Hoe is uw naam?

Wat beter is — zoo zou men kunnen schrijven boven de eerste tien verzen van dit hoofdstuk; want zevenmaal vergelijkt de Prediker iets met iets anders en concludeert dan, dat het eerste, beter is dan het daarna genoemde. En hij begint met te zeggen, dat een goede naam beter is dan goede olie. In welke woorden wel een prachtige woordspeling verloren is gegaan: een goede sjeem is beter dan een goede sjeemen — maar de gedachte Gods treedt toch, afgedacht van het bellettristisch verlies in de vertaling, in stralenden luister voor ons oog.

Goede zalfolie is voor den Oosterling van zoo groote beleekenis, want daarmee wordt men aangenaam in uiterlijk en geur voor den ander. Wie zich niet gebaad heeft en gezalfd, kan in den kring en op het feest niet verschijnen. Gk> ede olie is noodzakelijk voor het feest.

Maar God zegt in Zijn Woord, dat een goede naam nog beter is. Dat is dus: de goede naam maakt in veel hooger opzicht en van gansch andere zijde aangenaam, bij God en bij de menschen immers.

Het goed gerucht, zooals Luther heeft vertaald, van te zijn, ja, som het nu maar op: eerlijk, rechtschapen, onbaatzuchtig, barmhartig, arbeidzaam, verstandig, enzoovoort. Een eind is hier niet aan. Dat alles is een goede naam.

En: die goede naam is beter dan goede olie. Want zalfolie verandert alleen uw uiterlijk, en laat uw hart onberoerd, maar een goede, een waarlijk góéde naam toont, dat uw innerlijke zijn veranderd is en vernieuwd

En zooveel als innerlijk zuiver zijn staat boven

uiterlijk aangenaam zijn, zooveel als versierd zijn voor de bruiloft des Lams gaat boven opgepronkt zijn voor het feest van dans en spel — zooveel is een goede naam beter dan goede olie.

Ja, de menschen van heden, de mondaine en wufte en alleeu-maar-naai'-pret-zoekende menschen van vandaag zeggen het anders. Want de mensch ziel aan wat voor oogen is. En ze begeeren alleen maai' wat verzorging van het uiterlijk.

Zoo vaak mogelijk een feest. Meegaan met het nieuwste modesnufje. Geparfumeerd en opgepronkt en draaiend en nog even in den spiegel zich bekijkend voor het feest of de visite.

En, nu ja, als het zóóver niet gaat, dan toch zoo goed mogelijk gekleed en zoo aangenaam mogelijk in het uiterlijk verzorgd, en zóó op de straat en naar de visite, en misschien naar de kerk. De goede olie. Want de mensch ziet immers aan wat voor oogen is.

Maar waai'schuwend treedt God den dartelenden wuften leegen mensch tegen van de dagen van den Prediker en van onzen tijd. En vol diepen ernst roept Hij ons toe: een goede naam is beter dan goede olie!

God vraagt aan u, o feeslende mensch, vol feest, meer naarmate de tijden zich zwarter hullen in nacht. God vraagt aan u, niet of ge olie nog wel hebt voor wat vreugd, maar hoe het staat met uw naam.

De menschen hebben u zoo vaak getaxeerd naaiuw uiterlijk en uw kleedij en uw feest — maar God vraagt u naar uw naam. De menschen praten zoo onderling over de pretjes, die nog te wachten staan en de mantels die naar de laatste modo zijn — zoo op den avond na de preek of op weg van de kerk; maar plotseling werpt God Zijn vraag u voor, vol huiverenden ernst: is het met uw naam ree'ds in orde?

Want ge vergeet het toch niet: die hier met u spreekt over uw naam, is geen mensch, maar God zelf. God, die uw geheele innerlijke zijn doorschouwt, „des harten diepsten grond'; God, die uw naam nog niet goed noemt, als de menschen roemend spreken over uw goeden naam. Want de Parizeer had een goeden naam boven den tollenaar van de gelijkenis.

De goede naam is, naar den maatstaf Gods gezien, alleen de nieuwe naam^, dien God in Christus ons geeft en dien de Geest des Heeren schrijft aan het voorhoofd van den zondaar, als Hij den ouden naam van verloren zondaar heeft uitgewischt.

Het schijnt soms, als werd Christus de Heere in dit boek van den Prediker niet genoemd, maar hier zie ik weer, dat het niets dan een vergissing is. Want hier staat de Geest des Heeren naast den lachenden en zijn verdriet en zijn leegte wegfeestenden mensch, en geeft hem het recept voor leege zielen, die meenen, dat zalfolie medicijn is voor eeuwigheidahonger en eeuwigheidsangst.

Maar de Geesl tiods roept aan de deur van dien mensch hel medicijn van den goeden naam. En Hij wijst naar Bethlehem, naar den komenden Zaligmaker, wiens naam genoemd is Jezus, opdat Hij verloren zondaars door Zijn offer en Zijn dood een nieuwen naam verwerven zou. dien niemand kent dan die lieni ontvangt.

De Adventsdagen wijzen naar Hem weer heen. De Adventsweken roepen onze aandacht in bizonderen zin naar Jezus Christus. De Heere treedt in het 'vvoord van den Prediker ons tegen met een Adventsvraag: hoe is uw naam'? Draagt ge nog uw ouden naam, ondanks al uw olie en uw pret? Of hebt ge reeds ontvangen een goeden naam?

Dit woord Gods is als Gods wijzende vinger naar Bethlehem, naar den Gekomene, die hel wónder aan ons volbrengt. Ais Jezus Christus zich buigt over u heen, dan neemt Hij niet de zalfolie mee, die u bereidt voor liet wereldfeest; Hij laat heel veel van Zijn Christenen arm, misschien straatarm, zonder een fatsoenlijk kleed soms, en zonder dat er denke; n aan zalfolie is — maar Zijn nieuwen naam schrijft Hij op het voorhoofd.

En over dat leven, zouder tooi, glijdt Gods glimlach heen.

Lezer, een vraag: niet hoe het met uw zalfolie staat, maar die andere: hoe is uw naam?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen