„In degenen, die tot Mij naderen”.

Be heerlijkste plaats, is de plaats dicht God. bij

Tol God naderen — (dat '-is 't heiligste werk wat een mensch kan doen.

Maar het. heerlijkste werk is tevens het gevaarlijkste. '

Dicht bij God — daar wil God' geheiligd worden.

Zij, die met een heilig kinderrecht komen, zullen den Vader dan ook die Vadereer toebrengen, die Hij wa, a, rdig is. En het maakt onzegbaar rijk om zooi dicht bij den Vader in de hemelen te mogen vertoeven, dat we telkens bedienaren van Zijn wil •ons mogen weten. Maar welk een verantwoordelijkheid rust ler op ons: „in degenen, die tot Mij' naderen, zal ik geheiligd worden".

Aarons zonen zijn dood, aJs Mozes dit zegt. Vnnr kwam van den hemel, rechtstreeks. Göd toornde en met Zijn-machtige ha, nd vielen Nadas en Abihu. Ze hadden onheilig, vreemd vuur op; 't altaar ge-, bracht.

Aaron en zijn zonen hadden een plaats der eere; een positie hun zeker door honderden benijd. Priester te mogen zijn, in het kostelijke en kostbare kieed; vertegenwoordiger te mogen zijn van God bij 't volk en van 't volk bij' God — och, dat is op een pracht-plaats staan; en het is niet voor ieiler weggelegd.

Maar de wet Gods geldt: hoe meer eere-positie, hoe meer verantwoordelijkheid; hoe heerlijker plaats, hoe gevaarlijker plaats.' Want Gods recht eischt voldoening aan heilige eischen. En duizenden heidenen brengen dag op Öiag vreemd vuur op hetaltaar vooi-hun goden, en God zegent ze zonder ophouden; ze vieren hun offerfeesten en prijzen tou afgoden; en éénmalal brengen Aiirons zonen vreemd ^niur voor - Gods aaingezicht, en God bliksemt hen neer. Dicht bij God te leven is. tóch gevaarlijk. Ja.? 'ËSiMf

W, at hadden Nadas en Abihu gedaan? Wel, wat anders dan eigenwillrg en eigenzinnig ' ingrijpen, om het feest, dat Israël vierde, nog groofer luister bij te zetten. - Op hun tijd, haidd'en ze hun vuur bij den wierook gebracht. Hun vuur. Da, t is het vuur van eigenwilligen godsdienst. Dat is esn mooien vorm aannemen, en doen alsof ons wierookvaatje brandt, en intusschen ons eigen vuurtje stoken.

En kijk, als we nu ons vaurtje branden ea we zeggen: dat is voor een afgod', — d'an laat God in Zijn geduld den mensch geworden. Hij^ draagt en spaart ook de heidenen, wijl Hij-barmhartig is. Maar wamreer we met vreemd vaur komen en we zeggen: „kijk eens: vlak voor Gods aangezicht zijn wij Gods priesters'.', dan toomt God en Hij sti'aft, want in degenen, die tot Hem naderen zal Hij geheiligd worden. Hij' straft schijnheiligheid, waarbij wij o.ns vuur brand.en, alsof we bezig zijn tot Gods eer.

En dat is voor Gods aangezicht het gevaar. De onoprechtheid in ons offer; het vreemde vuur in onzen godsdienst; de schijnheiligheid vlak bij 't glanzen van G-ods lichtenden troon. De eigen-^illigheid onder 't volle licht van Gods wet.

En nog is die zonde nimmer ongestraft bedreven.

O, zeker, de vorm van, de straf is and'ers. Maar met verharding treft God'menigmaal, die, die doorgaan zicJizelf te verheerlijken en eigen zin i& doe-n, vlak in de tegenwooirdigheid '^ods. En 't is de vraag wat erger is: getroffen tè worden door den bliksem van Gods toorn, of , aangeraakt wordeai door de bevriezing van Zijn verhardings-oordeel.

En Goids kinderen - ook zij kennen wel de neiging om eens een eigen offer - opi eigen manier en met eigen vuur God te J)rengen. En ze weten tevens, hoc dan God hen laat merken: Ik wil geheiligd worde n in die, die to't Mij naderen.

Zal het leven van Gods kind licht wezen, dan heeft het steeds alle eigai viuir, alle eigeai licht, alle eigen offermethode los te la, ten, om te zoeken, om te vinden, dan ook zeker, het licht en het leven bij hun God, to> t Wien te iiaderen toch ook weer het eenige en eeuwige leven is.

En blijft dat dan geen gevaarlijke plaats? Zooi dicht bij God? Zoo met d'en naam van God op de lippen midden in de wereld, en zóó, met de wereld in het hart, vlak bij Gods troon?

Ja, dat i s een gevaarlijke plaats.

En toch het is er veilig....

Indien we maax met eerbied dien naam des Vaders noiemen. Indien we maar oio-tmoedig Hem . aanroepen, die geheiligd wil worden ...

Want als we Hem aanroef en in Zijn gunst, dan hoort' Hij. Omdat wè Hem dam aanroepen, in dien ander, die het gevaiar vaii het naderen toit God, als «en schuldige, ' als één, - idie. ingin_g ..in, onzen staa, t, heeft gedragen. ; |M*iv& J> ; 'ï: rSA

Jezus Christus heeft opgeVaiigën de' dooidelijke slagen, die ons moiesten treffen. En als we naderen in Hem oi dan zijn voor Hém de wonden, voor Hém de vuurbrand vati Gods toorn....

we blikken omhoog in het Vader­ toorn.... En wij oog Gods.

Maar dan is er ook bij ons geen vree m d vuur.

Maar het vuur des Geestes.

Wederbarende genadewerking dooT Gods Geest in ons hart.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen