Doetinchems stichtingen.

Professor Gunning van Leiden vraagt in de bladen geldelijken steun, om aan vijf studenten, die voor rekening van de Doetinchemsche stichting te Leiden studeerden, maar door den Directeur ontslagen werden, de voortzetting van hun studie mogelijk te maken.

Hij verklaart, dat de zaak dezer vijf studenten nauwkeurig door hem onderzocht is, en dat er naar zijne overtuiging, geen enkele reden aanwezig is, waarom ze hun studie niet op den ouden voet zouden afloopen.

De N. Amst. Cour., die dit schrijven van Prof. Gunning opnam, voegde er een kantteekening aan toe, waarin twijfel werd geopperd, of Ds. Van Dijk, de directeur der Doetinchemsche stichting, ten deze wel schuldig zou staan. Zelfs liet de redactie doorschemeren, dat hij als directeur, allicht beter tot oordeelen bevoegd was dan een hoogleeraar.

Daarentegen heeft Prof. Gunning verklaard, dat zijn oordeel niet op hooren zeggen, maar op volledig onderzoek van de zaak berustte. En dit heeft Ds. Van Dijk weer aanleiding gegeven, om persoonlijk aan de N. Amst. Cour. te schrijven, dat hij wel terdege tegenover Prof. Gunning in het gelijk stond, en dat dit bij publicatie van de stukken zou blijken.

Uiteraard stelt de Heraut zich ten deze geen partij. Onze redactie weet er eenvoudig niets van.

Keer op keer geven deze soort philanthropische inrichtingen aanleiding tot klacht. Reeds vroeger was dit het geval met de beschuldiging van den heer Thiery tegen Ds. Van Dijk ingebracht. En wat met Neerbosch voorviel, ligt nog versch in ieders geheugen.

Toch twijfelen we of zulk kwaad te voorkomen is.

Zulke stichtingen danken haar opkomst gemeenlijk aan de energie van een sterken wilsman, die met zijn wilskracht de ontwikkeling van zijn geest vooruit is.

Juist dank zij die wilskracht gelukt hun voornemen, worden ze het noodige geld meester, en zetten ze hun plan door.

Wat niet zeggen wil, dat die wilskracht buiten het geloof omgaat, maar slechts uitspreekt dat ze in den dienst van wat hun heilig is, meer de kracht van hun wil, dan de rijpheid van hun inzicht weten te stellen.

Dat eigenaardig karakter dier stichtingen brengt dan mede, dat deze wilsmannen ook het beleid en bestuur en beheer van hun stichting zoogoed als alleen in hun hand houden.

Er zijn wel directiën, en andere broederen, die heeten meê te dirigeeren, maar feitelijk zijn het toch altegader schepen, die door één kapitein gestuurd worden. Zelfs gelooven we dat dit moeilijk anders kan.

Maar even natuurlijk is het dan ook, dat gedurig personen met deze stichtingen in aanraking komen, die ten leste in botsing geraken met de monarchale macht, die geheel de zaak dirigeert.

En dan natuurlijk moet het buigen of bersten.

Dan moet of de vader der stichting uit den weg treden, of wie dwars tegen hem indreef, en omdat de man op wien alles drijft niet weg kan, moet dan wel ten slotte het verzet gesmoord of gebroken worden.

Daarom achten we, dat publicatie der stukken ten deze weinig baten zal.

Die vijf jonge mannen kunnen in geen geval gelijk krijgen.

En Prof. Gunning sloeg dan ook o. i. den wijsten weg in, door in de genomen beslissing te berusten, en van zijn vrienden het noodige geld te vragen, om deze dwarsdrijvende of gedwarsboomde jonge mannen voor ondergang te behoeden.

Belang bij de publicatie kan alleen Ds. Van Dijk zelf hebben, indien hij duchten mocht, dat de ruchbaarheid dezer zaak hem geldelijk zou benadeelen.

Doch dit gevaar achten we niet zoo groot. Zulke stichtingen, eens reilende en zeilende, zijn als poliepen met zuigarmen over heel het land, en kunnen daarom zulk een stootje gemeenlijk wel velen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen