Buitenland.

Critiek op. het Universiteitsfeest te Leipzig. Dr. Rade schrijft in de Chr. Welt: »Universiteitsfeesten moeten een voorbeeld zijn voor het geheele volk. In No. 29 van dit blad heb ik scherpe woorden gesproken over het ruwe alcoholisch karakter van een Universiteitsfeest te Marburg. Het heeft nergens weerklank gevonden. Ook heb ik niet verwacht, dat mijne waarschuwing met betrekking tot het Leipziger jubileum eenige uitwerking hebben zou. Maar ik heb toch met belangstelling gevolgd, wat Leipzig bij die gelegenheid te voorschijn brengen zou. Het Leipziger Tageblatt meldde met trots, dat op den feestavond 188 hectoliters bier naar binnen geslagen werden, met inbegrip van het bier dat aan Koningen, vorstelijke personen en eeregasten geschonken werd. Hetzelfde blad zegt: oDe glazen hadden 0, 3 liter inhoud, dus heeft ieder zes glazen gedronken. Velen zullen minder gedronken hebben, velen meert De vochtige stemming werd na middernacht verhoogd, en het onvermijdelijk gevolg was een nachtelijk straatrumoer door studenten gemaakt, gelijk Leipzig het nog niet gehoord had". Zoo schrijft het Leipziger Tageblatt. Bij dit samenzijn presideerde als eerevoorzitter Koning Frederik August van Saksen, die in het midden van de vorstentafel gezeten was. Hij antwoordde op een op hem uitgebrachte toast o.a.: »Een student, die altijd maar frambozenliraonade drinkt, is in het geheel geen student". Dit woord werd zonder ministerieele verantwoordelijkheid gesproken; het stemde overeen met de atmosfeer waarin het gesproken werd. Maar hoe groot is toch de verantwoording van alle verantwoordelijken tegenover zulke dingen! Hoe zal men over een vijf honderd jaar daarover oordeelen, dat het eenige algemeene deel van dit Universitehsfeest — een samenzijn wias waarin men vrij bier drinken kon met het onvermijdelijk gevolg van groote dronkenschap ? Want de fijnere samenkomsten waar iets voor den geest te genieten viel, waren, gelijk van zelf spreekt, niet voor zulk een menschenmassa, ja niet eens voor hen die tegenwoordig in Leipzig studeeren, toegankelijk.

Ook de Godsdienstoefening die ter wijding van het Universiteitsfeest gehouden werd, verliep als eene intieme bescheidene nevenhandeling. Het is opmerkelijk, dat juist het beruchte sociaaldemocratische blad, de Leipziger Volkszeitung, zich daaraan heeft geërgerd! Terwijl het zich beklaagt over de manier waarop het feest werd georganiseerd, waardoor het volk er niet aan kon deelnemen, schrijft het: »Hoe ware het geweest, wanneer ten minste in de voornaamste Kerken van Leipzig jubileum-godsdienstoefeningen gehouden waren, waarbij men schoone muziek en eene prediking die op de beteekenis van den dag gewezen had, kon hooren? Zelfs onze schoonste Kerk, waaraan het Thomanerkoor verbonden is, de muzikale trots van Leipzig, stond tijdens de ofHcieele feestgodsdienstoefening ledig.« Ook schreef men in hetzelfde orgaan der Leipziger socialisten: «Daarover is men het algemeen eens, dat feestgodsdienstoefeningen die voor het algemeen toegankelijk waren, en welke met weinig kosten en zonder veel moeite te organiseeren waren geweest, op een allervruchtbaarsten bodem gevallen zouden zijn. Deze woorden in een socialistisch blad zijn een curiosum. Maar men hoort er de stem des volks uit.

Wij deelden reeds mede dat de hoogleeraar Foster, professor bij de sDivinity SchooU, die van de Baptische kerk uitgaat en aan de Universiteit van Chicago verbonden is, als hoogleeraar in de Godgeleerdheid door het bestuur van deze Hoogeschool werd op zijde gezet. Foster bleef echter als hoogleeraar aan die instelling gehandhaafd, want men verplaatste hem naar de faculteit der wijsbegeerte, zoodat hem voortaan het onderwijs in dewij'sbegeerte van den Godsdienst is opgedragen.

Een typisch voorbeeld van de wijze waarop de kerken in de nieuwe wereld werken, is de kerk van den beroemden prediker Dr. Wesley Hill in New-York, die zijn gemeente sde kerk van de geopende deuren" genoemd heeft.

Die naam is gegeven omdat er in die Kerk eiken dag iets te doen is. Des Maandags wordt een «open parlement» gehouden, waarbij men dan de staatkundige en maatschappelijke vraagstukken van den dag behandelt, waarbij dan menigmaal eenige wanordelijkheid plaats heeft. Des Dinsdagsavonds worden er voordrachten gehouden over allerlei onderwerpen van wetenschap of kunst, die zeer goed bezocht worden. Des Woensdags is er Godsdienstoefening. Des Donderdags houdt men Godsdienstoefening voor kinderen. De Vrijdagavonds is een discussieavond, waarbij de predikant op de vragen die hem gesteld worden, antwoord geeft. Des Zaterdags wordt er een groot vocaal-en instrumentaal concert gegeven, waarbij de grootste kunstenaars medewerken.

Bij al die vergaderingen en samenkomsten wordt er nooit entree geheven; door vrijwillige bijdragen worden alle kosten gedekt. Des Zondags is er natuurlijk Godsdienstoefening. Het is duidelijk, dat op die manier de kerk, die in zooveel andere dingen gewikkeld wordt, welke niet op hare hand gezet zijn, hare roeping welke zij van den Koning der Kerk ontvangen heeft, niet vervullen kan. Als een kerkeraad en een predikant eerst te zorgen heeft voor het organiseeren van debating-avonden, concerten en deze ook heeft bij te wonen, wat zal er dan worden van het huisbezoek ?

Zou er dan ook nog eenige tijd overblijven voor het zoeken van het verlorene en het terecht brengen van het weggedrevene? Het komt ons voor, dat de manier waarop Dr. Wesley-Hill en zoovele anderen in Amerika werken, uitloopt op de ver» woesting der Kerk.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen