Des doods schuldig.

Het is Jezus' belijdenis van Zijne Godheid, waarop Hij is ter dood veroordeeld.

Over dat punt ging het niet aanstonds.

Het proces tegen den Nazarener liep eerst over andere dingen. In de nachtelijke vergadering van den Joodschen raad had men gesproken over , Iezus' discipelen. Zijne leer, het afbreken vaii den tempel, en meer dergelijke dingen. Het is alsof men zich in wijden kring om Jezus heen. bew^eegt, zoekend waar men Hem zal kunnen vatten. Maar het is alles - vruchteloos, want 'God wil niet, dat de Christus veroordeeld wordt op een onderdeel van de grooto zaak.

De kringen worden dan ook al nauwer, en, —• kennelijk onder het bestuur Gods en het bestuur van Christus zélf — komt men almeer tot het eigenlijke punt. In de morgenzitting is men er al dicht bij. Dan is de kring al zeer eng. „Zijt gij de Christus? " En nu wordt het bestuur Gods en van Christus heel duidelijk. Want nu drijft Christus zelf den kring der vragen naar het groote punt, waarop de beslissing zal vallen. Immers, Hij geeft op het: „Zijt gij de Christus? " met opzet een antwoord, dat verder reikt dan de gedane vraag,

omdat Hij den Hoogepriester een nog dieper gafuid onderzoek wil afdwingen. „Indien ik het zeg, gij zult het niet gelooven; en indien iK .ook vraag, gij zult mij niet antwoorden, of loslaten. Van nu aan zal de Zoon des menschen gezeten zijn aan de rechterhand der kracht Gods".

In dit woord stuurt Jezus zélf het verhoor naar het punt waartoe het 'komen moet. Want Hij noodzaakt den Hoogepriester nog één stap verder te gaan in zijn onderzoek, en Jezus te vragen naar Zijne Godheid. En dat het Sanhedrin Jezus' woord goed verstaan heeft, blijkt uit het geroep, dat van alle kanten loskomt. , „En zij zeiden allen: Zijt gij dan de Zoon Gods? " En dan wordt dat het prnit, door Jezus met eigen hand aangewezen, op hetwelk men Hom ter dood veroordeelt. Hier vailt Mattheus den evangelist Lukas aan. Immers, als Jezus Zijne Godheid beleden heeft: „Gij zegt, dat Jk het ben", — dan klinken de stemmen: „Hij' is des doods schuldig". Een vonnis, dat straks aan Pilatus herhaald wordt: , , Wij hebben eene wet, en naar onze wet moet hij sterven, want hij heeft zichzelven Gods Zoon gemaakt".

Met dit doodvonnis ^ - juist met dit en met geen ander • zijn wij in het hart onzer zonde.

„Gij zult als God zijn", ziedaar de gedachte, Vï^aarmede Satan den mensch verleid heeft; en deze karaktertrek blijft alle eeuwen door aan de zonde eigen. 'Hier is de diepste wortel van alle kwaad. In het middelpunt, in het hart van 'heel de wereld van ongerechtigheid en vijandschap tegen God staat de hoogmoedige waan: „zelf God zijn". En wie zichzelven leerde kennen, wie door het ontdekkend licht des Geestes geleid werd naax de wortelen van zijne zondige natuur, hij stemt dat toe.

Daarom leidt God het naar dat punt in het proces tegen Jezus, on daarom wil Jezus zélf daar uitkomen. Het uitgangspunt onzer schuld wordt het uitgangspunt van Christus' verzoenend werk. God voert den tweeden Adam tnidden in de schuld . van den eerste. Niet allerlei bijkomstigheden mogen de oorzaak worden van het doodvonnis des Middelaars, maar de kring moet al enger worden, totdat het hart van den opstand tegen God geraakt is. De kern onzer zonde grijpt samen met de kern van Jezus' doodvonnis. En, om het belang der zaak, neemt Jezus zelf de leiding van het geding over: Hij zwijgt op bijkomstigheden, maar stuurt het naar dat punt, op hetwelk' Hij spreken zal.

Daarom is Jezus' doodvonnis in zekeren zin rex; htvaardig. Ja, Hij is des doods schuldig. .Niel alleen volgens de Joodsche wet, maar volgens de Goddelijke wet in het Paradijs: , , Gij zult den dood sterven".

Hier opent zich dan het heilgeheim van Christus' lijden en sterven. Omdat gij uzelven Gode gelijk hebt willen maken, daarom moet Hij juist daarop veroordeeld worden. Omdat gij door dien onzaligen lioogmoed des doods schuldig zijt geworden, 'daarom moet over Hem het vonnis des doods vallen.

Hoe komt dan hier het onkrenkbare recht en de blinkende eere Gods uit. In dat punt, op Jietwelk lie Middelaar des doods schuldig wordt, daar zoekt God Zijn recht en Zijne eere. Daa.r staat gij geteekend, o mensch, ge teekend in uwen val en in de boosheid van uw hart. Geteekend niet maar in 'n zonde, en geteekend niet maar in vele zonden, - -maar gebrandmerkt in het hart uwer zonde. En daar lioort gij het rechtvaardig oordeel ovei u, ü, óók een zoon des menschen: „Des doods schuldig!"

Buig dan het hoofd onder dat vernietigend oordeel! Neem dat rechtvaardig doodvonnis op u! Daal af naar uwen val in het, Paradijs, en laai het punt, vsraarop Christus is Veroordeeld, het pun( worden waarop gij uzelven gaat veroordeelen, waarop gij uzelven voor uwen God gaat aanklagen: „Heere, nu ben ik des doods schuldig!"

Dan is hier het Evangelie, het Evangelie van Cüiristus' doodvonnis. Dan gaat hier de Poort dei Gerechtigheid open. Dan ligt uw schuld en uw dood op Jezus. De Heere heeft onzer aller ongerechtigheid op Hem doen aanloopen. 'Wie in den Zoon gelooft, die heeft het eeuwige leven.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen