UIT DE BUITENLANDSCHE KERKEN.

Wij mogen niet beweren, dat in de United Free Church van Schotland leervrijheid wordt gehuldigd. Men kan weten, dat zij sinds October 1900, toen de vereeniging plaats had tusschen de United Presbyterians en de Free Church, den - tegenwoordigen naam draagt. Thans is er eene beweging gaande die streeft naar vereeniging met de Church of Scotland. Dergelijke eenheidsbewegingen brengen gewoonlijk met zich mede minder strenge handhaving der belijdenis. Men moet dan een weinig willen weten van wa, t geven en nemen. iGevolg van zulk een vereeniging is gemeenlijk dan ook v^eer dat er minderheden achterblijven. Schotland en Nederland hebben elkander in het stuk van de veelheid van kerkengroepen, die er aanspraak op maken de meest zuivere openbaring van 'het lichaam van Christus te zijn, niets te verwijten. Dezer dagen kon men in „De Noord-Hollandscha Kerkbode", ook overgenomen in „De Standaard", een lijstje lezen van de vele kerkgemeenschappen en kringen, die zich gereformeerd noemen. Wel een droef verschijnsel, die gedeeldheid! Toch overdrijve men niet! 't Is toch geheel iets anders zich gereformeerd te noemen dan het te zijn. Wat hebben sommige van die ktingetjes nu toch nog gemeen met de belijdenis der gereformeerde waarheid? Ik zou haast vergeten, dat deze rubriek' niet het binnen-maar het buitenland raakt. Nu dan, uit de beide boekjes reeds vroeger genoemd, van Davidson (Original Secession Church) en van Prof. J. Kennedy Cameron (Free Church) k'unnen we zien hoeveel , , afgescheidene kerkjes" er in Schotland zijm Haast zooveel als bij ons! Ik begon boven over leervrijheid te schrijven. Zij wordt nog niet in de United Free Church gehuldigd, doch soms vrees ik, dat het dien kant opgaat. Ik' had maar veel liever, dat men in de kringen dier groote Vrije Schotsche Kerk' wat banger voor leervrijheid was dan voor kl eer vrij hei d. De predikanten dragen in Schotland nog het ambtsgewaad. Sinds den oorlog is er een neiging onder de jongere predikanten, die in het leger gediend hebben, 'om het ambtsgewaad af te schaffen. Een klein artikel onder het hoofd: Is Clerical Dress a Handicap? in „The Record" van Maart, vindt het streven naar afschaffing van 'het ambtsgewaad bedenkelijk.

Met eenige voorliefde wijst men er in Schotland op, dat beroemde staatslieden uit den la, atsten tijd behoorden of nog behooren tot Kerken, aangesloten bij - de Presbyteriaansche Alliantie. Men is dan ook geneigd om verband te zoeken tusschen dat systeem van k'erkregeering en genoemd verschijnsel. In een artikel onder het hoofd: de overleden President Wilson, een .goed presbyteriaan, wordt ook over het kerkelijk leven van dezen staatsman geschreven en naar voren gebracht, dat hij, die zelf in een pastorie was geboren, indien hij maar eenigszins kon, in zijn vacantie-tijd gaarne naax zijn geboorteplaats ging, om daar te rusten en dan wordt er nadrukkelijk' op gewezen, hoezeer hij dan medeleefde het kerkelijk , leven in die plaats en Zondags nimmer verzuimde met zijn familie naar kerk te gaan. Met eenigen tegenzin moet ik opmerken, dat onder de vele staatslieden, die worden opgenoemd als te behooren tot eenigo Gereformeerde Kerk wel voorkomen de namen van Mazeryk', Horthy, 'Graaf Tisza, generaal Smuts, Botha; ja, zelfs Lloyd George, omdat zijn vrouw behoort tot de Calvinistic Methodic Church, terwijl hij zelf tot de Baptisten behoort, doch dat geen enkel onzer mannen wordt genoemd. 'Geen Kuyper en Lohman, geen De Visser en Colijn, om van de andcTen maar te zwijgen. Redenen genoeg, dai wij moeten zorgen, dat men in Engeland en Schotland beter met onze toestandei%op de hoogte rake. Vroeger waren er zoovele connecties op godgeleerd terrein tusschen ons en de Engelsche godgeleerden. Die tijd is voorbij! Tot beider schade, vrees ik. Ik kan niet genoeg aanraden het boekje te lezen van Prof. Cameron. Dit zal zeker tengevolge hebben, dat wij ons niet maar voelen aangetrokken tot de kleine Free Church, maar veeleer, dat wij sterk zullen gaan sympathiseeren met deze kloeke en trouwe belijders der gereformeerde waarheid.

In de United Free Church gaat men er niet weinig groot op, dat de Engelsche Prernier Ramsay Mac Donald behoort tot haar kerkgemeenschap, gelijk' eveneens het geval was met Bon ar Law. In het voornaamste 'kerkelijk tijdschrift van deze kerkgemeenschap, de meermalen genoemde Record, staat dan ook in zijn laatste aflevering een artikel: de eerste Minister, een zoon der Kerk. Wat daarin wordt medegedeeld omtrent zijn geboorte en leven is ook bizonder sympathiek. Hij is opgevoed in de oorspronkelijke Free Church in een klein Schotsch stedeke; wel kwam hij nimmer tot de volle gemeenschap dier Kerk, doch hij heeft de connectie met haar ook nimmer verbroken. Zijne moeder bleef tot haai dood lid van deze Kerk. Het huiselijk leven van Mac Donald schijnt bizonder gelukkig te zijn geweest. Zijn vrouw was Margaret Ethel Gladstone, een dochter van een professor in de chemie en nicht van Lord Keivin. Dit huwelijk werd gezegend met zes kinderen en aandoenlijk is te lezen hoe innig de band was tusschen de schoondochter en haar eenvoudige schoonmoeder. Onder de groote mannen, die den grootsten invloed op-dezen arbeider-leidsman hebben geoefend behooren o.a. lohn Knox, de Hervormer van Schotland en Oliver ftomwell. Men verzekert, dat de complete werken van John Knox niet alleen in zijn bezit zijn, maar ookj door hem zijn gelezen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen