Persstemmen.

De Bolsjevistische Pers over de „Evangelische Secten".

In ons vorig nummer citeerden we een artikel uit „De Nederlander" over de atheïstische propaganda in Rusland.

De schrijfster, Mevrouw E. Barth—van Marie had de vriendelijkheid ons het onderstaande toe te zenden. Gaarne leenen we daaraan plaats. Het is vertaald uit het tijdschrift „Dein Reich Komme".

De Bond van Atheïsten geeft in een der laatste nummers van het lijdschrift „Anti-Religie", een „Overzicht over het religieuse front", waartegen zij 'te kampen hebben. Wij ontleenen er het volgende aan:

„De Zuid-Russisiche Unie van Baptisten laat predikers uit alle mogelijke groote steden van het land komen, om voor ze te spreken en is daarmee niefj tevreden. Ze laat zelfs menschen uit het buitenland komen, z.g. specialiteiten in het ingenieursvak of andere geleerdheid, om onze theorieën van Marx en Lenin te weerleggen.

Dikwijls koant het voor, dat heeUioofden uit onzen Bond van Atheïsten, zonder zich ernstig voor ie bereiden en zonder vast in het zadel te zitten, ingaan op de uitdagingen der Evangelischen en Baptisten^ om zich met hen in een dispuut te wagen over religie. Geen wonder, dat ze dan geheel verslagen worden, zooals "het in verscheiden plaatsien in het Dongebied gebeurd is."

„In vele dorpen arbeiden de Evangelische gemeenten met hoogen druk. Men organiseert „gezellige avonden" voor de jeugd, die altijd met een bijbelbespreking en gebed eindigen."

„In het ziekenhuis te Tsch. is de geneesheer-directeur een Baptist. Alle helpers en helpsters dier inrichting leeren lezen en schrijven, niet naar de wettelijk voorgeschreven bolsjewistische grammaire, maar naar den bijbel en de geschriften der seoten en hun kennis ttiogen ze uu practisdi oefenen in gesprekken met de zieken over de redding hunner ziel."

„In G. staat de kerkzaal op de markt vlak naast de club der arbeiders. De laatsten hebben een loudspeaker, die alleen maar kraakt en jammerlijke geluiden uitstoot. Uit bet gebouw der Evangelischen klinkt daarentegen een welluidend vierstemmig gezang. Natuurlijk schimpen de boeren op die krakende radio en stormen ze naar de kerkzaal om naar het mooie gezang te luisteren. Maar na ieder lied wordt •er een toespraak gehouden en .de predikers pntwikkelen een ongelooflijke tennis bij de beoordeelinjg van politieke vraagstukken."

„In een mijnstreek bad men eene Christelijke jeugdvereeniging opgericht. Januari 1926 waren er in deze streek 53 georganiseerde gemeenten met 6043 leden. Na anderhalf jaar waren er al 84 gemeenten met 8567 leden. Men ziet het —; de secten nemen zeer toe."

„De Protestanten uit het gouvernement T. spannen al .hun krachten in, om de aanhangers dei^ Atheïsten in discrediet te brengen, als zedelooze menschen, die den ondergang van het land bewerken."

„De Adventisten in het dorp W. bij Moskou richten hunne aanvallen vooral op de jeugd. Daarvoor organiseeren zij muziekavonden met zangkoren en opvoeringen en letterkundige voordrachten mêi een religieus karakter. De arbeiders stroomen van alle kanten toe."

„In de streek P. hebben de Evangelischen nu al zeven vergaderzalen en in het nabijgelegen bosch ©en groot herstellingsoord. Vorder hebben ze coöperatieve organisaties en landbouwkundige vereenigingen. Het is vooral heel moeilijk anti-religieuse propaganda te maken onder de vrouwen uit deze profcestantsche secten, want deze zijn hevig aangestoken 'door religieus fanatisme."

Dit is een klein beeld, gezien in het licht van de tegenstanders van het Christendom. Geve God, dat zij nog zeer veel reden tot Idagen mogen hebben!

DQ maamen, die heden Rusla.nds lot in handen hebbon, leven in een wereld die volkomen gescheiden is van de geloovige christenheid. Het mag ons niet weerhouden te waardoeren wat er goeds bij hen is. En dat is de oprechtheid, waarmee zij niet zelden critiek uitoefenen op hun eigen systeem en zijne gevolg3n.

Zoo heeft de volksconunissaris voor Onderwijs, naar luid van communistische dagbladen, kort geleden in een voordracht te Leningrad, verrassend scherpe woorden van critiek gesproken ov^er het schoolwezen en de opvoeding der jeugd. Hij verklaarde, dat de vele klachten, die hij kreeg uit arbeiderskringen rechtvaardig waren, want de opvoedkunde in de Sovjetscholen was „beneden alle critiek".

Daar de school alleen op het aanbrengen van kennis was gericht, werd de eigenlijke opvoeding der kinderen zoodanig verwaarloosd, dat de ergste zedelijke verwildering binnensloop. De spreker gaf groeten afkeer te kennen tegen de ruwe, zedolooee manieren van de mannelijke jeugd tegenover het vrouwelijk geslacht, zooal.i deze in do hoogere klassen der sdiolen en vooral aan de hoogescholen gangbaar werden. Met bittere woorden geeselde hij „de kannibalendaas der ruwheid", waar met alle Icracht een eind aan moest gemaakt worden.

Het ging hier niet om strafmaatregelen of om „ijzeren discipline" zooals vele onderwijzers weer wenschten, maar om echten opvoedkundigen arbeid, die de kinderen tol zelftucht en tot erkenning van de waarde van zeifbeheersching moest leiden.

Is mot deze enkele woorden de onzinnigheid van dit geheele opvoedingssysteem niet duidelijk gekenmerkt? Eerst hitst men de jeugd op tegen alle autoriteit, voedt ze systematisch op tot oneerbiedighoid jegens God en menschen, bestraft onderwijzers en ouders die opvoedend willen ingrijpen, stelt premies op vrije liefde en hare gevolgen — en ten slotte verwondert man zich over den ontzettenden oogst, die er uit dit zaad ontkiemt.

Arm Rusland en vooral arme kinderen, die dilcwijls onschuldig het slaclitoffer worden van dit goddeloos en zedeloos systeem! Voelen wij niet den heiligen plicht dagelijks voor Gods genadetroon te treden, opdat de zondvloed van verderf worde tegengehouden?

Wat er heden op godsdienstig gebied onder het Ru, Esische volk leeft en gebeurt, kan men alleen op waarde scliatten, wanneer men in bet oog houdt, dat de Grieksch-orthodoxe kerk eeuwenlang, de alles boheerschende staatskerk geweest is.

En nu komt do groote vraag: kan men in deze Russisch-orthodoxe kerk in waarheid een werktuig zien, dat Gods rijk opbouwt?

Ik weet dat er zesr velen zijn, die hierop een posiliel antwoord geven. Naar hun opvatting zien zij daar zeer veel geestelijke schoonheid, diepe goddelijke mysteriën en rijke symbolen.

Zeer weinigen bereiken deze hoogten echter; de mcesten beschouwo}! den godsdienst slechts uit filosofisch en aesthetisch oogpunt. Er zijn geestelijk ingestelde orthodoxen, voor wie ik den diepsten eerbied heb, waarlijk wedergeboren christenen, maar zij behooren tot de grootste uitzonderingen.

Onder de groote massa millioencn menschen, die zich Russisch orthodox noemen, hoeft het Licht van Jezus Christus nauwelijks geschenen en is de boodschap van den levenden Christus nog niet gehoord. Van hen geldt nog: „Wat uit het vleesch geboren is, dat is vleesch". De geestelijkheid is dom en in diep verval. Toen 4 of 5 jaar geleden de oommunistischo jeugd hun vijandschap vooral tegen de kerk begon uit te spelen, is er o.a. het volgende treurige feit voorgevallen in het gouvernement van Moskou :

't Was Pasohen en het Russische volk vierde dit feest weer op de oude manier. De priester trok met het kruis on wierookvat langs de huizen. Eenige afgevaardigden van een jeugdvereeniging gingen naar hem toe, om hem te vragen een godsdienstoefening in htm clubgebonw te houden. Dat heeft hij gedaan. Daarna heeft' men hem drank gegeven en dronken gemaalvt tot hij omviel. Onder groote hilariteit heeft de Jeugd hem onder een bank gelogd en hem' kruis en wierookvat afhandig gemaakt. Zulke gebeurtenissen zijn kenschetsend voor den toestand der geestelijkheid.

Wat helpt — bij zulke toestanden — nu het booge filosofische, aesthetisobe en mystieke standpunt der Grieksch—Orthodoxe Kerk? Moeten wij nu maar verder filosofeeren of den nood onder de oogen zien, alle krachten inspannen en God bidden om de waarheid van het Evangelie te brengen onder het Russische volk?

Wij zijn dankbaar, dat wü de wondervolle vertaling van den bijbel in onze Russische taal bezitten en mei dit boek in de hand trekken honderden, ja duizenden broeders predikend door de steppen van Rusland. Ten-j gevolge van deze prediking zijn wij getuigen van de wonderbare, geweldige opwekkingsbeweging in deze jaren. Zware golven zijn over gansch Rusland gegaan, het ging tot de uitersten, ook in onze gemeenten. Men wilde de demonen verdrijven. Hiertoe werkte ook in Pinksterbeweging mee, die maar teksten, zoo los uit de Schrift nam en verkondigde dat men kranken op wonderbare wijze moest genezen, in vreemde talen moest spreken, zooals op het eerste Pinksterfeest en de duivelen moest uitwerpen. Niet alleen nieuw gestichte gemeenten, maar zelfs onder onze oude beproefde gemeenten waren er die door deze strooming werden meegesleurd. Vooral het uitwerpen van demonen nam zulke vormen aan, dat de ongelooflijkste dingen gebeurden.

Zoo beeft een van deze, in extase verkeerende duivelbezweerders bet volgende gedaan:

Men bracht bem een schreeuwende zieke vrouw, die om zich been sloeg en geheel buiten zichzelf was. Hij zei: „In den naam des Heeren gebied ik den duivel uit u te varen!" Toen ze echter bleef slaaii en schreeuwen, liet hij water balen en beval dat men bet haar in den mond zou gieten. Toen dat ook niets hielp, liet hij a.sch balen en beval haar dat in den mond te stoppen.

Toen ze de tanden op elkaar klemde, trachtte liij haar den mond met een breekijzer te openen en als er toen niet verstandige menschen gekomen waren, die ingegrepen badden, was deze vrouw waarschijnlijk oen slachtoffer geworden van dien dweper. De menschen die er om been stonden waren vol geestdrift en verrukking over alles wat er gebeurde!

Net zoo ging het met het spreken in vreemde talen, In 1925 bezocht ik een, dorp, waar een 25-tal mensolien waren, die in tongentaai spraken. Het was eenvoudi, ? vreeselijk om aan te booren. Ik moest mezelf geweldig bebeersoben en voortdurend tot God bidden mij te helpen om rustig te blijven bij wat er om mij been gebeurde. Het was onbeschrijfelijk dit hysterische geschreeuw aan te booren.

Hieruit kan men zien, door welke vreeselijke geestesstroomingen Rusland is been gegaan. Wij kennen soortgelijke perioden uit de Middeleeuwen. Ook Ru, sland beeft in deze korte jaren dit alles moeten doormaken. Goddank duurde deze periode maar kont en sedert het einde van 1926 zijn onze gemeenten weer nuchter en gaat de arbeid daar op de rechte wijze vooruit.

Ook m geestelijk opzicht hebben vvij veel vreugde, daar bet zeer merkbaar is, dat zeer velen tot oprechte bekeering komen en in persoonlijke gemeenschap met Christus beginnen te leven.

Hoe groot en beerlijk is bet mysterie der genade, wanneer een mensob opnieuw-geboren wordt!

Ik hoop, dat deze berichten uwe liefde tot ons volk en land zullen sterken en aanwakkeren en u zullen dringen tot een vurig gebed voor hetgeen God bezig is in Rusland te doen.

Vinde deze oproep tot gebed ook onder ons gehoor.

Psalm 90 van Totius.

Naar wij vernamen werd de berijming van den eersten psalm door Totius door sommigen met genot gelezen.

Waar die perzik naar meer smaakte, bieden we bier nog een andere aan.

1 U was, o Heer, yan-af 'die vroegste jare vir ons 'n sterkte en skuilplek in 'gevare Voordat jdie rotsgebergtes was gehore, die aarde uit niet geroep was, lank tevore — is U, o Heer, dieselfde God van mag, onwankelbaar in wese en in krag.

Hoe nietig is die mens by ü, o Heer, nie! 'n Handvol stof; ü blaas en — by's nie meer nie! Die korte draad van sy geswinde dae, dit hang net aan u woord, u welbehae. Want in u oog is duisend jare, o Heer, 'n enkle dag, 'n nagwaa'k en niks meer. . 2.

Ja weggespoel is bul. Die onweerstrome die voer hul weg; hul lewe is slaap en drome! Die more vroeg, dan staan bul soos 'n kruidjie wat opvaarts dryf 'n fris en tenger spruitjie. Maar sawens al, dan word hul weggesny; dan droog 'hul weg, en dis met hul verby.

U toorn brand neer op ons, daar's geen verkwikking en kom die nag, - dan is daar , weer verskrikking. Ons sondes, ook uit dae lank vervloë, Ons misdaad, nog bedek voor mense-oë, staan naak en klaar, o God, voor u gesig wat die geheim ontsluier met u lig. 4.

5. So gaan u gramskap met ons deur' die lewe — die skaduwee wat swart oor ons bly swewe; ons lewenstyd onder die 'mensgeslagte, ns jare bring ons - deur soos 'n gedagte. Die sterkste klim ten hoogste tot die top van sewentig of tagtig jare op.

6. En ag, wat is dit as dit klaar gebloei bet? — ie ydle pronk van wat ons net vermoei 'bet! ul gaan so gou verby, ons lewensdae — 'n voel voortgedryf 'op onweersvlae ie ken u toorn in al sy woede en krag, ie ken-u gramskap met' 'n regte ontsag?

Maar wie kan leef met somber voort te klae? . Leer .ons dan só. te tel ons lewensdae,

dat wysheid ons kan voortlei in ons gange, ons hart kan vul met dankbre lofgesange. Hoelank, o Heer? .... Ons dae gaan verby! Keer tot ons weer, betoon ons medely.

As in u oog ons lyde eenmaal genoeg is — verkwik ons in die more as dit nog vroeg is; ag, skenk ons gou die blyk van wettehae, dan sal ons bly wees al ons lewensdae. Veerbly ons hart, soos U ons het bedroef, en jare aaneen getug het en beproef.

Laat uit ons straal u werk wat nooit kan wyk nie! ü heerlikbeid — laat nooit meer van ons kinders wyk nie! U lieflikheid — laat dit weer aansweef oor ons! En. Heer, ook in ons laaste bee verhoor ons: Bevestig by die onguns van die tyd, bevestig tog u werk in ewigheid.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen