UIT DE SCHRIFT

Maria, moeder van Jezus — lid van Zjjn kerk.

De herders zijn bij de Itribbe geweest. Hijgend nog van het haasten hebben ze zich gebogen over het kindeke. En toen ze het gezien hadden en hun verraste oogen er aan uitgekeken waren, zijn ze gaan vertellen. Ook Maria hoort hun verhaal.

Hun verhaal, dat haar zooveel geeft te verwerken. Want Maria is tenvoUe moeder over Jezus. Dat was z© jaren later nog, toen Hij haar terug moest wijzen, meer dan eens. (Luk. 2: 49; Joh. 2:4; iMark. 3:31 v.v.). Hoe zou ze het niet geweest zijn in den nacht van Zijn geboorte!

Maar nu moet zij in dien grooten nacht verwerken gaan, wat simpele herders, zoo bij de schapen vandaan, haar komen vertellen als boodschap van God. In het uur van haar eerste moederweelde, en toen ze zwol van trots over het eeribiedig bezoek, dat de herders haar kind brachten, moest ze aanhooren de boodschap: Groote blijdschap, al den volke. Dit is, Maria, niet het uur van uw moedervreugd, maar der zaligheid van heel het volk van God. De jaardag van uw Jezus is de Kerstdag van Zijn kerk. Gehoorzamer tegenover de ambtelijke roeping van haar kind dan ze in later tijden soms was, heeft Maria toen die boodschap der herders bewaard.

Dat was alvast een goed begin voor Maria, gezegende onder de vrouwen, dat zij die woorden bewaarde. Enkel al daardoor neemt zij, moeder van Jezus en Gods begenadigde, een plaats in naast de eenvoudigen, die bij de kribbe hebben geknield. Een wonder van eenvoudigheid des geloofs toch eigenlijk. Want wat wist Maria veel. Veel meer dan de herders haar konden vertellen. Zij wist van den troon van Vader David, waarop haar Jezus zitten zou. En van het Heilige, dat uit haar geboren was. En dat Hij Gods Zoon genaamd zou worden. Wel konden de herders spreken van een engelverschijning, maar zij wist te verhalen van een bezoek van Gabriel, , die voor God staat, in haar woning. En als de herders vertellen gaan van de menigte des hemelschen heirlegers, heeft zij daarboven toch de herinnering aan dat intieme uur met een overste der heirscharen des hemels.

Nochtans, zooals de herders met hongerige oogen hebben gestaard naar de blinkende engelfiguur, en ademloos geluisterd hebben naar zijn woorden, heeft zij geluisterd naar het doodeenvoudig overbrengen der boodschap uit den mond der eenvoudigen. Zij, moeder des. Heeren, hoort bij die eenvoudigen. Ze weet heel veel. Maar zie weet ook niet alles. Groot is haar geheim, maar grooter zijn Gods schatten.

Zoo zoekt zij niet zichzelf, en „verdinglicht" niet de genade, die haar ten deel viel. Doch zp zoekt Hem, dien in haar schoot zij dragen mocht, het eeuwige Woord Gods. En daarin is de moeder van Jezus lid van dezelfde Kerk, die Christus heden ten dage door Zijn Woord en Geest vergadert. Zij heeft haar gemeenschap met God in het voortdurend weer hooren en bewaren van Zijn Woord.

Grooter wordt nog haar gehoorz, aamheid ons vermeld in de mededeeling, dat zij die woorden ook overlegde in haar hart. Dat is te zeggen; z, e was ermee bezig; ze dacht er over na; ze zag den zin ervan steeds beter; ze trok er haar con^ clusie uit; ze las er de consequenties uit af en aanvaardde die.

Dan gaat uit die woorden van den engel, voor haar gestalte aannemen de roeping van haar pasgeboren kind. Hij is voor Israël, Hij is niet voor haar huis en hof. Hij is niet haar trohs en glorie. De eer, die Hem gewordt van herders en van Simeon en Anna straks en van de w^ijzen uit het Oosten, is niet voor haar; ze deelt er niet als moeder in. Haar Idnd rijst bij haar overleg dier woorden voor haar op in Zijn Middelaarsgestalbe.

Ook wordt haar roeping voor haar klaar. Zij moet nu terugtreden. Als moeder moet zie Hem verliezen. Hij is de vreugde van Zijn volk. Telkens ziet ze weer die herders opleven, toen ze Hem vonden, in doeken gewonden en liggende in de kribbe.

En als zij, moeder van Jezus, zaliggesprokene door alle geslachten, een blijde dag toch hebben wil, en een gelukkig leven in de gemeenschap aan haar oudsten jongen, zal het maar op één manier kunnen. Dan zal zij moeten zijn van heel dat volk van God, waarmee Hij Zijn verbond heeft. Zij kan slechts in Hem, haar bloedeigen kind, hebben, wat de herders erin hebben, en de slaven en slavinnen, die zich op het preeken van Paulus hebben bekeerd, en de oude moedertjes en soldaten en vrachtrijders in Zijn kerk: een Heiland en Zaligmaker.

Zoo wordt het bewaren en overleggen van Maria een wonder der geloofsgehoorzaamheid.

Dit is een tekst, om over te hooren preeken, als we al, ik weet niet hoe vaak, naar de kerk ^ijn geweest in de feestdagen.

Door dit Woord worden alle stijve, trotsche nekken, die boven het kerkvolk uitsteken willen, gebroken... of na volgehouden hard-nek-kigheid verdoemd.

Maar hier worden de eenvoudigen opnieuw getroost. Want Kerstdag wordt zoo opnieuw gehandhaafd, niet als de dag van Maria, maar als de dag der liefde Gods tot zondaren, waarvan Maria er één is. Dit is een dag van groote blijdschap, al den volke. En wie nu maar erkent, in eenvoudigheid deszelven dierbaren geloofs, als Maria verkregen heeft, het Werk, het Ambt, het Gezag, de Rechten des verbonds, die Christus oefent, bevindt zichzelf te zitten naast haar, moeder des Heeren, in het Koninkrijk van God, den God des Woords.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen