Buitenland.

Engeland.

Comrades of the. Qinet Hour.

De heer Dr. Francis E. Clark schreef dezer dagen in de I; tdefende? it een artikel over „het hooren van de sprake Gods."

De schrijver gaat uit van een gezegde van Thomas a Kempis dat luidt:

„o God, die de waarheid zijt, maak mij een met u door eeuwigdurende liefde.

Ik ben dikwerf moede van lezen en moede van hooren. In u alleen zijn al mijne begeerten vereenigd. Laten alle onderwijzers zwijgen. Iaat e geheele schepping stom zijn voor u, en spreek ij alleen tot mijne ziel."

Volgens Dr. Clark spreekt aldus ieder ernstig ensch, al kan hij wellicht de taal der opgetoen mystiek niet spreken, wanneer ten minste ns leven staat boven het niveau van het honenhok of varkenshok. Hij zou de natuur en e menschen rondom hem het zwijgen willen pleggen, om de stem van den Oneindige te ooren. Ja, hij houdt het voor een der schoonste ichtpunten van den tegenwoordigen tijd, dat oo menigeen hunkert naar de stem die van en hemel spreekt, zoodat niet alle ooren naar e aarde zijn gekeerd om te weten welke riching de politiek uitgaat, dat niet allen hun oor e luisteren leggen om er achter te komen welke e schommelingen zijn van de geldmarkt, maar at er eenigen zijn die altijd er naar luisteren at God de Heere wil zeggen.

Er is in de laatste twee of drie jaren, volgens r. Clarck, een ontwaken van den geest der editatie onmiskenbaar openbaar geworden, en et is opmerkelijk en verblijdend dat zij wien het r opzettelijk om te doen is, om de stem des eeren te vernemen, voor een groot deel jongeieden zijn. Binnen weinige maanden hebben ich dertienduizend jongelieden, leden van Christian Endeavour societies" (vereenigingen ie zich de bevordering van Christelijken arbeid en doel stellen), aangesloten bij de „Comredes f the Quiet Hour, " letterlijk vertaald: „Kaeraden van het rustige uur, " en al deze jongeieden hebben beloofd dagelijks minstens vijfien minuten af te zonderen niet alleen om te idden en het Woord van God te lezen, maar peciaal voor de luisterende gestalte (attitude), an hen die God zouden willen hooren spreken. Dr. Clark acht het daarom van belang om te eten hoe zij God willen hooren spreken.

In de eerste plaats, zoo heet het, moeten k zij, die God willen hooren, gelooven dat Hij is. Er is geen dieper waarheid in den geheelen Bijbel, dan die welke uitgedrukt is in de woorden: „Hij die tot God komt, moet gelooven dat Hij is." Dit geeft niet te kennen dat wij een bloot verstandelijke bevatting van de waarheid moeten hebben, maar eene persoonlijke, diepe overtuiging dat Hij is, en dat Hij zeer nabij is, meer nabij dan een vriend of buur, naderbij dan de omringende atmosfeer.

Voorts geeft Dr. Clark nog eenige opmerkingen ten beste om eenige besturing te geven voor hen die Gods stem willen vernemen. Hij spreekt:

„Hoe zullen wij God hooren? Luister als gij wilt hooren. In de natuur kan geen geluid worden opgevangen door een doof oor. Géén gezang van vogels of menschen, geen geluid van een kabbelend riviertje komt tot een oor dat toegestopt is. Hij die God zou willen hooren, moet luisteren naar zijne stem. Tijd en oplettendheid zijn noodzakelijk.

God dringt zich nooit aan de onverschillige ziel op. Een kleine tijd alleen met God, elüen dag weer opnieuw, is onmisbaar voor hem die Hem wil hooren spreken. De man die nooit zijn kantoor verlaat kan geen oratorium hooren. De student, die nooit zijn oogen of zijn attentie van zijn boeken aftrekt, zal nooit de glorie van Mendelsohn of Beethoven leeren kennen. De huisvrouw in wier ooren altijd het gedruisch is van potten en pannen en ketels, zal geen tijd noch attentie hebben voor welluidender orchest.

Dit maakt een rustig uur, een moigenwake, oogenblikken van stille gemeenschap noodzakelijk, totdat onze zinnen zoo gelouterd en onze geestelijke ooren zoo opmerkzaam zijn, dat wij Gods stem, gelijk broeder Lawrence zegt, kunnen hooren boven het leven van de marktplaats, het gegons van het schoolvertrek en het gerommel van de keuken."

Voorts verklaart Dr. Clark dat als men gemeenzaam geworden is met de stem van God in de natuur of in zijn Woord, men gevaar kan loopen om er doof voor te worden, gelijk de menschen die bij de Niagara wonen het gedruisch van dien ontzaglijken waterval niet meer hooren. Juist daarom moeten wij, die bekend werden met Gods boodschap in zijn huis, met zijn geschreven woord, met zijn lofzangen, des te meer tot bezinning komen om te luisteren, opdat wij zijn individueele boodschap voor onze zielen mogen ontvangen.

Maar Gods stem moet worden gehoorzaamd, zoo spoedig wij die hoorden, indien wij hem opnieuw willen hooren spreken. De waarheid die wij kennen, moeten wij in toepassing brengen wanneer meer waarheid ons zal worden geopenbaard. Dan zullen wij eiken dag naar de plaats, waar wij een samenkomst hebben met God, gaan, met nieuwen lust om de stem van den Geest te hooren, en wij zullen ondervinden dat de oude mysticus van Kempen weder volkomen gelijk had, toen hij zeide: „Gij zult in uw binnenkamer vinden datgene wat ij al te dikwijls daarbuiten hebt verloren. Waneer wij onze binnenkamer dikwijls bezoeken, an hebben wij daarin ons vermaak, maar zeldaam bezocht, verkeeren wij daar met afkeer n weerzin. Hij die zich aan zijn vrienden en ekenden onttrekt om God te zoeken, zal eraren dat God tot hem nadert met Zijne heige engelen."

Het doet ons leed te moeten constateeren dat en dergelijk stuk in het nummer van 21 Sepember van de Independent kon geschreven woren, zonder dat de redactie ook maar met een nkel woord wijst op het gevaarlijke en onsshrifuurlijke van den inhoud.

Dat het Engelsche volk er op gewezen wordt at men er naar heeft te staan, dat de Geest ods op ons inwerkt en tot onze zielen spreekt, iet alleen dat hetgeen de Bijbel spreekt waareid is, maar ook de waarheden van Gods Woord ierbaar maakt voor het hart, zoodat wij waarijk kunnen gelooven dat wij kinderen Gods ijn en de Geest Gods dus als onze Trooster ptreedt, wie zou het kunnen wraken! Als getuienis tegen het oppervlakkige Christendom zou ulk een woord volkomen te pas zijn. Maar waneer geleerd wordt: „God dringt zich niet aan een nverschillig hart op", dan zeggen ivij: dit is ennelijke onwaarheid. Als God ons niet in

onze zonden, ook in de zonde van lusteloosheid om Flem te dienen, komt opzoeken, dan komt • er niet één zondaar tot bekeering; dan is er niet één mensch die aanvankelijk tot genade kwam en daarna verachterde, welke uit dien staat vasi afzakking weer wordt opgeheven.

Treurig is het dat 13.000 jongelingen zich in een weg laten leiden, een weg die noodzakelijk moet voeren tot verwerping van Gods Woord. Het is een bedenkelijk verschijnsel dat in ee Christelijk blad dergelijke beginselen kunnen verkondigd worden, die even als de valsche mystieken van de middeneeuwen en van deze dagen op de doolpaden van jhet pantheïsme verdwalen.

Wellicht hebben wij het bovengenoemd optreden van de „Comrades of the Quiet Hour" te beschouwen als een reactie tegen de vele uiterlijkheden waarin het Engèlsche volk dat nog aan zijn kerk vasthoudt, steeds meer behagen schept.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen