EVEN PARKEEREN.

Een droom in de week van het boek.

Vermoeid zijnde van het werk mijner handen, zat ik in mijn cockpit en beet op mijn sigaar.

Als er nu maar eens een vriend kwam oploopen!

Maar ik bleef alleen met mijzelf en dal is geen opbeurend gezelschap.

Verdrietig staarde ik op de ruggen van mijn boeken.

Daar was nu eens niemand bij om op de thee te vragen!

Ten eerste spraken zij allen zoo erg deftig.

Had Salomo niet geschreven: Uit het woordenboek zijn de mtgangen des levens?

Bovendien hadden zij het altijd zoo druk de ziel. over

Vroeger stelde men den Heiland in het midden en getuigde: Al wat aan Hem is, is gansch begeerlijk!

Nu plaatste men de ziel in het middelpimt en verklaarde: Al wat aan haar is, is zeer interessant!

Maar in deze oogenblikken van vermoeidheid, vond ik hun ziel èn mijn ziel: vrij vervelend.

Bovendien hadden zij het nog al veel over de liefde.

Dat scheen een onuitputtelijk onderwerp.

Vele hoofdstukken over menschen, die als op de pijnbank lagen omdat zij niet door die bepaalde meneer of juffrouw gezoend konden worden.

H'm, deze pijn scheen mij niet zoo hevig of ik viel er bij in slaap.

Toen droomde ik.

En in mijn droom kreeg ik bezoek.

De bezoeker was een vriendelijke meneer lange grijze haren. met

Hij had vele boeken geschreven en was één der opvoeders van mijn jeugd geweest.

Hij wilde mij een uurtje bezig houden, maar hij hield geen rekeniqg met mijn litteraire ontwikkeling.

Wel ben ik geen kunstenaar, maar ik lees daarom wel kranten!

Mijnlieer, zeide ik, hoe durft u? Als het niet uit eerbied was voor uw grijze haren zette ik u subiet de deur uit. U preekt in uw boeken, mijnheer, u preekt. Daarbij is u heelemaal niet op de hoogte van de psychologie van het kind!

De grijsaard keek mij vriendelijk aan en zeide: Maar ik heb toch steeds in mijn boeken op den Heere Jezus gewezen.

Wat was deze man naïef!

Mijnheer, antwoordde ik, dat is geheel uit den tijd.

onder­ Wij schrijven tegenwoordig over andere werpen.

Over des menschen ellende.

Waaruit kent gij uw ellende?

Uit de psydiologie!

Waarin bestaat uw ellende?

In onkuischlieid, echtbreuk en hoererij.

Wat is uw troost in deze ellende?

Dat ik met lichaam en ziel toebehoor aan de Kunst!

Is er nog eenig middel om aan deze ellende te ontgaan?

Ja, Mötllingen en de Buchmanbeweging.

Toen zei deze man zoo teeder als een vader: Wat moeten jullie ongelukkig zijn!

Toen ontwaakte ik....

Wakker geworden zijnde, schreef ik terstond een briefje aan mijn vriend den auteur.

Waarde Vriend!

Gij zijt óók een evangelist.

Want gij hebt maar één troost in het leven en in het sterven.

In het leven, dat wil dus zeggen: Ook in het schrijven.

Die eenige troost is: dat gij van Jezus zijt.

Dat moet gij in uw boeken aan de vertellen. menschen

Getuigen van Hem, die schooner is dan de menschenkinderen!

Zijn schoonheid, hoog te loven, gaat al het schoon der menschen vèr te boven!

Al hel schoon, ook van de Tachtigers en Natachtigers. God zegene uw pen!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen