I. Naar aanleiding van het onderwijs-debat in de Kamer. - pagina 98

10

Dat deze duurder school houden, spreekt van zelf. In plaats van vijf scholen, elk van vijf honderd kinderen, hebben zij twintig scholen, achtereenvolgens voor 50, 75, 100, 150 leerlingen gestibht onderwijzerspersoneel werd daardoor grooter. De school

Hun

boM

meer gelegenheid voor persoonlijke aanraking mot de leerlingen Het opvoetkundig gehalte won in het oog loopend. De harmonie tusschen de huiselijke en de schoolopvoeding werd veel inniger dan ze bij de Staatsschool ooit zijn kon. Toch heeft, uit den aard der zaak, de Gemeenteraad hiermee in het minst niet te rekenen. Tot die meerdere uitgaven was hy niet gehouden. Dat meerdere komt uitsluitend voor rekening van de ouders, die tot de hoogere uitgaven besloten. Besteedden zij misschien negentig duizend gulden voor wat hij met vijftig duizend zou hebben gedaan, dan is die meerdere veertig duizend gulden in betrekkelijken zin een weelde, waarvoor de kosten te voldoen zijn, door hen die ze genoten. Maar anders staat het met die vijftig duizend gulden, die volgeus de wet ten laste der Gemeente zouden komen en haar nu worden

uitgespaard. Naar recht en billijkheid behooren deze beschouwd te worden als een uitgave, waartoe de Gemeente verplicht is, en waarvan ze thans slechts door een toevallige omstandigheid wordt ontheven. Hiervan partij te trekken ten bate harer ünanciën, ware in hooge mate onredelijk. Immers, het zou zijn »een zich geldelijk verryken ten koste van ouders, die zich voor de opvoeding van hun kinderen een schier dubbele uitgave getroosten." Schrapte de wetgever de vrijheid van onderwys, dan ware hier niets aan te doen.

Nu de wetgever daarentegen van het bestaan der Vrije scholen kennis neemt, er meê rekent, ze opneemt onder de paedagogische krachten der volksontwikkeling, zou deze finantieele bezuinigingsleer ten koste der ouders onverantwoordelijk en onredelijk zijn. Zonder vooralsnog in de quaestie van uitvoering te treden, die tot meer dan ééne bepaling aanleiding zou geven, wenschen we daarom thans de aandacht uitsluitend op het hoofdbeginsel te vestigen: Elke gemeente betale aan de gezamenlijke Vrije scholen in haar ressort de gelden terug, die deze haar uitsparen. Subsidie is een aalmoes; restitutie een kwijting van voor een '* ander gedane uitgaven. Van inmenging in anJerer huishouden noch van willekeur kan daarbij sprake zijn. Ze bedoelt niets anders dan het probleem op te lossen, hoe men tot algemeene verhooging van het peil onzer volksontwikkeling geraken kan, zonder dat het Vrye schoolwezen daarbij tot zelfmoord worde gedoemd.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen