Adams elementen veranderd ?

We moeten nog maar even doorpraten over dat lastige woord „metarrhuthmizein". Onze jeugd en ook onze ouderltagen en dominees moeten klaar kunnen zijn, als tegenwoordig van allen kant men probeert, aan Calvijn te trekken, ook inzake de avondmaalsleer.

Reeds toonden we aan, dat het grieksche woord, dat Chrysostomus gebruikte, inderdaad k& n beteekenen: veranderen (wat alles en nog wat beteekenen kan). Geen wonder, dat roomschen vertalen: transformeeren: de elementen, brood en wijn, worden getransformeerd in Christus' lichaam. Zoo halen ze hun hulptroepen uit de oudheid. Maar protestanten moesten er niet zoo gauw invliegen. Reeds gaven we aan, hoe het woord kan beteekenen: veranderen, verbeteren (Stephanus, Thes. L. Gr., iii, 727; Liddell-Scott, Clemens Alex., ed. O. Stahlta, 4. Bnd, Reg., Leipzig, 1936, plaatsen iii, 39, 5; 11, 314, 14; iii, 44, 31). Maar het heeft daar nooit de beteekems van wezensverandering, of transsubstantiatie, wijziging van elementen. Bn verder bewijst Philostorgius, Kerkgesch., ed. J. Bidez, Leipzig 1913, 35 (iii, 5), dat het woord kan beteekenen: overbrengen in een andere sfeer, in een ander raam zetten, of: in een anderen stijl laten optreden; b.v. van scherphoekig in rond veranderen (Thes. Steph. a.w.). Het woord kan dus zijn: in andere proporties laten optreden.

Hoe moet het nu hier?

Om te begtanen moeten we ophouden, zulke woorden klakkeloos over te nemen van anderen, die het uit hun verband lichtten. Rouët de Journel, Ench. Patr., 1157, neemt natuurlijk ook het citaatje uit Chrysostomus op, en blijft óók al nèt precies lialt houden vóór die herinnering aan Gods woord, dat de menschelijke natuur, zonder eenige „transformatie" de kracht verleende van kmderen verwekken, paidopoiia.

Het lijkt me toch niet eerlijk, zóó te citeeren, omdat men nu eenmaal met alle geweld de verandering van brood en wijn in Christus' lichaam en bloed uit de „vaderen" als dogmatisohen buit weg wil sleepen.

Vervolgens: de editie Btonae, p. 559, heeft het voordeel, dat ze van die ééne preek van Chrysostomus tweeerlei tekst geeft. Vergelijktag doet zien, dat hij er den nadruk op legt, dat God één enkele maal (hapax) dat bevelende woord sprak: vermenigvuldigt u, en daarmee de kracht tot ktaderverwekking in het menschelijk organisme (natuur) legde. Het staat met in den éénen tekst, dien ook Migne heeft, maar naast dien tekst-bij-Migne drukt de ed. Btonae óók dien anderen af. De gedachte is: één keer sprak God: vermenigvuldigt u, en nu is vervolgens alle eeuwen door (dia pantos ton chronou) die menschelijke natuur voorzien van die kracht. Niet hun „elementen" zijn verénderd, doch de ontvangers der natuur zijn gezegend.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen