GeheugenvandeVU cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van GeheugenvandeVU te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van GeheugenvandeVU.

Bekijk het origineel

PERS-SCHOUW.

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

PERS-SCHOUW.

6 minuten leestijd Arcering uitzetten

De moed der eenzaamheid.

Het liberale „Handelsblad" geeft in den laatsten tijd wekelijks een godsdienstige meditatie a, an zijn lezers.

Natuurlijk (nog) geen gereformeerde.

Maar wij waardeeren de kentering van de pu-1 bliökc opinie, waarvan, deze religieuse opstellen het bewijstee-isen zijn.

Het mooie is, dat de actie van het liberale blad zelf uitging. In Duitschland, o.a. in Wurtemberg, verschijnen ook in vele, z.g. neutrale, kranten van . die wekelijksche overpeinzingen, doch deze zijn doorgaans ingezonden door het „Christelijk Persverbond" (dat bij ons nog geboren moet worden!).

Wij meenen onzen lezers een dienst te doen door één van de „Haiidelsblad"-meditaties over te nemen. Ze is van Dr C. P. Gunning, die met dit artikel bewijst, dat hij heel wat beters , ka, n dan een dwaas boek vertalen.

De Moed der Eenzaamheid — dit opischrift is eigenlijk een cointradictiO' in terminis, een oinge rijmdheid. Wie moedig is, voelt zich niet eenzaam niet verlaten; en de eenzame voelt zich meesta niet ^ bepaald moedig. Of, weten wij menschen misschien niet wat moed, zedolijlke moed, noch wa eenzaamheid beteefcent?

Eenzaamheid: zijn wij er eerlijk gez'egd niet allen baiig voor? Reeds voor de gewone lichamelijke eenzaamheid. Wie als kind wel eens ©oht ver dwaald raakte, of oplgesloten geweest is (zij he ooik slechts voor de grap) in een kast boven op zolder, voelt den angst nog tot op den huldigen , dag. En hebt ge wel eens alleen 's nachts over de heide gedwaald? Of ergens buiten eenzaam de wacht moeten houden? Of aan een ziekbed gewaakt? Deze eenzaamheid, dit alleen zijn in de natuur, vergt het uiterste van onlze krachten Wij durven het niet aan, wij Icunnen het niet aan

Dit alles geldt in nog sterkere mate van gees telijbe eenzaamheid. De gewone mensch doet me de groote massa mee, h!ij. is een kuddedier. Hs staat immers zoo gek als je dat niet doet! Dan wordt je uitgelachen, en daar vo3lt niemand vee voor. Ons geheele leven door Idjken wij naar datgene wat onze medemenschen doen. Het is een dwang, een benauwenis, waar niemand zich aan ontwoi'stelen kan. Van al onze goede voornemens onze betere verlangens, blijft door deze men schenvrees bitter weinig over. Wie heeft deze ti'agiek in zijn leven niet gevoold? In het leven van Jezus zien wij dït angstig scherp aan het licht treden. Denk slechts aan Petrus, die 'Jezus veiloiochent, omdat het zoo gek stond daar in het Rechthuis den post van een geestelijk eenzame in te nemen. Denk aan Pilatus, die Hem, tegen 1 beter weten in, aan het kruis laat slaan, gedreven door dezelfde menschenvrees. Overal waar heilige beginselen verloochend worden is de hoofdoor zaak: angst voor geestelijke eenzaamheid. Zou di 1 misschien een wezenlijk bestanddeel zijn van wa men met een vaak onbegrepen woord wel „zonde' noemt?

Angst voor de eenzaamheid, niemand blijft er vrij van. Is daar inderdaad geen ontkomen aan' Zou de dood, de groote eenzaamheid, ons op deze wijze reeds tijdens ons leven - in zijn greep vast nemen? Alleenstaan, onze eigen persoonlij.; heid to haar volle recht laten komen, ©n daarmede alle gaven en talenten ons geschonken, wij kunnen he niet. En wij weten ook niet hoe het te leerei aan onze 'kinderen, die wij moeten grootbrengen klaai'njaken voor de levenstaak, die hun wacht Wij lirengen hen bijeen in groepen, thuis, op schoo en in vereenigingon. Op zichzelf is daar zieker niets tegen. Alleen in gemeenschapisvoi'men kan de menschheid in deze wereld iets opbouwen Maar hoe weinigen geven iets „eigens" aan die gemeenschap, bouwen haar mee ap — hoevelen' ontvluchten in en door haar slechts de groote eenzaamheid van het eigen-ik. ,

Misschien hebben wij met het bovenstaande on ' willekeutig de beide polen aangegeven, waartus schen deze angst voor de eenzaamheid zich be weegt: de doiod en het eigen-ik. Bij dezen over I weegt het eerste, bij een ander het tweede. TallO'Ozen jagen van het eene genot naar "het andere, zoeken de eene sensatie voior, de andere na. Een stutirloos schip gelij'kt hun leven, door allerlei windvlagen heen en weer geslingerd. En bij nader toezien blijkt het al te worden beheerscht en geleid door een angst voor het eige'.i ik! Alles te verdi'agen, alleen niet het alleen zijn met het eigen ik. En, ' angst voioir den dood — ziij die een blik hebben geslagen in anderer zieleleven en den angstkreet van zoiovele onrustigen hebben kunnen beluisteren, weten ons te vertellen welk een rod de angst voor den dood, in velerleii vorm doorwerkende, in die levens speelt.

Misschien rijn deze beide ten slotte één. Ons eigen-ik, het staat onder den banvloek van den doiod, het leidt onontkoombaar naar den dood en daarom vervult het ons met angst en schrik.

Is daar vooir den mensch geen ontkomen aan? Moet die angst als een daemon ons leven beheerschen? Of is daai' een uitredding, die pas gevonden, aangegrepen kan warden, daar waar eigen menschelijk inzicht en menschelijke loracht faalt?

Steeds meer komt toit ons, komt tot de menschbeid de boodschap van Hem, die alleen ons van dezen angst verlossen kan en wil. Hij helpt ons door de eenzaamheid heen. Hij! reikt ons de hand over igraf en dood. Gelukkig dan ook zij' die deze eenzaamheid niet ontvlieden, gelukkig all-en die verlaten en eenzaam dooir het leven gaan, — wanneer zij maar de hand grijtpen van Hem, die zich dan pas, als het ontzettende, het levenvemietigende van deze eenzaamheid züoh aan hen heeft doen gevoelen, kan opienbaren, die zijin kracht alleen in onze zwakheid kan manifesteeren. Daar is een kunnen, een heerlijk hooiger kuifien, voor den mensch weggelegd dat. pas begint daar waar wij niet meer kunnen en 'erkennen dat wij niet moer kunnen. "Wie Jezus gevonden heeft, hij' pas weet wat eenzaamJicid betcekent, maar hij weet ook welk een heerlijk begin hem hier gegeven wordt. Hij heeft den moed der eenzaamheid gekregen, omdat hij de diepere boteefcenis van Jezus' woord heeft leercn verstaan: „In de wereld zult ge verdrukking hebben, alleen staan, zal de doodsangst u vervullen. Maar hiebt goeden mqed. Ik heb de wereld overwipunen."

Heerlijk, als deze zekêrneid ons onvervreemdbaar geestelijk bezit geworden is en wij er iets van kunnen • doorgeven; aan onze kinderen. Dan zal hun leven sterk en goed worden, omdat ook zij zullen toonen te bezitten, onder alle wisselvalligheden van dit leven, den moed der eenzaamheid.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 11 januari 1924

De Reformatie | 8 Pagina's

PERS-SCHOUW.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 11 januari 1924

De Reformatie | 8 Pagina's