Ooordeel van Ds J. Weidenaar over prof. Schilder’s arbeid in Amerika.

Dis J. Weidenaar te Grand Rapids, van wien ik ook reeds in „De Reformatie" van 24 Febr. j.l. iets aanhaalde, schrijft in „De Wachter" (Amerikaansch) van 7 Maart j.t. over het werken van Prof. Schilder, het volgende: „Terwijl ik dit schrijf is Prof. Dr K. Schilder op reis en wanneer dit artikel in „De Wachter" verschijnt, za! hij wel, zoo de Heere wil, in het Westen zijn. Na enkele weken van groote inspanning en hard werk alhier — want hij is hier niet op vacantie — zet hij zijn arbeid voort in andere deelen van ons land en onder ons volk. In het Westen is er meer ruimte en placht men te zeggen, dat men er gemakkelijker ademhalen kon.

Bij dezen tijd denkt men er niet meer aan, om vraagteekens achter de(n) naam van Dr Schilder te zetten. Ging men maar een stapje verder...! Doch in elk geval, •vve mogen verwachten, dat men hem van nu voortaan niet alleen met beleefdheid en vriendelijkheid, maar ook met vertrouwen ontvangen zal. En het gevolg daarvan zal zijn, dat de waardeering zal stijgen tot groeten dank aan God voor wat Hij in Zijn gunst ons geschonken heeft in de komst van Dr Schilder naar Amerika. Het is onze bede, dat do Heere hem wil sterken lichamelijk en geestelijk tot den omvangrijken arbeid, dien hij onder ons verricht.

Wij bewonderen zijn werkkracht en uithoudingsvermogen. Sommigen hebben zelfs de vrees geuit of liij het zich niet al te druk maakt — wel een bewijs van veranderde stemming in gunstigen zin. De oplossing zal wel te vinden zijn in het devies van „De Reformatie" uit de Schrift genomen: Die uv/e jeugd vernieuwt als een(s) arends!

Aan het einde van het grootste deel van zijn werk hier — want wij verwachten hem op zijn terugreis van Califomië hier weer — wenschen we enkele indrukken •weer te geven van de beteekenis van zijn verblijf.

Wat er over Dr Schilder geschreven is heeft moeten medewerken ten goede. Immers, het gevolg ervan is geweest, dat juist daardoor aan zijn boodschap ingang is verschaft naar alle zijden. Allen hebben dus kunnen profiteeren van wat hij te zeggen had. Dat is een groote aanwinst geweest.

Inzake het Gemeene Gratie-probleem heeft hij ons doen zien, dat het besluit van Kalamazoo meer bevat dan drie punten. Ook dat het niet opgaat om maar stop te zetten bij de bespreking van zulke diepingrijpende kwesties. En dat er zekere • vereischten zijn voor het scheppen van een atmosfeer, waarin het mogelijk kan zijn om broederlijk en opbouwend te kunnen werken voor de zaak en de eere van onzen Koning.

Hij heeft ons herinnerd aan het feit, dat de geschiedenis van groote beteekenis is als uitvoering van den raad Gods tei-wille van de schepping zoowel als van de vleeschwording des Woords.

Bij vernieuwing leerden we, dat de handhaving van het werkverbond van beteekenis is, en dat de zonde wel tegenover de genade maar niet versus de natuur is. Dat het gevaar, dat vroeger ons vooral bedreigde door het immanentisme, niet bezworen wordt door een even eenzijdig en tegenschriftuurlijk trancendentisme.

Dat er twee deelen in het verbond zijn — wel te onderscheiden van twee partijen — en ook, dat het niet vroom is om te zeggen zonder meer, dat God alles is — zelfs niet In naam van de mystiek.

Dat er nog heel wat menschen onder ons zijn, die het Hollandsch willen verstaan — over het kunnen...? — dat is weer iets anders.

Dat gebondenheid aan de Schrift niet alleen geldt voor de wetenschappen en de wijsbegeerte, maar ook voor de theologie. Ook de theologie kan zich vervreemden van hetgeen geschreven is, door zich vast te vriezen aan wat er gezegd is.

Hij heeft geijverd voor de eenheid en de heiligheid der Kerk.

Vooral heeft hij voor ons ontsloten de heerlijkheid en de kracht van verbondsmatige prediking. Wat dit zeggen wil kunnen we het best belichten met een citaat van Dr A. Kuyper, die schreef: "De verbondsvorm is niets anders dan de vorm der Religie. Waar het niet verder dan tot ordinantiën komt, hebt ge een wettische, hoogstens een ethische verhouding; maar van Gods verborgen omgang, van religieuze vroomheid, van een zielsbetrekking tot den Eeuwige komt de openbaring eerst met het Verbond".

Dat zijn kostelijke woorden, die een heerlijke waarheid bevatten, en die Dr Schilder weer voor ons deed leven. Daaraan hebben we in onzen tijd en in onze kerken vooral behoefte."

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen