Leestafel.

I. J. C. SIKKEL, Dienaar des Woords te Amsterdam. DADERS DES WOORDS. Overdenking v»n den brief van den apostel Jacobus voor oD»en tijd. KAMPEN — J. H. KOK — 1912.

Ik meen, dat bet niemand minder is geweest dan VAM OosTERZEE, die eens gezegd heeft, dat 'n preek welke overal deugt, nergens deugt.

Ik ben het hier goed meê eens en het is niet om den Meester in de homilitiek te verbeteren, maar in het volle bewustzijn van daarmee in zi)° gedachtengang te blijven, dat ik aan deze zijn paradox, die andere zou willen toevoegen, dat 'n preek welke altijd deugt, nooit deugt.

Natuurlijk moet men het, als met meer wondetspreuken, ook met dète twee niet al te letterlijk nemen. Maar, hoe onwaar zij in haar overdrijving ook schijnen, zit er toch iets achter dat waar is. En dit ware is dan, dat een preek om dienstig te zijn tot haar doel, berekend moet weten op de omgeving waarin en den tijd waarop zij wordt uitgesproken.

Zeker, daar zijn dingen, die n'eral wsar en Mjd wanneèc gepreekt wordt, moeten gezegd, doch wanneer het zeggen dezer dingen zich niet verbijzondert naar plaats en tijd, endaarbij óok niet dingen worden gezegd, die hier en jiu gelegd moeten worden, zal, op zijn zachtst uitgedinkt, de prediker gevaar loopen het doel, dit bij zich met zijn preek mcèt stellen, — te missen.

Zeker de mensch is altijd en overal dezelfde miti 'n mensch uit de 17e is anders dan 'H mensch uit onze eeuw en ook is V dorpsmensch anders dan 'n stadsmensch, '» cuUuiirmensch anders dan 'n natunr-mensch.

En meer nog dan de omgeving, maakt de tijd den mensch anders.

Zil dus 'n preek in onzen tijd, bij de mensebeu van ónzen tijd doel treffen, dan moet zij zijn 'n preek voor ónzen tijd.

In het zöó preeken nu is Ds. SIKKEL, dienaar des Woords te Amsterdam, 'n meester.

Ik zeg dit op grond van eigen ervaring. En ik weet daarbij, dat er onder de aanstaande predikers zijn voor wie hij op dit stuk de cher maitre is.

Ik herinner mij nog de dagen toen SIKKEL „opkwam"; toen, 't was in den eersten tijd van de DOLEANTIE, DR. V. D. BERGH hem, was het Diet als predikant te HIJLAARD, had „ontdekt" en met zoo'n enthusiasme over hem sprak; sprak, ook over zijn singuliere gaven.

Ik heiianer mij ook onze eerste ontmoetingen en de weldadige gewaarwording die ik daarbij kreeg van zijn idealirme; van zijn ernstig streven caar 'n synthese tusschen de Gereformeerde Ge loofsovenniging en het Bewustzijn van onzen tijd; van zijn ernstig pogen om het licht van bet WOORD te doen vallen op, wat ook hij toen noemde en wat toèa nog niet een afgetrapte gemeenplaats was, — „alle terreinen des levens".

Ëa zóo is hij gebleven en zóo is hij voortgegaan.

Als Christen, als Gereformeerd Christen meelevend het leven van onzen tijd; belangstellend in de problemen van on ten tijd en soekend daarvoor een antwoord bij het WOORD; begaan met de nooden van onzen tijd en zoekend daarin te voorzien door zelf vóór te gaan m en aan te dringen op een doen naar het WOOBD. Man van de actie èi van het denken. Predikend in woord en schrift, als een mensch van onzen tijd, zóo dat het inslaat bij de menschen van onzen tijd.

Het zoeklicht van het WOORD werpend over de breedte van het gemeenschapsleven, maar de lamp van het WOORD ook doende stralen in de donkerste schuilboeken van het leven der ziel.

En dus breed èn diep predikt hij ook in dete „overdenking van den brief van Jakobus, " Het „overdenlung voor onzen tijd" in disn oodeititel is dan ook waarlijk niet maar 'n (pithetcn ornans oftewel 'n franje,

Deze verklaring voor de Gemeente van den Jacobus-biief, die naar mijn oordeel, voor gelijksoortige werken van DE IA SAUSSAYE Sr. en onzen J. v. ANDEL, wat diepte van Schriftkennis, rijkdom van gedachten en helderheid van voorstelling betreft, niet onderdoet, — is metterdaad een boek voor onzen tijd. Zoo is zij niet alleen bedoeld, maar ook uitgevallen.

„Ook in onzen tijd, waarin het menschleven in zijn volle breedte en omvang in zoo veelvoudige, in zoo diepe, in zoo ongekende beroering komt, is de roeping der geloovigen, der Gemeente van Christus, om het zout der aarde te zijn, zoo hoogst gewichtig 1"

„Maar het gevaar is juist in dezen tijd van beroering zoo groot, dat het zout smakeloos wordt. Alles dreigt samen te spannen, om de geloovigen in de beroering van het menschenleven te verwereldlijken, al blijven zij dan den naam van Christenen dragen en optrekken met de Caristelijke banier. Dan wordt het zout smakeloos; het leven der geloovigen is dan geen zegen meer in het menschenleven; het deugt dan nergens meer toe 1 En dan ontgaat aan de belijders van den Heere Jezus Christus ook de rijke f chat van genade, de kroon des levent, éK de Heere hun in den weg van de beproeving eu de lijdzaamheid des geloofs wil schenken".

„Het WOORD GODS, het zwaard des Geestes, is het middel, door den Heere ons geschonken, waardoor Hij dit gevaar van verwereldlijken in lijn Gemeente en bij zijn geloovigen keert, en hen verlicht en beweegt, om in zijn weg alleen te gaan dooï daders des Woords te zijn. En de Brief van den Apostel Jakobus is ons ook bizonder gegeven, om het groote gevaat, dat wij noemden, te ontdekken; om de strik van dit gevaar voor de geloovigen in tijden, als die wij thans, beleven, te breken; en om hen te prikkelen tot de godvruchtige praktijk des geloofs",

Deze dtié aanhalingen uit het begin van het werk, karakteriseeren dit boek en verklaren tevens den hoofdtitel: DADERS DES WOORDS.

Gelijk in den brief zelf van Jacobus meer het praktikale ehment overwegend is, zoo ook in deze zijn uitlegging.

Het is met name de praktijk der godzaligheid waarop hier wordt aangedrongen.

2. DE GRONINGER BONDSDAG 1912. Bondsbureau te ZWIJNDRECHT.

Ook dit jaar en wel op den 16» Mei mocht de Nederlandsche Band van Jongelbgsvereeniglngen op Gereformeerden Grondslag, onder de energieke leiding van zijn Voorzitter Ds. J. E. VoNKENBERG, predikant te ZWIJNDRECHT, te GRONINGEN zijn algemeene vergadering honden.

Het was reeds de 24ste jaarvergadering en in 1913 sal óüze Band, D.V. vieren zijn zilveren feest.

De i6e Mei 1.1. is voor onze: Gereformeerde jongelingen te GRONINGEN een schoone 4ag geweest.

Alles, zoowel de groote opkomst, als de gespannen aandacht, de opgewekte ^eest en de iscb ernstige teoo, getuigde TÏB een kraehtfg vereenigingsleven.

Naar gewoonte verscheen ook ditmaal van hetgeen gesproken en gedaan is op den Bondsdag, een Bondsboek.

Voorop gaat daarin het bezield en bezielend openingswoord van den VOORZITTER, waarin hij WESSBL GANSFORT, den voorlooper der Her^ vorming, in zijn: „het verstaan der tijden" en „zijn gezonde mystiek" aan onze jongelingen ten voorbeeld stelt.

Dan volgen twee referaten in de middagvergadering gehouden.

Het eerste gaat over: DE GEREFORMEERDE lONGELING KN DE GEES1-ELIJKE STROOMINGEN VAN ONZEN TIJD.

Het tweede, door den heer D. L. HARMS van Zaandam geleverd, gaat over: DE OPENBARE LEES­ ZAAL EN DE JONGKLINGSVEREENIGING.

Verder bevat het BONDSBOEK een ernstige en gloedvolle OPWEKKENDE REDE van PROF. L. LINDEBOOM onder den titel: DOOR HET GELOOF.

Dan, korte verslagen van de morgen-en middagvergaderingen en als slot de fijn gestileerde en keurige rede van Ds. K. FERNHOUT van UTRECHT over GEESTDRIFT, waarmee deze te GRONINGEN in de avondvergadering optrad.

Het is wenschelijk dat: DE GRONINGER BONDS­ DAG 1912 ook buiten den kring onzer jongelingsvereenigingen worde gekocht en gelezen.

Wenschelijk opdat deze organisatie, die xich in NEDERLAND voor de christelijks jongelingschap moeite geeft, en waarvan VONKENBERO, geboren en geoefend organisator als bij is, de ziel is, onder ons gereformeerden al meer bekend, gewaardeerd en gesteund worde.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen