UIT DE BUITENLANDSCHE KERKEN.

Een en ander maal wordt in de Acta van de Synode van Utrecht de naam genoemd van Rev. Samuel M. Zwemer, D. D.; terloops noemde ik hem ook in de beide vorige artikelen van deze rubriek. Het was zijn voornemen om de Reformed Church te vertegenwoordigen op onze Synode, maar ^ hij moest voordat de Synode haax zittingen begon, het vasteland weer verlaten. Toch hebben enkele van onze Zendingsmannen hem ontmoet. Het is zeer zeker onopzettelijk, dat hij hierin het voorbeeld van zijn bekenden broeder moest volgen, die de Synode van Leeuwarden zoude bezoeken maar daarin eveneens werd verhinderd. .D-e naam van de familie Zwemer komt nog al eens voor in de Acta onzer Synodes. Werden de beide bekende zoons, de groote specialiteit met betrekking tot de Zending onder de Mohammedanen, Samuel Zwemer en de ijverige president van Hope College te Holland verhinderd in ons midden te zijn, de laatste zelfs meer dan eens, hoewel afgevaardigd door zijn kerk, de vader van deze beide mannen — rijke erfgenamen van de gaven des geestes van een eenvoudig vader — is gelukkiger geweest dan zijn zoons, toen hij in vroegere jaren zijn voornemen kon uitvoeren en zijn kerk vertegenwoordigde op eene Synode van de vroegere Christelijke Gereformeerde Kerk. Van dien vader ben ik in staat te vertellen hoe hij kwam tot de verwezenlijking van een 'lang gekoesterde vurige hope. Abraham Zwemer, de vader van den bekenden James .F. Zwemer en Samuel M. Zwemer, vertrok om de vijftiger jaren van de vorige eeuw uit het schoone land van Walcheren naar Amerika en vestigde zich eerst te Rochester, in den staat New-York. Reeds meer dan tien jaren voor hij naar Amerika vertrok, „begon hij te verstaan de worstelingen in de vaderlandsche kerk tussohen dwaling en waarheid. Toen kwam in zijn ziel de ernstige begeerte om een werkzaam deel te hebben in dien strijd aan de zijde van de van ouds door onze voorvaderen beleden waarheid en zijn hart brandde van verlangen, om door prediking openlijk getuigenis te geven van de verdrukte rechten der Calvinisten in Nederland; maar daar het hem bijna onmogelijk toescheen in de omstandigliedèn, waarin de Heere hem geplaatst had, de noodige opleiding voor dit werk' te kunnen erlangen, werd hij gedrongen om door het gebed dagelijks er bij God op aan te dringen, dat Hij daartoe den weg wilde openen en de middelen schenken. Hij mocht reeds vroeg gelooven, dat de Evangelieprediking het doel van zijn leven was, en dit leidde hem er toe om alle andere bezigheden en vooruitzichten als te gering te beschouwen om er zijn hart op te zetten. Vaak was hij zielsziek van begeerte^ dikwijls ook ongeduldig, ohgeloovig of murmureerend. Maar tegen den Heere is geen raad, noch wijsheid, noch verzinning. Hij werkt op Z ij n tijd, en door Z ij n e middelen en in alles beoogt en verkrijgt Hij de glorie Zijns Naams". Als vader Zwemer dit schrijft is hij reeds een jaai' in de bediening des AVoords in Friesland, Michigan, Noord-Amerika. Voor mij ligt een brief van acht zijden met een duidelijke hand geschreven op groote blauwe vellen briefpapier van hetzelfde formaat en van dezelfde kleur als waarop Dr Van Raalte zijn zoo belangrijke brieven schreef. In dezen brief deelt A. Zwemer omstandig mede hoe hij kwam tot de vervulling van een vurigen wensch, reeds twintig jaar gekoesterd. Deze en dergelijke brieven vormen een kostbaar materiaal voor de geschiedenis van de Gereformeerde en Christelijke Gereformeerde Kerk in Noord-Amerika. Uit dezen brieyenschat kunnen wij ook uitnemende stof putten, die licht ka, n werpen op de Scheiding van het jaar 1857, waardoor de Christelijke Gereformeerde Kerk is ontstaan. Den bezitters van zulke brieven mag ik wel den ernstigen raad geven ze met piëteit te bewaren en ze door nauwkeurige copiëering desnoods in het bezit te stellen van de bibliotheek der Theologische School of der Vrije Universiteit.

Dit artikel zou te lang worden indien ik den inhoud A^an den geheelen brief mededeelde. Alleen dan nog iets uit de geschiedenis van de opleiding van dezen waardigen vader. Nadat hij ruim zes jaar in Amerika had gewoond met zijne trouwe vrouwe, eveneens van Zeeuwsdhen bloede, greep de groote verandering van levensrich'ting voor hen samen plaats. Hij verhuisde naar de kolonie Holland om zijn opleiding te ontvangen aan de door de bemoeienis van Dr Van Raalte in 1857 gestichte Academy te - Holland, welke stichting in 1866 werd uitgebouwd tot Hope College, terwijl in 1869 in dezelfde stad Holland het 'Western Theogical Seminary werd gesticht, gelijk reeds in 1810 in New-Brunswick, N. J. een Theologisch Seminarie was gevestigd.

Aan die Academy van Holland was nu het voornemen, dat hij drie jaar de voorloopige opleiding zou genieten, om daarna den theologischen studiegang gedurende drie jaar te volgen te New-Brunswick. Hij noemt dan in zijn brief aan Zeeuwsche verwanten geschreven, de namen van zijn leermeesters en het getal der leerlingen, alsmede de vakken van onderwijs. Onder deze leerlingen waren jongelingen, die zeer veel beloofden en die met opoffering van schitterende vooruitzichten voor dit leven zich gaven aan de kerk'. Hij prijst de godvruchtige ouders, die zooveel zelfverloochening bewezen door hun zoons, die zij noode konden missen, te geven. Naast God heeft de kolonie zooveel te danken aan de wijsheid van Dr Van Raalte, die zooveel zorg droeg voor góéd onderwijs.

Zwemer, toen reeds vader van zes kinderen, studeerde twee en een half jaar aan de school, met de grootste inspanning, nacht en dag werkende. Op aanraden van zijn leermeester en van Van Raalte bewilligde hij er in om dispensatie te laten vragen voor hem bij de algemeene Synode der kerk en tevens, dat de Classis Hollaird hem mocht examineeren en bij voldoend examen hem vrijheid verleenen om te preeken en door een gemeente beroepen te worden zonder verder te studeeren. De dispensatie werd hem in 1857 door de Synode verleend. Toen zijn leermeester dit vernam droeg hij hem op een plaar preeken te maken en die den volgenden Zondag uit te spreken in de vacante gemeente van Friesland. Ds Vleck had het zoo geregeld en hij moest gehoorzamen. Toen hij tiiuis kwam vroeg Ds Vleok' hoe het gegaan was en hij antwoordde: tamelijk wel, zooveel ik gehoord heb waren mijne hoorders wel voldaan. Daarop antwoordde zijn leermeester : Ih e t is n i e t • V e e 1 waard, dat het volk genoegen in u nam, maar jhebt gij hen bevoordeeld. Zwemer voegt aan deze mededeeling toe: deze les van mijn leermeester is eene zeer gewichtige; al kan een leeraar roem winnen door welsprekendheid en geleerdheid, of door beminnelijkheid in zijnen dienst zich bij alle gemeenten aangenaam maken, maar de prediker houdt zich afzijdig, buiten strijd, tegen zondaar en zonde, dan wordt Gods Koninkrijk niet bevoordeeld en het doel der prediking niet bereikt: de volmaking van het lichaam Christi. Reeds den 6den Juli 1857 kwam een ouderling van de gemeente Friesland hem den beroepsbrief brengen en na biddende overweging heeft hij besloten, om zich aan haar te geven zoodra de school hem los zou laten, want hij bleef nog tot in het volgende voorja, ar ter voltooiing van zijn theologische studiën. Na voor de Classis zijn laatste examen te hebben afgelegd en onderschrijving der formulieren werd hij den 18den April 1858 in den dienst des Woords bevestigd, na eene driejarige opleiding, door D'S Van der Meulen. Zwaar drukt de last van de zorg voor de kudde op zijn schouders, zoo schrijft hij na een jaar. Wie is tot deze dingen bekwaam, zoo roept hij uit. Maar in zijn God is „eene algenoegzame hulp". .

Lees ik nu verder van den larbeid, dien hij week aan week moet verrichten; welk een open oog hij reeds in diteerste jaar zijner bediening toont te hebben voor de belangen der School en der Zending, dan kan het mij niet verwonderen, dat uit dit gezin kwamen de beide figuren James en Samuel, waarvan de eerste zijn uitnemendste krachten wijdde nevens de kerk aan de opleidingsschool in het Westen en de laatste aan de Zending, en wel aan de moeilijkste Zendin» aan die onder de Mohammedanen in Arabië; hii de groote Islam-kenner, de President van de Nile Mission, te Cairo in Egypte, de President der te houden Synode van de Gereformeerde Kerk in Noord-Amerika te Acbury PaA; N. J. in de maand Juni 1924. Den vader hebben onze vaderen ontmoet op hunne Synode. De zoons hebben wij, hoewel zij van plan waren in ons midden te zijn de een te Leeuwarden, de ander te Utredht, niet mogen ontm.oeten. James is reeds gestorven. Samuel leeft nog, misschien dat te zenden afgevaardigden onzerzijds het voorrecht mogen genieten de Synode een volgend jaar in onzen naam te begroeten als zij zal samen komen onder het Pïaesidium vaa. Dr Samuel M. Zwemer, den man van Zeeuwschen bloede!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen