UIT DE SCHRIFT

Doorgaande Reforiuatie.

Israël is niet meer het volk van Davids dagen, 'of het volk van de verbondssluiting op den Sinaï. Het dient den HEERE, zooals de lieidenen hun afgoden dienen: een tevredenstellen van den HEERE in Zijn tempel. En verder onthoudt het Hem het hart. Zoo' komt er van de levende. concrete gehoorzaamheid niets meer terecht. En wanneer pr niet meer in nieuwigheid des levens (gewandeld wordt, is het verbond reeds feitelijk verbroken, want verbondsbreuk begint in 'thai-t.

En tot dit afgeweken volk komt nu de oproep: wascht U, reinigt U. Er moet een radicale omkeer komen en nog wel heden. Zoo gij Zijn stem dan heden hoort. Er wordt niet gezegd: gij weet toch wel beter. Er wordt ook niet gedebatteerd", ' er wordt concreet geëischt. Immers Israël heeft eenmaal beloofd den HEERE te zullen dienen, en beloofd voor altijd. En omdat het zijn trouw bezworen heeft, is de oproep om nog heden terug te keeren tot den waarachligen dienst des Heeren, tot de eerste werken. Er wordt niets vreemds, niets nieuws geëischt, want alle idingen worden geweten, omdat zij bekend gemaakt zijn.

Dus hoewel er verbondsbreuk is, en Israël van zijn kant de verbondstrouw verbroken heeft, de oproep blijft onveranderd, het eenmaal geëischte iblijft gehandhaafd. Want Israël is geroepen, is verkoren. Het volk moet nu binnengaan de stad, die fundamenten heeft, of het moet nu met dubbele slagen geslagen worden. Dat is de werkelijldieid van zijn verkiezing.

Maar gesteld eens, dat Israël zich bekeert, dal het nog heden terugkeert, is dan daarmede het verleden weer goed gemaakt, zal er dan over do verbondsbreuk niet gesproken worden en krij.gt het leven dan vanzelf zijn glans en glorie weer 'terug? 'Neen, er is eenmaal zegen beloofd en vloek bedreigd. En wat de HEERE gezegd heeft, doet Hij ook. En zoo wordt de verdere oproep vol verschrikking: komt toch, laat ons samen rechten. Indien de HEERE niet meer zegt, dan is Israël verloren, dan kan het heden niet verder meer, dan helpt de bekeering ook niet meer, het is dan te laat, de straf is op komst.

Het wordt nu dus van het allergrootste belang, hoe zal over het verleden, over wat er gebeurd is, gesproken worden? En dat de HEERE nu geen afgesneden zaak wil met Zijn volk, dat Hij beid'oelt de doorgaande reformatie van Israël, dat iiu hoort elke boeteling in de toevoeging: al waren Uw zonden als scharlaken, zij zullen wit iworden als sneeuvv, al waren zij rood als karmozijn, als wol zuilen zij zijn. Nu de bondelinig alzoo tot het „proces" des HEEREN opgeroepen wordt, nu hoort hij in dezen oproep de trouw van zijn God, D.ie Zijn eeden gedenkt. Zijn barmhartigheid gestand doet. Nu verneemt hij, dat God niet den ondergang van Zijn volk wil, •maar dat Hij het drijven wil tot reformatie. Nu Ikan hij verder, want er is een nieuw begin mogelijk. Dat is de muziek in deze woorden.

De HEERE vraagt dus wel terdege schuldbelijdenis over het verleden, maar Hij maakt die schuldbelijdenis mogelijk door schuld verge ving in het vooruitzicht te stellen. Alles zal gezegd moeten worden, alle zonden zullen in het gericht komen, maar er zal vergeving gevraagd kunnen worden, Israël zal weer gerechtvaardigd naar huis kunnen gaan — want er is vergeving a 11 ij d bij Hem geweest.

Vergeving is geen gemakkelijke zaak in den verbondskring. Er is alleen vergeving bij doorgaande reformatie, bij een wederkeeren tot den waarachligen dienst des Heeren, bij een weer doen van de eerste werken.

En wanneer wij meenen, dat wij tezamen zijn afgeweken van de wegen des Heeren, tezamen ontrouw geworden zijn en dies schuld te beUjden hebben, wanneer wij dat meenen, dan is er alleen vergeving bij bekeering. Er zal dus nu bekeering MOETEN komen, wamieer wij onze belijdenis van ontrouw, en ons gebed om vergeving gemeend hebben. Wie den HEERE in Zijn schuldvergevende liefde aangrijpt, die kan dal alleen doen, wanneer hij bekeering belooft, een wederkeeren tot de eerste werken.

En pas als er een wederkeeren is tot wat eenmaal beloofd en gedaan is, dan pas is er de zekerheid, dat ons vergeven is en dat Gods gunst, Gods gratie weer tot ons uitgaat. En deze gunst en gratie is een schoone werkelijkheid. Het leven zal zijn glorie weer vertoonen in ons midden. Immers ook in deze verbondsfase bewijst zich voor het geloof Zijn gunst en goedheid.

Gebeden zijn zoo ernstig, want de waarachtigf heid onzer gebeden blijkt uit ons leven — een komen tot positieve heiligmaking.

Hebt U er al aan gedacht dat voor het aanbrengen van een nieuwe abonnee U een premie leunt kiezen uit een uitgebreide boekenlijst? Zie bij advertentiën nader.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen