Lastdragers.

Hier is weer een van'die bekende uitspraken van het Woord des Heeren, die we van jongsaan hebben gekend en verstaan.

Gekend meer en beter, naarmate we circulaires van noodlijdende Christelijke instellingen waarin, om steun werd gevraagd, hebben ontvangen en gelezen.

Want wanneer er een tak van Christelijke arbeid in nood verkeert, en de betreffende instelling met financiëele moeilijkheden heeft te worstelen, komt

dit woord er aan te pas. Dan wordt een bede om hulp de wereld ingezonden. Een circulaire met verzoek om steun. En dan komt dit woord er ook in voor.

Hoe vaak hebben we niet gezien, die bekende aanvragen om steun; van Kerk of School of nog iets anders. Met klem werd de nood gebonden Qp ons hart. Breed werd uiteengezet, hoe dringend noodzakelijk de hulp was. En daarna komt de noodkreet: broeders, helpt ons. En eindelijk: Helpt ons, naar het woord des Heeren: draagt elkanders lasten, en vervult alzoo de wet van Christus, Met dit nooit ontbrekende woord des Heeren gaat de circulaire in zee.

En dan is dat woord toch ietwat gppervlakkig aangewend. Ik wil niet zeggen, dat men deze bedoeling er niet uit kan halen. Maar het woord is veel verder en dieper. De lasten, die Christenen hebben te dragen, zijn niet beperkt tot financiëele. Wat was dan het leven, zelfs bij dreigend gebrek en armoede, gemakkelijk 1 Als andere lasten dan geldzorgen op uw schouders nooit wogen!

Maar zoo is hetaiiet. De naaste, de broeder in Christus, waarover het Woord des Heeren hier een woord met u heeft te spreken, heeft «allerlei lasten te dragen van verschillenden aard. En het is de vraag, waaraan Paulus hier het eerst denkt.

De naaste heeft te dragen lasten voor zijn natuurlijk leven, bijvoorbeeld als hij in geldzorgen en in financiëele ongelegenheden verkeert — maar daaraan denkt Paulus hier niet. Hij zou vermoedelijk verbaasd hebben opgezien, als hij al die circulaires eens onder de oogen kon krijgen, waarvan boven gesproken werd; verbaasd, dat de Christenen zoo zijn woord heblDen vervlakt.

De naaste heeft ook .geestelijke lasten te dragen: de last van zijn strijd en bestrijding; van Twijfel en kleingeloof; van weinig leven uit de beloften — en die lasten liggen dichter bij het gezichtsveld van den apostel in dit woord.

Do naaste heeft ook te dragen zedelijke lasten; van zijn strijd tegen de zonde; tegen zijn oude natuur; tegen karakterzonden; tegen de verzoeking, die op hem aankomt — en dat is het, waaraan de apostel hier bizonder denkt, al is dus ook al het eerstgenoemde niet uitgesloten in uw toepassing van het woord.

De naaste is immers een zondaar. En dan wordt hij soms overvallen door eenige misdaad. Hij heeft bepaalde zondige trekken in zijn leven. Misschien wel een onaangenaam humeur; leelijke gebreken; een lastig karakter. Enzoovoort. Ge weet het wel, lezer. Ge kent zulke broeders vermoedelijk wel. Of is er misschien iets van in uw eigen ziel?

Wel, als het zoo is, als ge zulk een naaste hebt, die met u een broeder is; die met u belijdt te hopen op vergevende genade — hoe moet het dan? Het Woord des Heeren zegt het u hier: draagt elkanders lasten! Zóó moet het!

Draagt elkanders lasten, dat is: helpt dien broeder in zijn strijd tegen de zonde. Brengt hem terecht door zacht vermaan. Helpt hem, zijn leelijke gewoonten en zijn oude natuur te overwinnen. Tracht hem te bewaren voor struikelen. Ook dat, lezer, is het dragen van elkanders lasten. Dat is wel, niet zoo gemakkelijk als het verzoek in een circulaire om steun. Maar het is eisch van Gods Woord. Ook het dragen van de zedelijke lasten van den broeder.

Tijden geleden las ik ergens een vertaling van dit Schriftwoord, die ik tevergeefs heb getracht terug te vinden, zoodat ik u niet zeggen kan, lezer, wie het zoo heeft vertaald. Het doet er ook niet toe. Hij las dit woord zóó: „Draagt elkander in uw lastigheden".

Als vertaling is dat onjuist. Onze vertaling van dit woord is de juiste. Maar als paraphrase, ter omschrijving van wat Paulus heeft bedoeld, is ze prachtig.

Elkander verdragen en dragen in het lastige en onaangename van het zondige en lastige der oude natuur, dat is óók het dragen van elkanders lasten. En dat is zoo ontzaglijk moeilijk. We verdragen vaak zoo weinig van elkander. Inplaats van verdragen hebben we zoovaak het striemende en vlijmende woord gereed.

Breng u dan, eer ge het uitspreekt, dit woord van uw God te binnen. De Heere heeft dan een woord tot .u: „Draagt elkanders lasten".

Dat is moeilijk, zeker. Moeilijker dan een gulden zenden aan een noodlijdende Kerk of iets dergelijks. Als Christenen vragen, wat ze zullen doen uit dankbaarheid voor den Heere, die hen heeft gekocht met Zijn bloed, ja, dan zouden ze veel gemakkelijker een, bezending circulaires thuis kunnenkrijgen van kerken en scholen enzoovoort, dan dat ze dien zwakken en lastigen en zondigen broeder dragen en verdragen.

In de Galatische gemeenten hadden de menschen het erg druk óver de Wet des Heeren. Ze wilden. Joden van afkomst als ze waren, zoo graag nog die wet volbrengen. Maar dan geeft Paulus hun den raad, iets nog veel moeilijkers te volbrengen, dan waartoe Schriftgeleerde en Farizeeër hen ooit heeft vermaand: de wet van Christus te vervullen en dien zwakken broeder te dragen met zijn lasten, en lastigheden.

Dat is een stukje Christelijk levensideaal. Moeilijk, zeker.

Maar onafwijsbare eisch voor ieder, die Christen wil zijn. Omdat het de wet van Christus is.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen