KERKELIJK LEVEN.

-^ Pro en contra de verbeterfle BUbelvertalinö.

Reeds vroeger konstateerden wij, dat het besluit van de Generale Synode inzake de verbeterde bijbelvertaling zich niet de algenieene sympathie van onze kerkelijke pers kon verwerven.

Sinds dien hebben nog anderen zich uitgespïok'en.

Ds Broekstra uitte zich in de „Leidsche ICerkbode" aldus:

Prof. Hepp toornt legen dit besluit en niet 't minst tegen de argumenten voor dit besluit aangevoerd. Ik geloof dat de toorn billijk ontstoken is. Of wat dunkt u b.v. van een argument als dit: „dat ons Gereformeerde volk met alle zielevezelen gehecht is aan de Statenvertaling"? Als hier niet geschermd wordt met een verderfelijk conservatisme, dat met alle macht bestreden moet worden, dan weet ik 't niet. Ik vrees echter, dat hier nog wat anders achter schuilt, n.l. vrees voor afbrokkeling. En nu ben ik ook een vijand van 't bevorderen van eenige scheuring, maar niet als 't voorkomen 15? daarvan schadelijk is voor 't welzijn der Kerken en haar leven. Daarbij komt, dat door een nieuwe bijbelvertaling, mits van mannen, die bij ons volk vertrouwen hebben, een dergelijke afbrokkeling of zelfs sclieuring niet zulk een vaart zal loopen. Ons Gereformeerde volk h-eeft den Bijbel veel te lief om niet verheugd te zijn met een meer juiste vertaling. Wie met dat volk een weinig medeleeft, kan 't telkens hooren, wanneer de dominé. opmerkt, dat de grondtekst iets anders bedoelt, dan in onze Statenvertaling te lezen is: ja, als de grondtekst dat zegt, dan moet ik zwijgen. Te betreuren is 't echter, dat ons volk dit dan maar moet aannemen op 't gezag van den predikant, 't Zou uit den aard der zaak veel beter zijn, dat ook op anderen grond iets dergelijks kon worden gezegd. Ons Gereformeerde volk heeft den Bijbel lief en, sommige elementen uitgezonderd, stelt 't er prijs op de waarheid Gods zoo zuiver mogelijk te hooren en te bezitten.

Natuurlijk zal met een verbeterde Statenoverzetting wel eenige moeite ontstaan, maar die prijs is 't waard dit er voor over te hebben en ik ben overtuigd, dat do kern van ons volk dankbaar de vruchten van Gereformeerde wetenschap in dit opzicht zal plukken, 't Staat öok bij mij vast, dat de kwestie niet van de baan is, en ik durf haast veronderstellen, dat ons Gereformeerde volk zelf steeds meer om deze ernstige maar ook veel beteekenende werkzaamheid zal gaan roepen.

In de „Gereformeerde Kerkbode" van Rotterdam schreef Ds Meijster er esn drietal artikelen over. Het laatste eindigt:

De tien jaren tusschen de Synoden van Rotterdam en die van Groningen verloopen, zijn metterdaad vette jaren geweest voor den oogst der gereforpieerde exegese.

Wie denkt niet met dankbaarheid aan de Korte Verklaring der Heilige Schrift met nieuwe vertaling, bewerkt door de Proff. Aalders, Van Gelderen, Greydanus. Grosheide, Noordtzij, Ridderbos en andere gereformeerde theologen, waarvan nu reeds 14 deeltjes verschenen zijn en dat een ware goudmijn is voor allen die de Schriften naar de .meening des H. Geestes verstaan willen.

Naast deze meer populair gehouden uitgave staat de Commentaar op het Nieuwe Testament, aangevangen door Dr Greydanus en Dr Grosheide, uitsluitend voor vakmenschen geschreven, maar door deze dan ook hoogelijk gewaardeerd.

Over hoevele duistere gedeelten van den heiligen tekst is nu reeds verrassend licht opgegaan en hoe menige hinkende vertaling werd vervangen door eene die op rechte voeten gaat.

Daarom was de verwachting niet ongegrond, dat de Synode van Groningen met de vruchten van deze studiën, zij het met bedachtzame voorzichtigheid, haar winst zou doen en althans deputaten benoemen zou om over de gewichtige aangelegenheid eener gerestaureerde vertaling van advies He dienen, gegevens te verzamelen, voorarbeid te verrichten en te ? orgen dat een juiste en duidelijke vertaling des Bijbels geen uur langer behoefde uit te blijven dan absoluut noodzakelijk was.

Deze verwachting is echter niet vervuld.

Een voorstel dienaangaande werd verworpen.

- Deputaten werden niet benoemd.

Heel de zaak der Bijbelvertaling bleef in de lucht hangen.

De beweegredenen tot dit besluit kan men respecteeren, maar 'ze te approbeeren, valt niet ieder even licht

Op dit gebied ligt er voor onze Kerken een groote roeping en zij moeten toonen dat voorzichtigheid en goed conservatisme gepaard kunnen gaan met krachtige activiteit in het doortrekken der Gereformeerde lijnen.

Want de Majesteit van het Woord Gods eischt van ons trouwe dienstbaarheid tot het werk der vertaling, opdat het volk het , , geklank des Konings" kenne en begrijpe.

Er mogen dan gewichtige redenen geweest zijn om den termijn voor particulieren voorarbeid weder te verlengen, toch mag de wensdh niet onderdrukt, dat de eerstkomende Synode dezen reformatorischen arbeid der Bijbelvertaling zelf met kracht ter hand neme.

Het leven des geloofs, het welzijn der Kerk, de eer der gereformeerde wetenschap zijn daar nauw mee gemoeid.

Maar bovenal de glorie van onzen God; want Hij wordt verheerlijkt in allen arbeid die dienstbaar is om Zijn Woord in zuiverheid en gaafheid uit te dragen in de wereld.

Deze stemmen geven geen onzeker geluid.

De ideeën inzake een verbetsrde bijbelvertaling winnen veld.

Toch zal er in de komende jaren in broederlijken zin nog sterk voor gestreden moeten worden.

Tegenstand openbaarde zich uitdrukkelijk in „Het Ouderlingenblad".

Wij behoeven. dit contra-artikel hier niet weer te geven.

Onze Pers-sehouwer deed dit reeds in het nummer van 16 December van ons blad.

Ons groote bezwaar tegen, dat artikel is, dat de hooggeachte schrijver' de zaak te veel beziet van de zijde van hen, die aan de „Korte Verklaring", welke bij Kok verschijnt, medewerken, maar niet peilt de sterke behoiefte, welke onder ons •'Gereformeerden, aan een verbeterde bijbelvertaling bestaat.

Over die behoefte hebben wij in „De Reformatie" in den breede geschreven.

Maar in het bewuste artikel wordt geen enkel argument daartegen ingebracht.

Over de behoefte wordt gezwegen.

zoek: laat ons met rustl

Daarin kunnen wij echter niet rusten.

Hoe gaarne wij ook met bedoeld verlangen rekening houden en hoezeer wij ook in alle oprechtheid den arbeid aan de , , Korte Verklaring" besteed den hoQgsten lof willen toekennen, d e a^^lv der tijden, de nood der kerk, mag onsSï^S doof vinden. Mfe*-«.*: > «!^!< ...< #te.*A,

Zeer tot ons leedwezen rept de schrij'^^g^jiit verband van d o o r d r ij v e n. " '• '• "'

Daarmee doet hij de voorstanders van een verbeterde bijbelvertaling ten eenanmale onrecht.

Hij miskent hun bedoeling.

El' is bij hen geen sprake van drijv.en.

M a ar van een gedreven w oi r d e n; gjS§|S^; Juist omdat zij bezorgd zijn voor hef''"Woord Gods; juist omdat zij wenschen, dat de onzekerheiid, welke er nu hij een groot deel van ons vOlk bestaat omtrent de vertahng van den bijbel, worde weggenomen, juist omdat zij ineenen, dat de gemeente in haar conscienlie geen dag langer dan noodig is, mag worden gebonden aan een vertaling, waarvan iedereen toestemt, dat er ve|l^^| breken aan haar kleven, welke voor een belangrijk deel weg te nemen zijn; juist omdat zij gedreven worden door het ideaal, dat de gelo'jvige h; > t Woord van zijn God zoo zuiver mogelijk zal v^erstaan, ijveren zij en hun ijver mag, naar ik meen, genoemd worden een ijver voor liet huis Gods.

^^^'^^ "in­ '^^^Ik < ^^%MMiÈM^0^> ^^§^^^ staande. ïsas^Sr^^p^^^^ï^^

De zaak is nog niet rijp, argumenteert de' schrijver. Over drie jaar oiok nog niet, vervolgt hij. Wanneer dan wel? - Hij antwoordt: wellicht over 25 jaar. Misschien iets eer. Mogelijk iets later.

Dat is het juist, wat wij van uitstel - vreesden.

Dat is voor ons het schrikbeeld. - ^^^^^Ê;

Wij nemin, AkTëöïa»Ö£®ei, wbi^geinidM 25 ]aar. . . - . "

Men stelle zich de zaak goed voor oogen.

Over 25 jaar hebben zoo goed als allen, die thans aan de , , Korte Verklaring" arbeiden, indien onze God hen spaart — wat wij Vurig hopen .-7den leeftijd der sterken oversohreden. ••-.s^^-

En nu is het een door ieder waar te nemen, fevtj dat het slechts zelden voorkomt, dat iemand, die de 70 gepasseerd is nog vitaliteit genoeg bezit om een inspannend werk als ongetwijfeld een bij; belvertaling is, ter hand te nemen. . , . ^,

Indien wij de werkelijkheid durven aanvaard; en zal het er aldus voorstaan: de meesten zullen dit werk aan jeugdiger krachten moeten overlaten.

Hoe zullen die jeugdige krachten zijn?

Van evenveel eerbied vervuld voor de onfeilbaarheid der Heilige Schrift als de maimêngvan thans? ; ^^^ij .-

Wij hopen.

Wantrouwen in het jongere geslacht beheersclit ons niet. 3ïS; *^'H •

Maar zekerheid hebben we toch ook niet. Wij weten niet, wat God met onze kerken vóór heeft".

Daarom doet vooruitstrevendheid ons den voorzichtigen weg bewandelen. .

Wij nemen het zekere voor het onzekere.

Wij weten wat wij hebben, maac.: ^i, g^.wat wij krijgen. , - ..'

Reeds nu vragen wij ons dikwijls af: verkeeren onze kerken niet in herfstgetij ? En .zal hierop niet een winter volgen? Zullen wij dan tegen den winter niet zooveel mogelijk opzamelen, opdat ook het geslacht, dat na ons komt, ervan kan leven?

Vijfentwintig jaren! Dat is niet de eenheid, waar mee wij ons persooiil: kunnen meten.

Ook in deze zij het onze bede: leer ons onze dagen tellen.

De dag gelde voor ons als eenheid.

Misschien zal men tegenwerpen: gesteld eens, dat er over vijfentwintig jaar een andere geest onze kerken is binnengetrokken, blijft het dan niet hetzelfde of alleen de voorarbeid gereed is .ot dat er reeds een verbeterde vertaling in gebruik is ?

Zullen zij, die na ons komen, in dat geval zioh niet van beide afkeeren?

Niet wij behoeven daarop te antwoorden, de historie doet het voor ons.

Wat door de kerk is tolt stand gebracht ot aanvaard, heeft een langer leven dan wat door

iiartikvilieren, al zijn zij nog zoo rteskuiidig, is nagelaten.

Onze Statenvertaling bewijst dat niet alleen, maar ook Lnthers vertaling in Duitschland en-de King James in Engeland.

Welke onschriftuurlijke theorieën ook de kerklen verscheurden, die verschillende vertalingen bleven staan als roepende getuigen: .'Vlzoo zegt de H? ere der heirscharen.

Zeis de liturgische geschriften liet men ooJi in de periode van schriftelijk verval langen tijd onaangetast. Mogelijk heb rk al eens geschreven, maar laat mij het hier mogen herhalen: toen ik jaren '. geleden de Saint Pierre in 'Geneve, de tóerk \'an ('alvijn, bezccht. en daar des Zondagsmorgens de godsdienstoefening bijwoonde, werd ik zeer ontsticht door de modernistiscihe preek', maar van de üude formuliergebeden ging ware stichting uit. AVeiken bederfwerenden invlced. die oude tormulietéh, met name ook die va||j|tlÊoHimon Prayer Book, in tijden van doodschhéid hebben geoefend, kan geen mensch berekenen, maar op den dag, dat de boeken worden geopend, zal het oms worden verklaard.

Daarom, nu de kerk nog trouw is, aan Schrift ea Belijdenis., behoort zulk een «^|)& |«? Tde bijWelvertaling te worden bezorgd.

Het kon anders eens te Iaat zijnl

En hoe zouden wij dit k'unnen verantwoorden? Laat ons dit dan oj> den. voorgrond stellen: et miOet., «Bf5& S; .i»ö^€SSf^%:

Daarna komt onmiddellijk' de vraag amfd^s^f^e: kan het ook? , . , ' "• ", '

Waarlijk, het'; ^^iSoch wel de moeite waard geweest, dat de Synode daarnaar een onderzoek had, doen instellen. Dit zou heuscih geen verloren tijd zijn geweest, gelijk de schrijver van het artikel in , , Het Ouderlingenblad" meent, maar een voldoen aan een heilige verplichting. Als iets moet hebben' wij er ons immers rekenschap van te geven of het'^teö!, ; . "Wij mogen ons daarvan, maken. •••*»'•; -^^ M^

Kn zonder nu hier te doen wat der Synode is, verstouten wij ons hiei, js, |ot, , i|ie uitspraak: het moet kunnen. - -^S^^J

De 'inöd-^^lpten hebben' r©èais'|^M%i'öuwe vertaling: de 'Leidsche, waarin het gehèéïé'Nieuwe Testament is bewerkt door één man, die nog, niet eens Nieuw-Testamenticti^^^^: professie J^^gE. wijlen prof. Dr H. Oo^rt. '' " ' '

De ethisch en hebben hun nieuwe vertaling, welke wel als korte vertaling is begonnen, maar waarin toch het Nieuwe Testament zoo goed als onverkort is opgenomen en ook dóór één man bezorgd, prof. Dr A. M. Brouwer.

De zoogenaamde D ar b i s t en hebben hun nieuwe vertaling, althans die van het Nieuwe Testament.

Als die richtingen het kunneii, waarom kunnen wij dan niel? llfci^p'^

Zeker, waar het ons om een k e r k e 1 ij k g ©-ijkte vertaling te doen is, zal hgt bij-ons wat langer duren.-. 'fWii^^pIR-

. Aan herzieners moet tijd'warden gegund.

• Maar al rekenen wij er dit ook bij, dan zouden \vij toch binnen, een afzienbaren tijd een verbeterde vertaling 'kunnen bezitten.

Waarom moeten wij juist , kom en? achteraan-

Voorarbeid is noodzakelijk.

Maar men lean den voorarbeid ook overdrijven.

En wij gelooven dat dit thans geschiedt.

Een vertaling is in zekeren zin ook een verklaring, maar het is niet noodig, dat die verklaring eerst wordt uitgewerkt vóór dat men aan de eigenlijke vertaling begint.

Dat hebben onze Statenrertalers ook' niet gedaan. Zij bepaalden zich tot kantteekeningen bij den tekst. .

Ifpèfi'i verbeterde vertaling met nieuwe kantteekeningen zou ook reeds een oplossing biedan. .

En dat is waarlijk niet de eenige.

Men kan nog andere ^wegen inslaan.

Daarbij mag het niet voorgesteld alsof de „Korte Verklaring" alleen voorarbeid levert. Indertijd rekenden wij daartoe ook de breedere „'Verklaring", welke bij van Bottenburg verschijnt, eenige dissertaties, eenige deeltjes van „Tekst en Uitleg", welke door Gereformeerde, al is het dan niet door •merkelijke Gereformeerde schrijvers, zijn beweikt.

Tellen wij dat alles bij elkaar, dan wordt de hoe-^'eelheid voorarbeid nog respektabeler.

En dan nog iets.

Voor den eventueelen vertalingsarbeid behoeven niet 'uitsluitend zij te worden gekozen, die gepromoveerd zijn op een exegetisch onderwerp.

Wij beschikken nog wel over andere krachten, die zicli in korten tijd op de hoogte kimnon stellen van de nieuwste eischen en vondsten der exegetisclie wetenschappen.

Het lijkt ons niet zoo onmogelijk, dat, zoo hiervoor een kader wordt gevormd, zelfs de Korte Verklaring geen noemenswaardige vertraging behoeft te ondervinden.

^taar dan z.'> a natuurlijk moeten worden afgezien van het medewerken' aan den „nationalen bijbel", welke naar onze overtuiging in den nood onzer kerk onmogelijk kan voorzien.

Hiermee hoop ik alle bezwaren, welke in het contra-artikel tegen bespoediging van een verbeterde vertaling zijn ingebracht, te hebben weggenomeai.

Omdat wij zulk een vertaling een eerste reformatorischen eisch achten, kunnen wij er niet van zwijgen en stellen, wij de ontwikkeling van onze bezwaren tegen Prof. Visschers Paradijsprohleem. nog voor één week uit.

De vertaling is een zuiver bouwende arbeid, , die ons vóór alles ter harte gaat. i? ; .|ÏRl3^^|*> ff

Zou er wellicht tusschen uitgesprofe'en vóór-en tegenstanders van een onderzoek naar de noodzakelijkheid van een spoedig bezoirgde verbeterde vertaling niet eens een samenspreking kunnen plaats hebben?

plaats hebben? Het tegen elkander schrijven, wat licht iets onaangenaams kan hebben zonder'dat dit in de verste verte bedoeld is, zou daardoor worden voorkomen.

-s A slip of the memory.

In onze Synode-indrukkeii van de vorige waek sloop een vergissing in. Uit onze korte aanteekeningen; 'konden wij op dat piunt onzen destijds ontvangen indruk momenteel niet geheel rekonstraëéren. Nu echter is hij uit hét onderbewuste weer naar boven gekomen, ; .

- Het betreft het punf^^^^P^^Mr^^jJj& Stf^^tellén". 'Wat .daaromtrent geschreven werd, woirdt geheel gehandhaafd, behoudens één .ahnea.

Die geldt den 'datum 192^' , , ' y.

Dien datum achten .-wij niét juist.. Maar om een andere reden dan daar werd opgegeven.

Waarom, zoo werd er ter Synode gevraagd, moet hef besluit dat aan hen, die praepüratoir examen hebben afgelegd, slechts voor één jaar bevoegdheid tot proponeeren zal worden, verleenl^^^gfj^at die termijn voor hen, die thans reeds proponeeren, geacht wordf met 1 Oötoher 1928 versti'eken te zijn, alle candidaten tot den Heiligen Dienst op één plan stellen?

Die vraag was volkomen gewettigd.

Het antwoord daarop was evenwel voor ons onverstaanbaar.

Maar ons dunkt, dat ook hier meer had moeten worden gespecialiseerd. 'i*? s*sï;

Er zrjn candidaten, die reeds jaar m jaar uit proponeeren.

Zij mogen tot denzelfden datum daarmee doorgaan als anderen, die even vóór het nemen van het besluit praeparatoir hadden gedaan.

Daarin ligt wel iets onregelmatigs.

Grooter nog wordt dit regelmatige, wanneer men overweegt, dat zij, die, laat ons zeggen, op 1 September 1927 praeparatoir examen aflegden, slechts tot 1 September 1928 zonder nadere goedkeuring mogen proponeeren en zij, die vóór 25 Augustus 1927 de bevoegdheid om te propioneeren ontvingen, mogen wachten tot 1 October 1928.

Beter ware het geweest, indien de bepaling luidde, dat zij, die bij het verschijnen der Acta een jaar of langer hebben geproponeerd, zioh tot de eerstvolgende classiciale vergadering desgewenscht kunnen wenden, oiin-gverlenging aan te vragen. jias-.^sfe;

Tntusschen is dit niet van zóó groot gewicht, dat wij er een ernstig bezwaar van maken.

Wel mag in het algemeen de wensch uitgesproken, dat men ook bij zulke dingen tot in onderdeelen secuur zij,

Het rechtsgevoel is bij Nederlanders sterk ontwikkeld.

IJcht wordt hier door betr.oik'kenen eenig pnrecht m gevoeld. .ï^v'sjS-ifesEè^? .

Tegengesproken kan dit niet.

Maar wij verwachten, dat zij* dit met geduld en lijdzaamheid zullen dragen.

Hiermee hebben wij onze vergissing hersteld.

Niet onwaarschijnlijk zullen wij tegen het eind dezer week om onze slip of the memory op onze vingers worden getikt.

Wij zullen dit gaarne als zah voor onze vingers beschouwen.

Maar zouden de tikkers ook ZO'O vriendelijk willen zijn onze korrektie aan hun lezers over te brengen?

Tevoren reeds onzen dank'!

-s Verbetering.

Geen enkel boek, geen enkel blad verschijnt er nu eenmaal zonder druk-of dergelijke fout.

Wij' meenen overeenkomstig den wensch onzer lezers te ha, ndelen, wanneer wij de enkele fouten, welke in onze stukken aan de korrekltie ontsnappen, niet in volgende nummers vermelden.

Zij zouden dit allicht vrij vervelend vinden. Eén verbetering moet ik' echter nu aarihrengen, omdat de fout misschien storend is. , > 4Ss!t> ":

In plaats van „portret" leze men , .protest" van Ds Velders.

HEPP.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen