlijk op breiden evengoed als een zuui'deesem in zijin oimgeving koü. werken.

Dat is tooh in strijd möt de werkelijkheid!

Vooral voor studenten aan ide V. U. en ia Kampen ^ontbreekt de getegenheid dan vrijwel totaal.

Wat het materieele aangaat, idat 'de N. C. S. V. bieidt, mioet ik , duö resumeerend donstateeren, flat zijl, ook ten nutte van ide Geref. Btudenten, aan de Openbare Universiteiten een Christelijk milieu schiep, waaridoor ziji direct en indirect ook voor hen bewaren'dj , werkte;

dat zij' een geestelijke verzorging bood, waarin de löerkten te kort schoten;

dat zij' de zendingsdrang verlevenidigide en 'bovendien een breeld ^ending, sterrean voor hen vormde, waardoor ook de Gereformeerlde beginselen 'veti-'konidigd zijin in kringen, waar zij; anldets totaal niet zouden zij'n 'doorgedrongen.

Wie al het voorafgaande emStig overweegt, !moet gevoelen, d^ajt m'et de ééne leuze: „Er dreigt gevaar", ; die zaak ni'et is opgelost.

Er dreigit gevaar! Zeer zeker! Ma^ evengoed', zoo niet veel pi& er voor onze jongens en meisjesi op kantoren, fabrieken en winkel.

Er dreigt gevaar!: Zieker! Maar evengoeid' voor onz!e jonge m'cnschen in de inter-confessioneele vavereenigingen.

Er dreigt gevaat I Heerlijk, dat de oogen er vooiT; open zijln en hoe langer hoe mjeer open gaan! Maar hiermee zijn we niet klaar. Nu begint het pas!

Er dreigt gevaar I Ik misken het in 't ge-heel .niet, en ben diep doondrongen van het gevaarlijke van sonxmige N. O. S. V.-kringen voor verschillendi^ studenten, en zou er 'nog .graag eens uitvoerig over uitweiden waai-en hoe ik die gevaren gezien heb. Maar omida'li ik gevoelde, (dat. het goede miskendi werd, daarom; moeSt ik schrijiven. En opdat Idei oogen er mieer voor zouiden opengaan, wat wij. in werkelijkheid' w^werpien, als 'de N. C. S. V. verboden woridt. En opidat naast de negatie nu ook meer het positieve kbme 'en |de Klerken 'dubbel vergoeden de schaide, die noodwendig van het genomen besluit het gevolg m; oe.t zijln.

Th. KUIPERS.

De noodtoestand van den Evangelisatie-arbeld in Duitschland.

In dank otntvangen voor de Evangelisatie in Breslau 100 Mark'.

B. WIELENGA.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen