Buitenland.

Italië. Speelwoede in Napels.

De stad Napels wordt tegenwoordig zeer uitgebreid: men bouwt er wijk bij wijk, en steeds IS een van de eerste winkels, die erin geopend worden, een Bancoletto, d. i. een huis waarin een kantoor met twee beambten en waarheen de menschen hunne spaarpenningen kunnen brengen, in de hoop, dat het lot hen gunstig zijn zal. Gelijk men in het Noorden aan den drank kan verslaafd zijn, zoo is men het in Italië aan het spel, en evenals ook in Nederland de sterke drank velen tot verderf is, zoo is ook de loterij in Italië oorzaak van den maatschappelijken en zedelijken ondergang van velen. Ja, de speelwoede verwoest daar schier nog meer dan in Noordelijke landen de drankduivel. Immers schamen de menschen zich hier soms nog, om openlijk een herberg in te gaan en is het een schande en ook strafbaar voor de wet, om dronken langs de straat te loopen; ginds ziet geen mensch er iets in, om naar het loterijgebouw te gaan; equipages houden er voor stil, en schoenpoetsers gaan er binnen; officieren en bedelaars verdringen zich te gelijk, om een lot machtig te worden. Men zoekt zich wijs te maken, dat men door te spelen een vaderlandslievend werk doet, want de staatskas wordt er door gestijfd. Toch roepen zij ijverig hun Madonna (de Moeder des Heeren) of hun huisheilige aan, opdat het geliefde vaderland hun een groote som zou moeten uit" betalen.

De loterijziekte heeft ook, evenals de koorts, een tijd, waarin zij haar hoogtepunt bereikti Zoo is het nog onlangs in Napels geweest. In het midden van Juli viert men er het feest van de Madonna de Carmine. Het sprookje zegt, dat dit zwarte beeld van de maagd Maria afkomstig is van den berg Karmel, en dat het door de goede zorg van afstammelingen van den profeet Ella, die daar de orde van de Karmelieten gesticht hebben, naar Napels is overgebracht. Men bidt tot de Madonna voor haar beeld neergeknield meer dan men tot God roept.

Het feest, dat elk jaar voor de Carmine gevierd wordt, is zeker weinig stichtelijk. Illuminatie, vuurwerk, festijnen, waarbij de tintelende wijn een groote rol speelt, dit is bij dit feest schering en inslag, en het einde is gewoonlijk dat er messen getrokken en revolvers te voorschijn gehaald worden. Men vraagt zich zelven den volgenden dag af, of de Madonna wel tevreden zijn zal, of de lampions schitterend zijn geweest, of de voetzoekers voldoende geklapt hebben, enz. Want van dat feest hangt zooveel af, waarin jongedochters en vrouwen belang stellen. Maar om goed het feest te kunnen vieren, heeft men geld noodig. Waar dit van daan te halen? Van de loterij. Dan gaat men de Madonna bidden: »zeg ons het nummer, en wij zullen u een schoon feest bereiden." Er worden wat rozenkransen gebeden en missen gedaan, om het nummer te weten, waarop de prijs vallen zal.

Dit jaar werd het gerucht verbreid, dat aan een oud assistito^ Gianone genaamd, het nummer was geopenbaard. De assistito is een soort bedrieger, die beweert, dat hij met de geesten in betrekking staat en die munt weet te slaan uit het bijgeloof des volks. Gianone heeft in het uitoefenen van zijn bedrijf zeker succes gehad; maar ook zijn hem zijn streken wel te huis gebracht; hij oefent daarom zijn beroep slechts nu en dan uit en wei ten bate van zijne vrienden. Wanneer iemand verdacht wordt, het geluksnummer te weten, dan moet hij het zeggen, of hij heeft geen leven meer. Eene groote menigte belegert zijn huis, volgt hem, waarheen hij ook gaat. Gianone, die zijn volkje kent, heeft daarom aan de eerste vragers maar aanstonds geantwoord, dat 57 het nummer van de Madonna was. Millioenen werden nu op dit nummer gezet. Men verdrong zich voorde bancolletto, om maar geld op No. 57 te wagen. Hij die geen geld had, ging naar de bank van leening en verpandde daar soms de noodzakelijkste diiigen, o. a. zijn beddegoed, ja het gebeurde dat eene bruid haar bruidskleed wegbracht, om er eenig geld op te krijgen, ten einde ook een lot te kunnen nemen. Men hoorde overal spreken over No. 57. Indien dit nummer uit de bus kwam, zou de staat een 10 millioen francs moeten uitbetalen. Daarom kwam er bevel uit Rome, om verder het spel op No. 57 te verbieden, welk recht de regeering zich heeft voorbehouden. Groot was bij velen de teleurstelling, doch bedriegers wisten er weder munt uit te slaan, door de nummers 5 en 7 te koopen en er dan een 7 of een 5 bij te voegen.

In een oud paleis te Napels is het hoofdbureau van de loterij. Eiken Zaterdag kan men daar een groote menigte verzameld vinden, om te vernemen op welke nummers prijzen zijn gevallen. Eenige weken geleden moest de politie voorzorgsmaatregelen nemen, om oploopen, enz. te voorkomen; Gianone en zijn gezin werden in veiligheid gebracht, want als 57 niet uit de bus kwam, zou het kwaad met hem afloopen; zijn gesloten huisje werd door een sterke politiemacht bewaakt.

Naarmate het oogenblik der trekking naderde, werd de menigte voor het loterijgebouw grooter; brandend heet was het, en dan te staan

te midden van een saamgepakten hoop volks! Eerst werden allerlei kreten uit de massa gehoord; maar van lieverlede beginnen vrouwen, kinderen, grijsaards te bidden, een iegelijk tot zijn Madonna of eigen beschermheilige. Welke hartstochten zijn op de aangezichten te lezen! Te vier ure komt er beweging in de menigte.

In een klein rijtuig wordt de weesjongen gebracht, die de nummers uit de bus moet halen.

Men juicht hem luide toe. »Kleine, trek 57, neem geen ander nummer, vergis je niet. Als 57 uit de bus komt, dan zijn 10, 20, 100 francs voor u. Dat God je leide, dat de heilige Maagd je besture, geef gehoor aan den heiligen Januarius." Zoo roept men van alle kanten.

De deuien van het balcon worden geopend.

Men brengt een hoogen stoel voor den weesjongen, en plaatst een tafel voor de secretarissen. De vertegenwoordigers van de regeering, van provincie en gemeente nemen met deftigheid hunne plaatsen in. De bus wordt nu pp de tafel geplaatst en men doet er 90 nummers in, die luide worden afgeroepen. No. 57 wordt met een vloed van bravo's en gebeden begroet.

De bus wordt geschud en de weesjongen geblinddoekt en hij begint zijn arbeid. Met gespannen aandacht volgt men alle bewegingen van den weesjongen. Het eerst haalt hij 87 uit de bus, voor de tweede maal 30; om goede winst te geven moet 57 uit de bus komen, als voor de derde maal een nummer getrokken wordt. Een geroep: »S7, Madonna, heilige Januarius" doet zich hooren, voordat de knaap zijn hand in de bus steekt. Maar het nummer, dat getrokken werd, is 56! De politie was bevreesd voor tumult; reeds deed wapengekletter zich hooren. Maar de menigte behoefde niet door dreigende sabïls en geweren in toom gehouden te worden. Al-

en geweren in toom gehouden te worden. Algemeene verslagenheid heerschte er, het was alsof men was vernietigd. Eene jonge vrouw bracht haar zakdoek aan haren mond en scheurde hem aan stukken. Een andere drukte haar zuigeling aan hare borst, zoodat men vreezen moest, dat het dood zou blijven; oude mannen en vrouwen zochten een steun in eene ballustrade of een muur en begonnen daar te snikken. Mannen in de kracht van hun leven wilden weder de menschen, die razend van spijt waren, te lijf. Men hoorde in het geheel • geen oproerige kreten; er waren er haast geen, die de regeering de schuld van alles gaven.

De menschenmassa ging langzamerhand uiteen en hield zich betrekkelijk kalm.

Benige uren later zat in een omnibus een bejaard heer, die zijnen medepassagiers de zaak uitlegde en daarbij beweerde, dat de »assistito" wel goed gezien had; maar dat de polittezich met de zaak bemoeid had en dat de Madonna om het volk te straffen, omdat het zich tegen de inmenging der politie niet verzet had, de 7 in een 6 veranderd had! Er wordt nu reeds voorspeld, dat de Madonna het volgende jaar het cijfer 67 uit de bus zal laten komen! Hoe is het mogelijk dat van staatswege zulk een dobbelen niet alleen wordt toegelaten: maar zelfs gedreven! Arm volk met zijne blinde leidslieden! Zoo menigwerf wij iets omtrent het kerkelijk leven van Zuid Italië vernemen, is het altijd even droevig. De afgoden, door het volk aangebeden, beginnen wonderwel te gelijken op die van het heidendom, aan welke dezelfde gebreken en zonden werden toegeschreven, die men onder de menschen vindt. Men komt er in Italië althans toe, om in de Moedermaagd een beschikster van geld te zien, door middel van eene instelling, die voor den Heeie niet bestaan kan. Ach, Italië had beter gedaan met te onderzoeken, wat, reeds jaren geleden, de Waldenzen beleden, in plaats van die dragers van Gods getuigenis te vuur en te zwaard te vervolgen! Nu is het ontzettend te zien, hoe de Roomsche kerk van Italië van de eene afgoderij tot de andere vervalt. Verwekke de Koning der Kerk nog mannen, die niet alleen Gods Woord weder tot de schare brengen; maar ook macht ontvangen hebben om te doen luisteren naar hun woord.

Engeland. Bezoek van den aartsbisschop van Cyprus.

De aartsbisschop van Cyprus Saphronms, patriarch van de kerk van Cyprus, is in Engeland zeer gevierd geworden. De van Ritualistischen geest doortrokken Universiteit van Oxford gaf den Oosterschen kerkvorst den titel van doctor in de Theologie. In de St.

Peter woonde zijne Beatitudo (welgelukzaligheid) een vesper bij! In het ^Clergy house" {At predikanten van de St. Pieter zijn ongehuwd en wonen te zamen) werd Sophronius ontvangen, terwijl hij van de pastorie uit, met wierook en kruisdragers voorop, naar de kerk geleid werd. De aartsbisschop was zelf begeleid door zijn kappelaan als slippendrager, en had den scepter in zijn rechterhand. Bij het binnentreden van de kerk zegende hij vele kinderen, en liet zich daarna door den kappelaan een klein kruis toereiken, waarmede hij de verzamelde menigte zegende. Nadat hij daarop op een troonzetel had plaats genomen, las de predikant van St. Peter een adres voor in de Grieksche taal, waarbij de vreugde der gemeente werd te kennen gegeven »dat nu een opvolger van den heiligen apostel Barnabas tot de grenzen van het Westen gekomen was, welke ook de heilige apostel Paulus, de apostel der gerechtigheid, zou bereikt hebben." Het adres sluit met een gebed, om vereeniging van de ^Katholieke en apostolische kerk." Zeker is dat een goed gebed. Maar wat is Katholiek, wat mag apostolisch genoemd worden? Ons komt het voor, dat juist, om Katholiek en apostoliseh te blijven, men de dingen moet verwerpen, die nu met vlag en wimpel weder in de Engelsche kerk worden binnengehaald.

Treurig is het dat men in de St. Peter alles in het werk gesteld heeft, om aan den Cypriaanschen aartsbisschop den indruk te geven: wij doen in niets voor uwe kerk onder. Zeer genadig heeft de aartsbisschop wel den wierook en de wierookdragers willen zegenen. En dit alles in eene kerk, die nog heet Gereformeerd te zijn!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen