S.S.R. EN DE GRONDSLAG DER DRIE FORMULIEREN.

III

Nu zal men-mogelijk vragen: maar, is, als de zaken aan de Leidsche Universiteit zóó staan, studeeren daar voor gereformeerde studenten nog wel toelaatbaar? Alle vruchten toch, die de Leidsche Universiteit nu, na 1945, afwerpt, zijn toch in wezen civitasacadeftiica-vruclhten. Mag hij deze spijze van den kwaden boom wel nuttigen?

Ik geloof stellig van wel.

Als zwakste argument voor deze meening zou ik aan willen voeren, dat, inSien dit niet mocht, de Unie S.S.R. evenals het vroegere Hendrik de Cock, daarmee zonder meer, veroordeeld zouden zijn.

Als volgend argument wil ik aanvoeren, en dat is m.i. sterker: in de Openbaring aan Johannes wordt ons bekend gemaakt, dat de gekochten door het Lam koopen wat zij noodig hebben van de aanbidders van het Beest; wél komt aan dien handel, aan dat betrekken van het voor het leven noodige, een eind, maar door een actie van het Beest zelf! Het Beest zelf geeft op een gegeven moment aan allen, een merkteeken op de rechterhand of voorhoofd; en die alleen, die het beeld van het beest aanbidden, mogen blijven koopen en verkoopen. Dan, en door een actie van de wereld zelf, begint de groote boycot van de aanbidders van het Lam. Wij lezen dan ook nergens, dat b.v. Paulus weigert brood te eten of vleesch, omdat de tarwe, die het brood leverde, verbouwd was door een heiden. Alle spijze is goed, mits met dankzegging genomen zijnde. Christus heeft ons dan ook niet weggenomen uit deze wereld, maar ons er midden in geplaatst; wij mogen van haar voortbrengselen, of dat natuurlijke of kunstmatige zijn, gebruik maken. Als wij de laatste jaren op de hoogte gekomen zijn van de bacteriostatische werking van verschillende sulfonamiden en van antibiotica als penicilline, dan mogen wij die ih de therapie gerust toepassen, ook al ligt aan het ontdekken en de bereiding van die stoffen, arbeid ten grondslag van nietchristelijke onderzoekers.

Alleen maar, wij moeten ons bewaren voor den Booze. En daar komt een tijd, dat het gebod tot ons zal uitgaan: „Gaat uit van haar, n.l. van de groote stad Babyion, vanuit het centrum der volgroeide wereldheerschappij, gaat uit van haar, mijn volk, opdat gij aan haar zonden geen gemeenschap hebt; niet allereerst, opdat gij van haar producten niet meer een dagelijksch gebruik zoudt maken.

Het vergaren van de kennis, noodig voor de uitoefening van een bepaald beroep, aan een onzer Rijksuniversiteiten, acht ik dus zeer zeker geoorloofd. NatuurUjk niet: het indrinken van de onschriftuurlijke theorieën, die tegelijkertijd verkondigd worden. Voor het Booze moeten we ons bewaren; aan haar zonden moeten we geen gemeenschap hebben. Als wij, als gereformeerde studenten, werkelijk toekomen aan het bestudeeren van een bepaald onderwerp, hebben wij onze gedachten en overleggingen, onvoorwaardelijk gevangen te geven aan de Heilige Schrift.

Opdat ons heele leven sta in dienst van God.

Daarvan mogen wij het studentenleven niet uitzonderen. Voor het studentenleven gelden geen normen, die ontheffing zouden verleenen van de normen, die God in Zijn Woord voor ieder mensch gegeven heeft. Als de geloovige in de Schrift vermaand wordt, niet wereldgelijkvormig te leven, dan geldt ook voor den student, dat zijn leven moet zijn een leven volgens het schema van het Koninkrijk der hemelen. Als van de geloovigen geëischt wordt, dat hun burgerschap in de hemelen moet zijn, dan mag de student niet in de allereerste plaats civis academicus zijn, maar dan moet zijn academisch burgerschap bepaald, genor-. meerd worden door zijn. burgerschap in het Koninkrijk der hemelen.

U zult mij mogelijk nog tegenwerpen: maar heeft " de gereformeerde student dan geen taak tegenover zijn niet-christelijke medestudenten? Heeft hij zich alleen-maar af te zonderen, heeft hij alleen maar te nemen en ook niet te geven?

Zeer zeker! Ook dat behoort tot zijn taak. Omdat het een deel is van de taak van ieder geloovige. Wij moeten allen zijn een licht op den kandelaar. Wij heb-

ben allen te gehoorzamen aan het bevel van Christus: Zijt dan Mijne getuigen!

Maar daartoe behoeven wij geen lid te worden van een civitas academica als boven geschetst. Sterker, , daartoe moeten wij juist geen lid worden van zulk een civitas academica. Wie zijn medestudent van den verkeerden weg af wil helpen en op den goeden, moet niet eerst een eindje met hem mee gaan wandelen op den verkeerden weg; diens prediking moet zijn: gij zijt op een verkeerden weg; kom eraf. Ga met mij samen op den goeden weg.

Verschillende studenten zijn om deze reden, om dus te „beter te kunnen evangeliseeren" b.v. lid geworden van het studentencorps. En zij wekken anderen, eveneens gereformeerde studenten op: wordt ook lid van het Corps; ja, in Leiden gaf S.C.R.E.D. vorig jaar zelfs officieel, als gereformeerde studentenvereeniging het advies aan haar adspirant-leden: wordt lid van het Corps'.

Ik vraag mij echter af: waartoe zoo speciaal lid van het Corps ? Zyn er buiten het Corps dan geen onchristelijke studenten genoeg meer, om ook aan hen het evangelie te kunnen brengen? In Leiden is, ook heden ten dage, nog maar even de helft van het totale aantal studenten, Corpslid. Honderden en nog eens honderden zijn nihilist. Moeten die maar onbewerkt blijven? Of, waarom zouden die pas in de tweede plaats voor het evangelie in aanmerking komen en de Corpsleden in de eerste plaats? Ik vrees dan ook, dat het dringen in de richting van het officieele Corps aan andere beweegredenen te wijten is; ik vrees hier sterk het aanwezig zijn van infecties door de moderne eenheidsbeweging, a la Kraemer, van Holk, e.a. Ik vrees, dat hier bij anderen de wereldgelijkvormigheid parten speelt. En dat deze dingen gemaskeerd worden door die z.g.n. „Zendingsroeping". Ik zeg niet, dat dit VEin allen geldt, die lid geworden zijn van het Corps, maar ik vrees, dat bij velen zóó de vork aan den steel zit.

Het is wel geen sterk argument, maar ik wil het toch even noemen: de invloed van de S.S.R.-leden in het Leidsche Studentencorps is nog niet merkbaar in den Studentenalmanak 1947. Daar staat nu letterlijk geen christelijk woord in; slechts één keer, in het „In Memoriam" over Prof. Dr H. M. van Nes; daar schrijft Prof. Sevenster, dat „een theoloog ten slotte (let wel op dat ten slotte!) toch ook getuige moet zijn". En dat was Van Nes dan geweest. Kan het slapper? Is dit de vrucht van één jaar sending in het Corps?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen