PRIESTERESSEN IN UNIFORM.

Het gaat den goeden kant uit.

Althans in Amerika.

Zooals trouwens alle goede dingen in de Angelsaksische wereld beginnen.

Zei men vroeger „het daghet in het Oosten", tegenwoordig schijnen de wijzen uit het Westen te komen.

Uit dat Westen kwam de Oxford-beweging, die Nieuw-Nederland van stapel zou laten loopen. Hoewel het geval sinds 1937 voor de sloop schijnt verkocht te zijn.

Uit dat Westen kwam de Youth for Christ.

Uit dat Westen ziet men hunkerend de Christian Commandos naderen, die den „slag om Elngeland" leverden.

Uit dat Westen kwamen opnieuw goede berichten. Uit Amerika.

Het schijnt wel of het Evangelie op den thuismarsch is.

Ging het eerst van het Westen naar het Oosten, thans schijnt het den weg terug van het Westen naar het Oosten te gaan.

Uit Amerika dan bracht Elsevier goed bericht.

Onder de Amerikaansche Vrouwen bestaat zulk een grooten aandrang naar het priesterschap, dat de Eerwaarde John H. Mc Comb, predikant van de Presbyterian Church, staande aan de Broadway in New York, er een ophefmakende preek aan gewijd heeft.

Die preek was tégen.

Het thema van de preek was zoo ongeveer: „Niet dringen, dames".

En toen ik het preekverslag gelezen had was ik óók tegen.

Mitsgaders tegen de preek.

Want het bleek, dat die drang naar het priesterschap niets van doen had met Zondag 12 van den ouden Heidelberger. Nog minder met de Offerande des Lofs, waarvan de brief eian de Hebreen gewaagt. Of met de ontfermingen Gods, die in Rom. 12 bidden: „dat gij uwe lichamen stelt tot een levende, heilige en Gode welbehagelijke offerande".

De Amerikaansche vrouwen en meisjes, voorzoover niet geïnteresseerd voor Hollywood — het is trouwens geen principieel, slechts een gradueel verschil zouden we vroeger op de J.V. gezegd hebben — schijnen slechts lust te hebben zoo'n beetje rond-te-priesteren op een altaar, „te zwaaien met een priestermouw en te heerschen met een steek", ora met De Génestet te spreken.

Daar ben ik tegen.

Omdat de Schrift daartegen is.

Maar ik ben ook tegen de preek van den Eerwaarden John H. Mc Comb. Zeg het maar zelf: „De vrouwen kunnen geen geheim bewaren, terwijl toch de discretie een van de deugden is, die van een priester worden geëischt. De vrouwen laten zich door haar gevoelens beïnvloeden, terwijl de priester slechts te rade mag gaan bij zijn rede, die op haar beurt door God is verlicht. De vrouwen : ^n doorgaans weinig vriendelijk voor andere vrouwen, terwijl de priester geen onderscheid tusschen de geslachten mag maken "

De rest spaar ik U.

Maar ik vind dezen Eerwaarde van Broadway heeheelemaal niet „redelijk". Nog minder, dat zijn rede „op haar beurt door God is verlicht". En heelemaal niet, dat hij „geen onderscheid tusschen de geslachten maakt".

Het is, of ik den man méér heb ontmoet. Ik weet ook ineens waar: n de apocriefe boeken, den vrouwenhater Jezus Sirach, dien vrouwen-lasteraar, die schrijven dorst: Alle boosheid is klein tegen de boosheid van een vrouw". 'Ja, hij ontzag zélfs ons aller Moeder Eva niet: Van de vrouw is het begin der zonde en om harentwil sterven wij allen". Sirach 25 : 25 en 32. Dat laatste is nog een ketterij ook, want niet Eva's zonde, maar Adam's schuld wordt ons toegerekend. De oude Sikkel was edeler, die zei eens: O, staat niet tegen hem op, maar heb hem lief. Hij was uw Vader Adam. Zij was uw Moeder: va!

En daarom ben ik ook tegen de preek van den Eerwaarde van Broadway.

Het wil mij voorkomen, dat deze Eerwaarde, mitsgaders de dames, wien hij zijn: „Niet dringen, dames" toeriep, allemaal langs Broadway gaan, langs den Breeden Weg.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen