Christus’ gebad tot eenheid

............u beijverende te bewaken de eenheid des Geestes in den band des Vredes. Ef. 4 : 3. opdat Wij niet meêï kinderen zouden zijn, op en neer geworpen en omgevoerd door allen wind der leer in het dobbelspel der mensehen, in aKglistigheid tot het planmatig in het werk stellen van de dwa'it3g... Ef. 4 ; 14. ......dat gij hetzelfde bedenkt, tewijl gij dezelfde liefde hebt, één van ziel zijt, het ééne bedenkt Fil. 2 : 2.

We hooren van allerlei kant Johannes 17 bijbrengen, - om te pleiten voc* eenheid tusschen menschen „aan weerszijden van de scheur", zooals dat heet.

Johannes 17 geeft anders wel een indringende vermaning tot voorzichtigheid in dezen. In dit hoofdstuk bidt de Heiland eerst voor zichzelf; daarna voor de apostelen, daarna voor hen, die door het apostolische woord in Hem gelooven zullen, opdat ZIJ allen één zouden zijn. Met welke eenheid? Die eenheid welke gegeven is in het feit van het uit Christus tezamen staan op het zelfde leer-fundament, het fundament 'der apostelen en der profeten. De rest is handhaving van de door de zonde en de eigenwilligheid getrokken scheuring. Men kan óók samenkomen op de basis van eigenwilligheid. Dan is dat een samenkomen Van....... gescheurden, die hun scheur met looze kalk bepleisteren.

Intusschen blijft Christus' eisch tol eenheid. Wat ïïij daaronder verstaan wil hebben, dat heeft Hij zijn •apostel Paulus laten zeggen.

We willen, in de dagen van „Oosterbeek" en van andere vredesgeruchten en - suggesties, ditmaal iemand anders het woord geven, en aanhalen, wat in 1925 gedrukt is. Slechts zullen we hier en daar spatiëeren.

„U beijverende”, wat is dat, in Ef. 4:3? Hoor: U beijverende, met allen toeleg en krachtsinspanning, te bewaren, met zorg, in liefde, 2 Tim. 4 : 7; 1 Thess. 5 : 23, datgene, wat gij reeds deelachtig zijt, n.l. de eenheid des Geestes, d.w.z. dat de ééne en dezelfde H. Geest in allen woont en heerscht, zoodat geen verkeerde, helsche geest onder u kan komen bederven, vgl. VS. 31; Gal. 5 : 15, 19, 20". De helsche geest moet dus worden afgeweerd. De liefde vergeet de prophylaxe niet.

Bewaren moet ze voorts wat reeds gegeven is, en kenbaar is als Geestesvrucht na beproeving naar den maatstaf der Schriften. En dit, waartoe?

„Opdat wij niet meer kleine kinderen zouden zijn, vgl. Gal. 4:1, 3; 1 Cor. 3:1; 13:11, die nog geen zelfstandig oordeel hebben, gemakkei ij k mee te troonen zijn, wien men licht van alles kan wijsmaken, en die onvast zijn, op en neer geworpen als baren der zee en omgevoerd door elk soort van onderricht, en alle onderwijzing, met welke men tot hen zou komen, in het dobbelspel der menschen". Met het beeld van dobbelen zien we „gewezen op het v/isselvalüge, veranderlijke, grillig-afvrisselende, speelsch-lichtzinnige van der menschen handelen. Deze komt met die leer, en die met eene tweede, en een derde weer met eene andere, enz. Maar het zijn geene Goddelijke openbaring van waarheid. En wie nu hieraan gehoor geeft, wordt nü zus onüerricht, daia zóó, nu hiefheen gevirorpen, dan daarheen, zonder vastheid of wezenlijke kennis, naar den nuk der verschillende menschen en meeningen”.

Geen dobbelspel alzoo: heden een formule, morgen een bindende toelichting, overmorgen die toeUchting weg, daarna zestien punten, vervolgens vervangingsformule, en straks een „gooi" (dat i s zoo iets als dobbelen) naar den term, die de werkelijkheid verloochent: het was maar een interimsformule, die vervangingsformule, en laat ons, na dien laatsten dobbelgooi, nu maar voorloopig de dobbelsteenen opbergen, maar zonder verder te vragen hoe wij, die met de eigendommen die ons God heeft toebetrouwd gedobbeld hebben, het verdobbelde Hem teruggeven moeten.

En nu het positieve: eest EENSGEZIND! Is dat: laat uw inzichten onderscheiden blijven, maar spijkert een eenheidsdak boven uw hoofd? Neen: et is zooals er staat: én zin hebben, en niet twee, drie, x. Paulus zegt: dat gij hetzelfde bedenkt, d.w.z. uw denken en zinnen, vgl. Fil. 1:7, op hetzelfde richt Terwijl gij dezelfde liefde hebt, d.w.z. uwe liefde naar hetzelfde voorwerp doet uitgaan, en haar bij u allen even vurig en sterk doet zijn.....

......Eenheid van denken en zinnen (terwijl gij) „het ééne bedenkt, d.w.z. dat ééne, waar het maar alleen op aankomt, n.l. wat van Christus is, de gemeenschap, dienst en lof des Heeren”.

Dit alles zijn woorden van wijlen Greijdanus, K.V. 83, 94, 45.

Waar d: is jiangaande kerkleer en k, e r k - regeering^en actueele erkenning daarvan niet hetzelfde gedacht, en hetzelfde bemind wordt, daar is de leus: wij zijn toch één, bedriegelijk.'Wie die leus zou blijven aanheffen, die verwerpt in dezen de stem van den Goeden Herder.

Wij doen dit allen op zijn beurt.

Vaak zonder het in te zien.

Maar daarom moeten we elkaar ook niet verdooven en verdoffen, doch op-scherp-en in de liefde.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen