Buitenland.

Franhrijt. Protestantsche vereenigingtot bestudeering der sociale quaestiën.

Den 7den Juni had te Hivre het congres van bovengenoemde vereeniging plaats. De heer Boive was president, bijgestaan door den heer Gide, hoogleeraar in de staathuishoudkunde. Ongeveer iio leden namen aan de tweedaagsche handelingen van het congres deel. Na de gebruikelijke toespraken, kreeg de heer Fuster, student in de rechten, het woord om een en ander meê te deelen, hoe de Protestantsche jeugd in Frankrijk zich op sociaal gebied bewoog, ook mededeclende, hoe de predikant Monier onder de studenten gearbeid had, terwijl hij den wensch uitdrukte, dat bekwame mannen dikwijls zich met het jonge Frankrijk zouden inlaten, om het te onderwijzen. De leden van het congres bezochten ook een prachtig hospitaal, opgericht door Dr. Gibert, waar plaats is voor 300 zieken en dat ongeveer/1, 000, 000 gekost heeft.

Daarna bij een volgende zitting sprak de predikant Babot over den arbeid . volgens het Woord Gods. Uit Genesis trachtte deze leeraar aan te toonen, welke de wet is van den arbeid in de oorspronkelijke gedachte Gods, om er daarna op te wijzen wat de arbeid is geworden na den zondeval. Naarmate de arbeid bestemd was om weldadig te zijn voor den menschen is hij hard en dikwijls schadelijk geworden, toen de zonde in den boezem der menschheid is doorgedrongen.

In het derde deel zijner rede toonde de heer Babot aan' wat de Mozaïsche wetgeving gedaan of gewild heeft, om de gevolgen van den val op het terrein van den arbeid te stuiten. Van het Oude tot het Nieuwe Testament overgaande, verklaarde hij, waarom Paulus zelfs de Heere Jezus niets omtrent den arbeid gezegd hebben, wat niet reeds in het Oude Testament gevonden werd. Het was er om te doen een kerk te stichten en niet een volk te verademen.

In zijne conclusiën deed de heer Babot met kracht uitkomen, dat de Bijbel ons nog de beste aanduidingen geeft omtrent den arbeid en zijne wetten. Jammer maar, dat de gewilde predikant van Nimes verzuimde aan te toonen wat in de voorschriften omtrent de sociale verhoudingen in Israël voorbijgaande was en wat thans nog voor ons in deze dagen kracht heeft.

De hoogleeraar Sabatier gaf een voorlezing over het onderzoek naar het vaderschap.

Bij de derde zitting gaf de heer Eduard de Billy een overzicht van den oorsprong, de ontwikkeling en het streven van de werkliedenvereenigingen in Amerika.

Wij kunnen alles daaromtrent niet mededeelen. De conclusie, dat die vereenigingen aan den werkenden stand in Amerika onberekenbare voordeelen hebben aangebracht, werd wel zeer toegejuicht door de vergadering, maar Prof. Gide merkte op, dat geen lagere klasse ooit er toe gekomen is om zich vrij te maken zonder de hulp van de klasse, die boven haar staat; de werkmansklasse is wel machtig genoeg om te verwoesten, maar onmachtig om weder op te bouwen; en eerst door samenwerking zal zal men tot eenig resultaat in de oplossing der sociale quaestiën kunnen komen. Wij deelen dit slechts mede om te laten zien, , hoe men ook in Fransche kringen ijverig in de weer is, om de sociale quaestiën te bespreken en daardoor een oplossing te zoeken.

Zwitserland, Inwendige zending. Nadat er te Bern voordrachten gehouden waren om predikanten omtrent de inwendige zending op de hoogte te brengen, is men ook te Zurich daarmede begonnen. De kerkeraad van Zurich (van de staatskerk) droeg de leiding van dit onderwijs op aan den predikant Ritter, een der meest bekende en ijverigste arbeiders op dit gebied. Kenmerkend is het feit dat de kerkeraad bepaald had, dat, wanneer een »Evangelisch" of min of meer rechtzinnig man het woord gevoerd heeft, daarna een modern van uit zijn gezichtspunt, zijne beschouwingen moet ten beste geven, of omgekeerd deed men van beide zijden natuurlijk zijn best om te laten uitkomen dat er door de mannen van zijne richting veel was gedaan; in den regel hadden de „refbrm"mannen of modernen niet zoo heel veel aan te voeren. Tot eere der modernen moet gezegd, dat zij waardeerend spraken over de werken der Evangelischen; men wilde toonen dat men voor elkaar den hoed kon afnemen, al was men ook niet onder één hoed te vangen.

Prof. Kesselring, een modern goedhartig philantroop en voorvechter der geheel onthouding, pleitte voor het opheffen van de vrije vereenigingen om aan de kerk hun arbeid over \ te dragen. Dan konden de verschillende richtingen in de kerk samenwerken tot leniging van geestelijke en maatschappelijke nooden.

Het moest in Zwitserland gaan gelijk in Duitschland, de Synode moest een commissie benoemen voor de inwendige zending.

Zijn tegenvoeter prof. van Schulthesz-Rechberg betoogde, dat heelas in zijne kerk het ambt der diakenen ontbreekt, en dat zoo spoedig de kerk organen bezit om de werken der inwendige zending te verrichten, de vereenigingen moesten vervallen. De werkzaamheden behooren echter van de afzonderlijke gemeenten uit te gaan, waarin de kracht van de kerk ligt. Het spreekt van zelf dat de kerk het lichaam is, waartoe alle »helpende organen" behooren. Men moet echter de dingen nemen gelijk zij zijn, zoo ging de hoogleeraar voort. Eenekerk, die niet eens eene gemeenschappelijke geloofsbelijdenis heeft, is gansch buiten staat om zulke werken te ondernemen; de arbeid des geloofs eischt een vast en innerlijk samenhangen van een godsdienstige samenmengeling, waarbij geloof en ongeloof moeten saamwerken; tot bereiking van een praktisch doel, kon men alleen spreken, wijl het begrip van inwendige zending in den laatsten tijd een al te sterke verzwakking heeft ondergaan. Men verstaat onder inwendige zending niet dien arbeid welke geschiedt om menschen die van kerk en godsdienst vervreemd zijn, weder te recht te brengen, maar alles wat geschiedt om he lot zijner medemenschen, en ook op uitwendig gebied te verbeteren.

Ongeveer 50 ii 60 predikanten lieten zich op deze wijze voorlichten.

Den 6den Mei overleed te Zurich een man, die veel op het gebied der inwendige zending verbeidde, de heer Hofmeier in den ouderdom van 80 jaren. Meer dan 50 jaren lang woekerde hij met zijne gaven voor de uitbreiding van het Godsrijk. Hij was de ziel van het diakonesseiihuis, van de vereeniging tot de bijbelverspreiding, van een Christelijke bibliotheek, van de stadszending enz. Hij wist een zeker verband tusschcn al die stichtingen te onderhouden, door ze allen te laten uitgaan van de »Evangelische Gesellschaft". Deze vereeniging wordt een »kerkje in de officieele kerk" genoemd, gelijk Luiher zich ook wel over de engere kringen of gezelschappen uitliet.

Wij verblijden er ons in, dat een Zwltsersch hoogleeraar omtrent de kerk in zake de werken der Christelijke barmharmtigheid ongeveer dezelfde denkbeelden koestert als hier te lande onder de Gereformeerden veld winnen.

WiNCKF.L.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen